‘จักกี่หมื่นคำหวานแลท่าทางที่เขาใช้ที่ทำเป็นรักเสียมากมาย ให้หลงเชื่อมั่นใจในคำสัญญา มิใช่เรื่องแปลกใหม่อันใดนักดอกด้วยเขาเองก็เคยทำเยี่ยงนี้กับเราเสียจนเคยชินมาทุกภพทุกชาติ หลอกให้รักหลอกให้รอแลเมื่อได้สมดั่งใจเขาก็ทรยศ...’
ม่านไหมสะดุ้งตื่นเธอกวาดสายตามองไปทั่วห้อง ก็พบร่างของชายหนุ่มที่ฟุบหลับไม่ได้สติอยู่ข้างเตียง เธอค่อยๆ ลุกขึ้นมาพลางก้มลงมองใบหน้าเรียวยาวที่ดวงตาปิดสนิทเผยให้เห็นอีกมุมที่เธอไม่เคยเห็นมานานมากแล้ว เธอเอื้อมมือไปทาบแก้มขาวเนียนของเทวินทร์อย่างเบามือและก็ต้องตกใจเมื่อมือของเขาจับซ้อนมือเธอที่ทาบแก้มเขาอยู่ เทวินทร์ลืมตาขึ้นพลางมองไปที่ม่านไหมโดยที่มือของเขายังจับกุมมือเธอไว้แน่น
“พี่วินทร์ปล่อยค่ะ”
“ไหมโกรธพี่เรื่องเมื่อคืนใช่มั้ย”
“เรื่องเมื่อคืน เรื่องอะไรคะ”
ม่านไหมดึงมือออกจากการเกาะกุมของเทวินทร์ เธอทำหน้าสงสัยกับคำพูดของเขาเมื่อไม่ได้คำตอบเธอก็ขยับตัวเข้าไป
