บทนำ
กลิ่นเหล้าขาวคละคลุ้งไปทั่วทั้งห้อง ขวดเหล้าสองขวดตั้งอยู่บนโต๊ะตัวเตี้ย ส่วนอีกสามขวดล้มกลิ้งอยู่บนพื้น เจ้าของบ้านไม้สักทองกึ่งนั่งกึ่งนอนบนโซฟา ในมือถือขวดเหล้าขาวดีกรีแรงที่เหลืออยู่ครึ่งขวด ก่อนจะกระดกดื่มให้ฤทธิ์สุราคลายความทุกข์ในใจ ไม่สนใจว่ากระเพาะอาหารจะพัง
“เธอมันผู้หญิงแพศยา เลี้ยงไม่เชื่อง นางผู้หญิงกากี”
ปากพูดใจเคียดแค้น ความเสียใจครั้งนี้ มากที่สุดในชีวิตลูกผู้ชาย เมื่อคนรักที่กำลังจะแต่งงานกันในอีกหนึ่งเดือนข้างหน้า หนีตามลูกชายเจ้าของร้านขายกระเบื้องในตัวเมืองไปอย่างสิ้นเยื่อใย ปล่อยให้เขาจมอยู่กับความเสียใจและอับอาย
ไม่เพียงแค่นั้นยังนำขโมยทรัพย์สินของเขาไปอีกหลายรายการ ไม่ว่าจะเป็นเงินสดร่วมห้าแสนบาท ทองคำแท่งหนักยี่สิบบาท รวมทั้งรถยนต์บีเอ็มดับบลิวรุ่นใหม่ล่าสุดอีกหนึ่งคัน จักรินทร์ทั้งโกรธและแค้นเคืองบุหลันเป็นอย่างมาก ตั้งปฏิญาณไว้ว่า เจอหน้าหญิงชั่วเมื่อไหร่ เขาจะเอาคืนให้สาสม
และเมื่อว่าที่เจ้าสาวหนีหาย จักรินทร์ก็ตกอยู่ในความเศร้าเคล้าความแค้น มีสุราเป็นเพื่อน เป็นเครื่องดับความรู้สึกทั้งปวง
“นายหัวครับ นายหัว” เสียงเรียกชื่อเจ้าของเหมืองดังมาจากหน้าประตูบ้าน อึดใจต่อมาเจ้าของเสียงก็เดินเข้ามาในบ้าน “นายหัวครับ นายหัว”
“มึงจะเรียกกูอีกนานม้ายยย กูหนวกหู เดี๋ยวกูยิงทิ้งซะนี่”
คนกำลังกินเหล้าโวยวาย พูดข่มขู่เสียงอ้อแอ้ กระดกขวดเหล้าดื่มไปหลายอึก
“อิงฟ้ามาที่นี่ครับนายหัว” ไข่นุ้ยบอกเจ้านายเป็นภาษาใต้ สีหน้าของคนบอกมีความตกใจเกลื่อนทั่ว
“ใครวะ อิงฟ้า กูม่ายรู้จัก เอิ๊ก!”
ด้วยฤทธิ์สุรา ทำให้สมองของจักรินทร์จำหญิงสาววัยยี่สิบเอ็ดปี หลานสาวของบุหลันที่เขาส่งเสียให้เรียนมาตั้งแต่เข้ามหาวิทยาลัยปีหนึ่งไม่ได้
“ก็อิงฟ้าหลานสาวบุหลันไงครับนายหัว”
ชื่อของหญิงชั่วที่เขาจำฝังใจ ทำให้คนเมาถึงกับคืนสติ ดีดตัวลุกขึ้นนั่งมองหน้าไข่นุ้ยนิ่ง
“แล้วตอนนี้ฟ้าอยู่ไหน” ยังไม่ทันที่ไข่นุ้ยจะตอบเจ้านาย เสียงหวานใสของสาวน้อยแสนสวยที่เดินเข้ามาในบ้านก็ลอยเข้ามาในหู
“ฟ้าอยู่นี่คะอาดิน”
อิงฟ้ายิ้มให้ว่าที่อาเขย เป็นรอยยิ้มที่ใครได้เห็นจะต้องเคลิบเคลิ้ม เพราะทำให้ความสวยของเธอเพิ่มขึ้นเป็นกอง และการมาของเธอในครั้งนี้ อิงฟ้าไม่รู้ที่เกิดอะไรขึ้นระหว่างบุหลันอาสาวกับจักรินทร์ แล้วไม่รู้ด้วยว่า อะไรจะเกิดขึ้นกับตน