3
1075 คำ
“อะไรกันเพิ่งยกแรกเอง เหนื่อยแล้วเหรอ”
จักรินทร์ถามเย้าสาวใต้ร่างที่ทำท่าทำทางเหน็ดเหนื่อยจากบทรักแรกของค่ำคืนนี้
“ใครจะมีแรงเหมือนอาดินล่ะคะ มักมาก หื่นที่สุด” เธอว่าเขาไม่จริงจัง
“เปลี่ยนเสียงบ่นเป็นเสียงครางดีไหมเนี่ย ครั้งต่อไปจะทำให้ครางเสียงหลงเลยคอยดูให้สมกับที่ว่าอาหื่นจัด” ในเมื่อว่าเขาว่าหื่นจัด จักรินทร์ก็จะหื่นให้ดู เธอจะได้รู้ว่า พลังความหื่นของตนนั้นมีมากแค่ไหน
“ใครกันแน่ที่จะครางเสียงหลง เมื่อกี้ฟ้าได้ยินเสียงของใครก็ไม่รู้ ครางซะลั่น แก้วหูฟ้าแทบแตก” เธอเถียงอย่างไม่ยอมแพ้ ยิ้มให้หนุ่มกล้ามโตพลังเยอะ
“งั้นเอาใหม่ มาลองดูกันสิว่า เสียงครางของใครจะดังกว่ากัน”
อิงฟ้าไม่หวาดกลัวการท้าทายของจักรินทร์ เพราะเธอรู้ดีว่าเต็มเปี่ยมไปด้วยความสุขและความหฤหรรษ์มากแค่ไหน อิงฟ้าจึงยินดีและเต็มใจให้เขาพิสูจน์
ความสัมพันธ์ทางกายของทั้งคู่เริ่มต้นตั้งแต่วันที่อิงฟ้ามาเหมืองอัยรา เหมืองแร่ดีบุกที่ใหญ่ที่สุดในภาคใต้เมื่อหกเดือนก่อน อิงฟ้าตกเป็นเครื่องระบายความแค้นแทนบุหลัน อาสาวที่หนีตามชายอื่นไป ด้วยการตกเป็นนางบำเรอของจักรินทร์ ซึ่งเธอเองก็เต็มใจให้เขาลงทัณฑ์สวาทได้ตามอำเภอใจ ไม่มีขัดขืนหรือร้องขอความเห็นใจ
เหตุผลที่อิงฟ้ายอมเพราะจักรินทร์ข่มขู่ว่า หากตนขัดขืน ไม่ยอมเป็นจำเลยแทนบุหลัน จักรินทร์จะออกตามล่าหาหญิงชั่วมาลงทัณฑ์ในแบบฉบับของเขา รับรองได้ว่าบุหลันไม่ได้ตายดีแน่ พออิงฟ้าได้ยินดังนั้นจึงยอมเขาทุกอย่าง
อิงฟ้าไม่ยอมให้เกิดเหตุการณ์นั้นแน่นอน บุหลันมีพระคุณกับเธอมาก หลังจากบุญเอก บิดาของเธอเสียชีวิต บุหลันเป็นคนเลี้ยงดูตนตั้งแต่อายุสิบปี ให้ข้าวให้น้ำ ให้ที่อยู่อาศัย ทั้งที่มารดาของตนยังไม่เหลียวแล ทอดทิ้งเธอไปอย่างสิ้นเยื่อใยเมื่อเสร็จสิ้นงานศพบุญเอก ไม่แปลกที่เธอจะตอบแทนบุญคุณบุหลัน
และอีกเหตุผลหนึ่งที่ต้องเท้าความไปเมื่อหนึ่งปีหกเดือนที่ผ่านมา ตอนนั้นบุหลันตกงาน ค่าใช้จ่ายในบ้านก็มาก จึงไม่มีเงินส่งเสียให้เธอได้เรียนหนังสือ จนกระทั่งอาสาวได้งานใหม่เป็นพนักงานจัดซื้อในบริษัทแห่งหนึ่งในตัวเมืองสุราษฎร์ธานี และเป็นบริษัทของเพื่อนสนิทจักรินทร์
เมื่อทั้งสองเจอกัน ความรักงอกงาม หนึ่งเดือนต่อมาจักรินทร์พาบุหลันไปทำงานในเหมืองของตน เขาให้เกียรติบุหลันมาก ไม่เคยเกินเลยมากไปกว่ากอดจูบ แล้วการที่บุหลันย้ายมาอยู่เหมืองอัยรา อิงฟ้าจึงย้ายเข้ามาอยู่ด้วยโดยปริยาย
อิงฟ้าหลงรักคนรักของอาสาวตั้งแต่แรกพบ แต่เธอก็เก็บความรักที่เป็นไปไม่ได้ไว้ในใจ เจ็บปวดกับความรักทว่าเธอก็ไม่คิดแย่งชิง เธอมีความสุขที่มีเขาในหัวใจ
การที่บุหลันเป็นคนรักของจักรินทร์ ทำให้เขารู้ปัญหาของอาสาว เขาจึงจัดการเรื่องค่าใช้จ่ายภายในบ้านของบุหลันที่ต้องรับผิดชอบหมดทุกอย่าง รวมทั้งส่งเสียอิงฟ้าให้เรียนหนังสือจนจบปริญญาตรี แล้วนี่ก็เป็นอีกเหตุผลหนึ่งที่อิงฟ้ายอมตกเป็นของจักรินทร์ ทั้งที่เธอไม่มีส่วนเกี่ยวข้องในเรื่องนี้แม้แต่น้อยก็ตาม
ระยะแรกจักรินทร์ระบายความแค้นใส่อิงฟ้าอย่างบ้าคลั่ง ไม่มีความทะนุถนอม ใช้คำพูดรุนแรง ด่าทอสาดเสียเทเสีย หวังจะใช้อิงฟ้าเป็นตัวเชื่อมให้ถึงตัวบุหลัน ทว่าการกระทำและความคิดของเขาก็เปลี่ยนไป
อิงฟ้าสาวน้อยหน้าหวาน เก่งเรื่องเอาใจเป็นที่หนึ่ง อิงฟ้าใช้ความจริงใจและกิริยาอ่อนโยน ความน่ารักสดใสของตนขจัดความแค้นในใจจักรินทร์ให้หลุดจากหัวใจทีละน้อย โดยที่เขาแทบไม่รู้ตัว จนบัดนี้ความแค้นแทบไม่หลงเหลือในใจจักรินทร์ มีแต่ความหลงใหลในกายอิงฟ้า ที่แทบจะขาดไม่ได้ในทุกค่ำคืน ซึ่งเธอเองก็หวังว่า ความแค้นจะหมดไปจากหัวใจของเขาในวันหนึ่ง
...
เสียงพูดคุยผ่านทางโทรศัพท์ที่มาพร้อมกับเสียงหัวเราะดังมาจากระเบียงด้านแว่วเข้ามาในหูของจักรินทร์ ทำให้เขาที่กำลังเดินลงมาจากชั้นบนชะงักเท้า ความตั้งใจที่จะออกไปไร่เปลี่ยนเป็นไปหาต้นเสียงที่พูดคุยโทรศัพท์อย่างออกรส จักรินทร์มายืนหลบหลังประตูเชื่อมต่อไปยังเฉลียง ยอมเสียมารยาทยืนฟังการสนทนาของเธอ
จักรินทร์จับใจความเรื่องที่อิงฟ้ากำลังคุยกับเพื่อนได้ว่า เพื่อนของเธอจะมาเที่ยวจังหวัดชุมพรจึงชวนอิงฟ้าไปร่วมทริปด้วย เขาได้ยินแล้วใจเต้นแรง ความกลัววิ่งจู่โจมหัวใจด้านชา กลัวว่าเธอจะไปเที่ยวกับเพื่อนแล้วจะไม่กลับมาเหมืองอัยรา ยิ่งนึกถึงข้อนี้ วินาทีนั้นจักรินทร์รู้สึกเหมือนโลกกำลังทลาย
“จ้าๆ เจอกันนะ”
อิงฟ้าตัดสายมือถือทิ้งหลังจากจบการพูดคุยกับเพื่อน คนที่แอบยืนฟังอยู่ครู่หนึ่งจึงเดินเข้าไปหาสาวน้อยเนื้อหวาน ที่เขาชิมรสไม่มีเบื่อ มานั่งบนพนักเท้าแขนบนเก้าอี้ที่เธอนั่งอยู่
“คุยกับใครอยู่ เสียงดังไปถึงในบ้านเลย” จักรินทร์ถามเสียงเรียบ เขาอยากรู้ว่า เธอจะโกหกตนหรือไม่
“คุยกับนาค่ะอาดิน” เธอหันมาตอบเสียงใสด้วยรอยยิ้ม
“เพื่อนฟ้าเหรอ” เจ้าของเหมืองหยั่งเชิงถาม
“ใช่ค่ะ เพื่อนสนิทตอนเรียนมหา’ ลัย ไม่ได้เจอกันตั้งนานแล้ว วันนี้นากับกลุ่มเพื่อนมาเที่ยวชุมพร นาก็เลยโทรมาชวนฟ้าไปเที่ยวด้วยกันพรุ่งนี้ค่ะ” เธอตอบตามจริง ไม่คิดโกหก “พรุ่งนี้ฟ้าขออาดินไปเที่ยวกับเพื่อนนะคะ ค่ำๆ กลับค่ะ”
เขาอยากจะตอบกลับไปว่า ไม่ให้ไป แต่ก็ไม่รู้ว่าจะหาเหตุผลใดกล่าวอ้าง อีกใจก็นึกสงสารอิงฟ้า เพราะเธอไม่เคยย่างกายออกจากเหมืองอัยราเลย นับตั้งแต่เธอเป็นทาสกามารมณ์ของเขา
- ผู้เขียน
