7-2 ฤกษ์สละโสด
786 คำ
จากนั้นก็ไม่มีสายจากสาวที่ไหนอีก มีแค่โทรศัพท์คุยงานกับพี่ชาย พีระพงษ์เข้ามานั่งในบ้านแล้วยังเปิดโทรศัพท์ดู ซึ่งก็มีแต่เรื่องงาน งาน งาน...
อิงฟ้านั่งจิบไวน์บนโซฟากำมะหยี่สีขาวในห้องรับแขก ตามที่รับปากกับคุณเอาไว้ว่าจะมานั่งกินเป็นเพื่อน
แก้วทรงสวยในมือเรียวขยับไปมา สะท้อนแสงสีนวลสลัวจากโคมไฟระย้าเกิดประกายสดสวย รสชาติกลมกล่อมยังทำให้เธอดื่มมันได้เพลิน ๆ จนน้ำสีแดงเข้มพร่องไปสามแก้ว เธอคออ่อนกว่าเจ้าของบ้าน เริ่มรู้สึกมึนหัวเล็กน้อย เรื่องที่ไม่คิดจะพูดก็พูดออกมา “คงเจ้าชู้เอาเรื่องอยู่ คุณอาคนดีของพ่อ...”
“อะไรครับ? ฟ้าพูดเรื่องอะไร”
“ไม่มีค่ะ”
พีระพงษ์ไม่คุ้นชินเอาเสียเลยเวลาอิงฟ้าทำน้ำเสียงเย็นยะเยือกใส่ เธองอนอย่างน่ารักยังดีเสียกว่าโกรธเคือง น้อยอกน้อยใจอะไรบางอย่างแบบนี้
“ฟ้าไม่กินข้าวเย็นก็ทำกับข้าวให้อากินหน่อย พรุ่งนี้หยุดนี่ กินข้าวบ้านอาพีนะครับ...”
“ฟ้าไปดีกว่าค่ะ เผื่อเมียอาพีโผล่มา ฟ้าหนีไม่ทันจะเป็นเรื่องเอา ฟ้าไม่ถนัดปีนต้นงิ้ว”
“อาโสดครับ... ให้ไปสาบานวัดไหนก็ได้”
อิงฟ้าลุกขึ้นยืน ส่ายหน้าใส่ “ฟ้าไม่โสด ฟ้ามีแฟนแล้วค่ะ แค่ขาดการติดต่อกันชั่วคราว”
“โดนเทแล้วยอมรับเถอะ” ร่างสูงลุกขึ้นตามไปกอดเอวคอดบาง กระชับไว้ในอ้อมแขนฉับพลัน หญิงสาวเบิกตากว้างมองตามคนที่ยืนซ้อนอยู่ข้างหลัง ย้ำเตือนเธอด้วยน้ำเสียงหนักแน่น
“อิงฟ้าโสดแน่นอน ยังจะได้สละโสดอีกที”
“ฟะ... อุ้บ!” ทุกถ้อยคำถูกช่วงชิงไป ทันทีที่ริมฝีปากหนาหยักได้รูปประกบปิดเรียวปากอิ่มงาม จับต้นคอขาวเนียนไว้อย่างบังคับเอาแต่ได้ เอาแต่ใจ! เขาทำให้เธอต้องยอมตอบรับทั้งหมดนั้น ไม่ว่าเต็มใจหรือไม่ก็ตาม
ด้วยความช่ำชองงานของชายหนุ่มซึ่งไม่ใช่เด็กยี่สิบต้น ๆ เขาสามารถเปิดริมฝีปากของเธอได้ในอึดใจเดียว ปลายลิ้นหนารุกราน สอดแทรกเข้าหาความหอมหวานในโพรงปากน้อย ดูดดึงทุกสิ่ง ไม่ใช่เพียงลิ้น...
พีระพงษ์พร่ำสอนว่าจูบที่แท้จริงคืออะไร การโน้มตัวลงจูบเธอจากข้างหลังไม่ใช่ปัญหาสำหรับเขา ขณะที่หญิงสาวต้องเขย่งปลายเท้าตามคนตัวสูงกว่าเมื่อเธอไม่ถนัด จนถูกกอดหมับเข้าเอว ยกขึ้นจนปลายเท้าลอยจากพื้นปาเก้เย็นเฉียบ
เมื่อไรที่เขาต้องการจูบจากอิงฟ้า เขาก็ต้องได้
จุมพิตดูดดื่มโหยหาขบเม้มเรียวปากอิ่มงามทั้งบนล่าง มืออยู่ไม่สุข ลูบไล้ต้นขานวลเรียน ละลาบละล้วงเข้าไปในชายเดรสตัวสวยอย่างไร้การยับยั้งชั่งใจ ไม่ถามเอาความอนุญาต กระทั่งร่างบางในเดรสกระโปรงสั้นสะบัดดิ้นไปมาเพื่อปรามเขา ถึงยอมผละริมฝีปากออกมองนัยน์ตาคู่สวยฉ่ำปรือ
“อาพี... ฟ้าหายใจ… ไม่ทัน”
เธอแทบขาดใจเลยต่างหาก! คุณอาหนุ่มหายใจหอบโยนเสียยิ่งกว่า เมื่อความปรารถนาที่มีต่อหญิงสาวยากต่อการหักห้ามใจ ถึงปากบอก
“ฟ้าอ้าปากกว้าง ๆ สิ...”
“อา... ค่อย ๆ จูบ... ได้มั้ย...”
พีระพงษ์ขมวดคิ้วมุ่นมองคนตัวเล็ก จับเอวบางพลิกเข้าหาเรือนร่างของเขาแล้วถาม
“เธอ... ไม่เคยจูบกับแฟนหรือ? อิงฟ้า”
“เคยค่ะ...”
“ถ้าเคย ก็แปลว่าพี่บิ๊กอะไรของเธออ่อนหัดมาก”
“ไม่ใช่ค่ะ... เพราะอาพีจูบสาวมาเยอะ” พูดพลางค้อนมองคุณอาหนุ่ม เขากำลังจ้องมองเธอท่ามกลางความเงียบงัน อิงฟ้าเกิดคิดขึ้นมาจริง ๆ
... ทำไมเธอต้องยอมเขาด้วยล่ะ?
สักพักหนึ่งเธอก้มหน้าลงมองปลายเท้าที่เหยียบยืนบนพื้นปาเก้ ตรงข้ามคุณอาหน้าหนา ไม่รู้ว่าฉาบด้วยปูนซีเมนต์หรืออะไร เขายังลอยหน้าลอยตา จ้องเธอไม่เลิก ก่อนจะถามหาความเป็นเจ้าของเธอเต็มที่
“คืนนั้นอาจูบฟ้า ฟ้ากดหัวอาให้อาจุ๊บนมฟ้า ฟ้าทำให้อา... มากกว่าจูบด้วยซ้ำ”
“ฟ้าเมา... เคยบอกแล้วไง...”
“ตอนนี้ไม่เมา เรามาสานต่อกันดีไหม? อาอยากทำให้ฟ้ามีความสุขบ้าง”
อิงฟ้าหน้าตาตื่นตระหนกมองสีหน้าจริงจังของคุณอาหนุ่ม บอกว่าเขาไม่ได้พูดเล่น เรื่องความสุขอะไรที่ว่า เธอโตมากพอรู้ดีอยู่แก่ใจ
- ผู้เขียน
