เรย์เลนสาวเท้าก้าวเดินลงมาจากด้านบน มีหนุ่มรูปร่างสูงโปร่งยืนถือดอกไม้ช่อโต โนอาร์ที่เดินตามมาติดๆ ถึงกับมองตาขวางเมื่อเห็นคนตัวเล็กยิ้มบางๆ ให้อีธานที่ยืนยิ้มกว้างให้เธอ แววตาจ้องมองเรย์เลนเป็นประกายหยาดเยิ้ม
“ว้าว...มีดอกไม้มาด้วย สวยจัง”
“มาแต่เช้าเลย”
เรย์เลนเดินสาวเท้าเตรียมก้าวเข้ามารับช่อดอกไม้ช่อใหญ่ แต่ถูกท่อนแขนแกร่งโอบรัดเอวบางไว้จนตัวเธอเซถลาเข้าหาแผงอกกว้าง ตาทั้งสองจ้องมองประสานจนเรย์เลนต้องหลบสายตาคู่คมของโนอาร์ที่จ้องมองอย่างดุดันไม่พอใจ
“คุณอา เรย์เลนแค่จะไปรับดอกไม้เฉยๆ”
“แต่อาไม่ชอบให้หนูอยู่ใกล้ผู้ชายหน้าไหนทั้งนั้น หนูเป็นเมียอานะ”
อีธานได้ยินถึงกับตาเบิกกว้างทันทีที่รู้ว่าสองคนนี้มีความสัมพันธ์ลึกซึ้งเกินไปมากกว่าอาหลานอย่างที่เขาคิดไว้ไม่มีผิด แต่ก็ไม่สามารถหยุดยั้งความคิดที่จะปล่อยเรย์เลนได้
“ชิ!!...คุณอานี่”
“แล้วผมเป็นอะไรเรย์เลน ไหนเราคบกันอยู่ไม่ใช่
