บทที่39

952 คำ

หลังจากวันที่คุณทิมสืไปส่งฉันที่บ้านก็ผ่านมาสองอาทิตย์แล้ววันนี้คุณหมอก็อนุญาตให้แม่ฉันออกมาจากโรงพยาบาล ฉันไปรับแม่กลับบ้านตั้งแต่ช่วงเช้าก่อนจะรีบออกมาทำงานที่รับไว้ก่อนหน้านี้ฉันฝากแม่ไว้กับเจ๊อ้อเหมือนเดิมซึ่งรายนั้นก็รับปากฉันทันทีเพราะช่วงที่ฉันไปถ่ายแบบที่หัวหินเจ๊แกไปติดใจวินมอเตอร์ไซค์หน้าปากซอยมันเลยเข้าทางแกพอดี ส่วนคุณทิมส์ตั้งแต่วันที่เขามาส่งฉันที่บ้านก็โทรมาหาฉันครั้งเดียวแต่ฉันไม่ได้รับสายเขาและจนวันนี้เขาก็ไม่โทรมาหาฉันอีกเลย ความจริงฉันรู้แก่ใจดีอยู่แล้วว่าคนอย่างเขาไม่มีทางจะสนใจฉันจริงๆหรอก ฉันก็แค่ผู้หญิงง่ายๆที่หาจากที่ไหนก็ได้แล้วเขาจะมาจริงจังอะไรกับผู้หญิงอย่างฉันล่ะ งานที่ฉันรับเป็นการขายสินค้าตัวหนึ่งที่ฉันต้องไปเป็น MC ที่ห้างสรรพสินค้าแถวลาดพร้าว งานเริ่มตอนเที่ยงและลากยาวมาถึงช่วงหกโมงเย็น ทันทีที่เลิกงานฉันก็ตรงมาที่บ้านเพราะเป็นห่วงแม่และเกรงใจเจ๊อ้อด้วยก

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม