“จอดตรงนี้ก็ได้ค่ะคุณไดม่อนเดี๋ยวฉันเดินไปเอง เข้าไปลึกกว่านี้เดี๋ยวกลับรถยาก”
เมื่อมาถึงแล้วโรสบอกให้ไดม่อนจอดตรงทางเข้าซอยสลัมทันทีเพราะกลัวเข้าไปลึกกว่านี้จะหาที่กลับรถไม่ได้เนื่องจากซอยเข้าไปมันแคบ
“ก็ได้ครับ วันนี้ม่อนขอกินข้าวเย็นด้วยได้มั้ยครับ”
ไดม่อนพูดขึ้นพร้อมกับมองหน้าโรสด้วยสายตาอ้อนๆ ทำเอาโรสถึงกับทำตัวไม่ถูกเมื่อเห็นสายตาอ้อนๆ ของเขา
“คุณจะกินได้หรอคะ อาหารที่ฉันกินมีแต่น้ำพริกกับผัดกะหล่ำเองนะคะ”
โรสบอกไดม่อนไปตามตรง
“กินได้สิ เห็นแบบนี้ที่บ้านม่อนไม่ได้สอนให้เลือกกินนะ ไปกันเถอะโรสเดี๋ยวไม่ทันกินข้าวเย็นกับยายบัวนะ”
โรสพยักหน้าแล้วเดินนำหน้าไดม่อนทันทีถ้าเขาบอกว่ากินได้เธอก็ไม่ได้ขัดอะไรเพราะยังไงก็อยากตอบแทนที่เขามาส่งเธอด้วย ขณะที่เดินไปห้องเช่าของโรสไดม่อนก็ชวนเธอคุยตลอดจนทั้งสองต่างยิ้มให้กันอย่างอารมณ์ดีโดยไม่รู้เลยว่าการกระทำของทั้งสองตกอยู่ในสายตาของลูกน้องเส
