หลายวันต่อมา...
มิเกลยังคงอยู่ที่ห้องของเอวา และทุกวันตอนเย็นคิมหันต์จะมาที่นี่ แต่ก็ไม่เจอเธอเลยแม้ใกล้แค่เอื้อมเขาก็ไม่รู้
~เสียงโทรศัพท์มิเกล~
'พี่แสงเหนือ'
[มิเกลครับ]เสียงปลายสายเอ่ยขึ้นทันทีที่เธอกดรับสาย
"ค่ะพี่เหนือ...มีอะไรหรือเปล่าคะ?"
[ไปดูหนังกันไหมครับ] แสงเหนือเอ่ยชวน ทีแรกเธอกะว่าจะปฏิเสธ แต่คิดไปคิดมาก็ดีเหมือนกัน เพราะอยู่แบบนี้ก็อุดอู้ น่าเบื่อแย่
"เอาสิคะ"
[งั้นเดี๋ยวพี่ไปรับนะ]
"ได้ค่ะ...เดี๋ยวเกลส่งโลเคชั่นให้นะคะ" จบประโยคมิเกลก็ส่งโลเคชั่นไปให้แสงเหนือ ส่วนเธอก็แอบเข้าไปในห้องของตัวเองเพื่ออาบน้ำแต่งตัว ก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าทำไมจะต้องทำแบบนี้ ลำบากตัวเองเปล่าๆ
"ทำบ้าอะไรของเธอวะเกล"เธอบอกกับตัวอย่างไม่ค่อยเข้าใจตัวเองนัก
@ห้างสรรพสินค้า
"วันนี้แต่งตัวน่ารักจังเลยครับ"แสงเหนือเอ่ยชมร่างบางในชุดเอี้ยมกระโปรงยีนส์สีอ่อนความยาวเหนือเข่า และเสื้อเชิ้ต
