บทที่18

1449 คำ

แต่สุดท้ายผมก็ได้รู้ว่าที่ผ่านมาเรื่องระหว่างเรามันเป็นแค่เรื่องสนุก เธอไม่ได้คิดอะไรกับผมมีแค่ผมที่บ้าคิดไปฝ่ายเดียวเธอคงเห็นผมเป็นแค่คนทึ่มๆคนหนึ่งเหมือนที่ชอบเรียกตลอดเพราะวันที่มีรุ่นพี่ในโรงเรียนมาสารภาพรักเธอก็ตอบตกลงคบด้วยโดยที่ไม่ลังเลสักนิดเธอไม่สนใจว่าผมจะรู้สึกยังไงด้วยซ้ำ วันที่คุณลุงปีเตอร์ไปรับผมมาอยู่ด้วยผมพยายามโทรหาเธอเพื่อจะบอกเรื่องนี้แต่ผมก็โทรไม่ติดผมเลยกลับไปที่โรงเรียน ผมเห็นเธออยู่กับรุ่นพี่คนนั้นและผมก็เห็นเขาสองคนกำลังจะมีอะไรกันในห้องเรียน ตอนนั้นหน้าผมชาไปหมดเหมือนสมองหยุดทำงานกะทันหัน ตอนที่เธอจูบกับรุ่นพี่คนนั้นและกำลังจะทำแบบที่ทำกับผมผมถึงได้รู้ว่าคนที่เธอชอบเรียกว่า “นายทึ่ม” ก็คงจะเป็นได้แค่ของเล่นชั่วคราว ผมวิ่งกลับมาบ้านด้วยความเสียใจแล้วผมก็ตัดสินใจมาจากที่นั่นโดยที่ผมไม่ได้บอกเธอสักคำ ไม่ใช่ว่าผมโกรธเธอผมแค่ไม่กล้ามองใบหน้านั้นอีก ผมกลัวว่าตัวเองจะ

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม