5.หลงไหล
1321 คำ
แน่นอนว่าเมื่อเจนนีสกล่าวออกมาเช่นนั้นมันก็สร้างความไม่พอใจให้เลดี้อามิตี้อย่างมากทีเดียว เธอคือลูกสาวคนเล็กในตระกูลอามิตี้ที่แสนร่ำรวย แล้วสตรีที่จนขนาดเลดี้แอชรีย์กล้าดีอย่างไรมาแสดงออกว่าอยู่เหนือเธอเช่นนี้!!
“เลดี้แอชรีย์ แค่กล่าวชื่อของเจ้าข้าก็รู้สึกสะอิดสะเอียนไปหมดเลย..”
เจนนีสส่งยิ้มให้กับเลดี้อามิตี้ เธอจับมือของแอนเจลิก้าเอาไว้แน่นพอสมควร
“เช่นนั้นข้าอยากให้เลดี้เรียกชื่อของข้าในครั้งนี้เป็นครั้งสุดท้ายก็แล้วกันค่ะ ไปกันเถอะแอนเจลิก้า”
มีหรือที่คนอย่างไกอา จะยินยอม เธอเดินเข้าไปขวางเจนนีสเอาไว้ในทันที
“จะไปไหนนังคนตกอับ..”
“พอแค่นั้นเถอะไกอา..วันนี้เป็นงานพิธีบรรลุนิติภาวะของเจ้านะ จะมาทำให้แขกที่มาร่วมงานลำบากใจได้อย่างไรกัน”
เซอร์อามิตี้ อีธานชื่อและใบหน้าของเขาปรากฏอยู่ตามหนังสือพิมพ์บ่อยๆ เพราะว่าเขาคือบุรุษหล่อเหลาที่รับยศเซอร์มาจากองค์จักรพรรดิ และทำคุณงามความดีมากมายจนเป็นที่ยอมรับ ที่สำคัญถึงแม้ว่าอีธานจะอายุยี่สิบหกแล้วแต่ทว่าเขายังไม่มีภรรยาและยังไม่คิดแต่งงาน ทำให้สตรีน้อยใหญ่ต่างตั้งฉายาให้เขาว่าเซอร์อามิตี้ อีธานคือสามีในฝัน
ไกอาไม่อยากมีปัญหากับพี่ชายของเธอเลยบอกตามตรง เพราะอย่างนั้นเธอถึงได้ยอมถอยออกไปจากเจนนีส
“ขออภัยแทนน้องสาวของข้าด้วยนะครับเลดี้ทั้งสอง”
เจนนีสและแอนเจลิก้าก้มหน้าลงพร้อมกันเพื่อเป็นการขอบคุณท่านเซอร์ และยังไม่ทันที่เจนนีสจะได้เดินจากไปจากตรงนี้ เสียงฮือฮามากมายก็ดังขึ้นมาพร้อมกับบุรุษเจ้าของเรือนผมสีเงินสว่างที่ปรากฏตัวขึ้นในงานเลี้ยง
“ให้ตายเถอะไกอา ท่านดยุคทีเซียสมาร่วมงานเลี้ยงของเจ้าด้วยล่ะ”
เมื่อคำพูดนั้นจบลง สตรีที่รายล้อมรอบตัวของไกอาต่างก็พากันเดินไปหาท่านดยุค รวมทั้งเจ้าของงานเลี้ยงนี้ด้วย
“ข้าไม่เข้าใจว่าทำไมเหล่าสตรีพวกนั้นถึงได้ชื่นชอบท่านดยุคนักหนา”
เจนนีสถามพร้อมกับจูงมือของแอนเจลิก้าออกมา
“อาจจะเพราว่าทีเซียสร่ำรวยและทรงอำนาจ แต่เรื่องเงินไม่ได้ทำให้ท่านดยุคเป็นที่ชื่นชอบได้เท่ากับข่าวลือเรื่องรสชาติแสนซู่ซ่าและลีลาเรื่องบนเตียงของเขา..มีข่าวลือว่าการได้ร่วมเตียงกับท่านดยุคสักครั้งคือสิ่งที่สตรีควรกระทำ..”
คำกล่าวของแอนเจลิก้าทำให้หัวคิ้วของเจนนีสมุ่นลงในทันที
“สาบานว่านั่นคือสาเหตุความนิยมของเขา ให้ตายเถอะ! สตรีพวกนั้นคิดอะไรอยู่กันแน่ ครั้งแรกไม่ใช่ว่าจะต้องมอบให้คนรักในคืนแต่งงานอย่างนั้นหรอกหรือ?”
แอนเจลิก้าหัวเราะในลำคอพร้อมกับส่งแก้วไวน์ให้กับเจนนีส
“อ่า..ให้ตาย เจ้าไปอยู่ที่ไหนมากันแน่เจนนีส บุรุษยังไม่เก็บครั้งแรกของเขาให้เราในคืนแต่งงานเลย เพราะอย่างนั้น..ทำไมเจ้าจะต้องรักษาความบริสุทธิ์ของเจ้าเอาไว้ให้เจ้าชายขี่ม้าขาวด้วยล่ะ..?”
เจนนีสยกแก้วไวน์ขึ้นมาดื่ม เพราะว่าเธอเคยแต่งงานและมีครอบครัวมาแล้วในชาติที่แล้วรึเปล่านะ เธอถึงได้คิดว่าความรักมันอาจจะมีแค่ในเทพนิยายก่อนนอน เพราะเมื่อมีเรื่องเงินเข้ามาเกี่ยวข้อง กระดาษบางๆ พวกนั้นมีอำนาจที่สามารถตัดความสัมพันธ์ที่เหนียวแน่นให้มันขาดลงมาได้ง่ายๆ เลย เพราะอย่างนั้นเธอในชีวิตใหม่ถึงได้ขยันทำงานและคิดเรื่องเงินเป็นหลัก เพราะการจะมีความรักดีๆ ได้ขั้นแรกเธอจะต้องรวยก่อน ความรักของเธอและอีกฝ่ายจะได้ไม่มีปัญหาภายหลัง อีกทั้งหลังจากแต่งงานเธอจะไม่เป็นแม่บ้านเพียงอย่างเดียวเพื่อลดคุณค่าของตัวเองด้วย เธอจะทำงานไปด้วยเลี้ยงลูกไปด้วย และจะไม่ยินยอมให้สามีถาโถมทุกความกดดันมาที่เธออีกแล้ว!!
“ไม่รู้สิแอน ข้าก็แค่คิดในมุมของข้า”
“แต่ข้าชื่นชอบความคิดของเลดี้แอชรีย์นะครับ”
อีธานเดินเข้ามาแทรกกลางวงสนทนา เขาเห็นด้วยกับความคิดของเจนนีสแต่สายตาของเขากลับจ้องมองอยู่บนใบหน้าของแอนเจลิก้า และเจนนีสเข้าใจความหมายของสายตานั้นได้ดีว่าชายเบื้องหน้ากำลังหลงเสน่ห์ที่ร้ายกาจของยัยเพื่อนตัวแสบของเธอเข้าให้แล้ว
“งั้นเหรอคะท่านเซอร์ เพราะว่าท่านได้ชื่อว่าเป็นสามีในฝันของเหล่าสตรีทุกคนในจักรวรรดิสินะคะ ท่านถึงได้..คิดอะไรที่ค่อนข้างจะคร่ำครึเช่นนั้น”
อีธานยกมุมปากขึ้นสูง เขาวนแก้วไวน์ในมือเบาๆ ด้วยความผ่อนคลาย
“คงจะเป็นเช่นนั้น แต่กับสตรีบางคนที่ทำให้ข้าถูกใจ บางทีข้าก็อยากจะทำแบบเลดี้มาเดลีนนะครับ สนุกร่วมกันในค่ำคืนที่พระจันทร์เป็นใจ ตื่นเช้ามาล่ำลากันใต้แสงแรกของดวงตะวัน..”
เขายื่นมือให้แอนเจลิก้า และสายตาของเขามันทำให้แอนจาลิก้าเผลอไผลวางมือลงไปบนมือของเขาโดยไม่รู้ตัว
“เต้นรำกับข้าสักเพลงนะครับเลดี้”
เจนนีสยกมือขึ้นมาปิดปากตัวเองด้วยความเขินอาย เธอรู้สึกเขินกับสายตาของท่านเซอร์อามิตี้แทนแอนเจลิก้าจริงๆ
“คราแรกที่ข้าเลือกจะวางมือของข้าลงบนมือของท่าน ข้าไม่ได้คิดแค่ว่าเราจะเต้นรำกันนะ..”
เขาหัวเราะเบาๆ เสียงหัวเราะนั้นทำให้แอนเจลิก้ารู้สึกผ่อนคลายลงเล็กน้อย
“เช่นนั้นก็คงบังเอิญที่เราคิดเหมือนกัน ชั้นบนของคฤหาสน์อามิตี้มีห้องที่จะทำให้เรารู้จักกันมากขึ้น คืนนี้หากว่าเลดี้ยังว่าง..”
แอนเจลิก้าหันหน้ามาหาเจนนีสก่อนที่เธอจะขยิบตาให้เพื่อน ส่วนเจนนีสเธอโบกมือให้เพื่อนสาวด้วยใบหน้าที่ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ อันที่จริงเธอแอบเชียร์นะ ท่านเซอร์ผู้เพียบพร้อมและเลดี้ที่ไร้ศรัทธาในความรัก
“มาทำอะไรอยู่ตรงนี้คนเดียว..”
เจนนีสสะดุ้งเล็กน้อยกับเสียงกล่าวทักทายนั้น และเมื่อเธอหันไปก็พบกับสายตาของสตรีที่งานที่กำลังมองจิกมาที่เธอ
มือของเธอกำแน่นพร้อมกับริมฝีปากที่เม้มๆ คลายๆ ด้วยความชั่งใจ เขาเดินมาหาเธอทำไมกันนะ เขาต้องรู้สิว่าการที่เขามาอยู่กับเธอเช่นนี้มันจะทำให้จากที่เธอโดนดูถูกมากอยู่แล้ว โดนดูถูกมากกว่าเก่า
“ข้าไม่คิดว่าท่านดยุคควรจะยืนอยู่ที่นี่ค่ะ”
มาทอสแค่นหัวเราะ
“แล้ว..ข้าควรจะยืนอยู่ที่ไหนล่ะ วันนี้ข้าปฏิเสธสตรีทั้งงานเพื่อมาหาเจ้าเลยนะ รู้ไว้ได้เลยว่าเจ้าพิเศษมากกว่าคนอื่น”
เหอะ! พิเศษมากกว่าคนอื่นงั้นเรอะ เธออ่านนิยายเรื่องนี้หลายรอบพอสมควรเพราะชอบความเป็นพระเอกธงเขียวขององค์รัชทายาท ที่เขามั่นในรักที่มีต่อลิเวีย และการอ่านบ่อยมันทำให้เธอรู้ว่าคนอย่างดยุคทีเซียสคือบุรุษที่ชื่นชอบเล่นกับร่างกายและหัวใจของสตรีอย่างมาก
หากมีสตรีใดที่เริ่มรักในตัวเขา เขาจะเขี่ยสตรีผู้นั้นในทันที และไปมีความสัมพันธ์กับสตรีคนใหม่ที่ยังไม่ได้รักเขา
ความรักและความหลงใหลมันแตกต่างกัน สำหรับตัวร้ายผู้นี้เขาชื่นชอบความหลงใหลเพียงชั่วพักชั่วครู่มากกว่า..ความรักที่เป็นนิรันดร์
- ผู้เขียน
