“หนูโรสสส”
เมื่อไดม่อนพาโรสเข้ามาในห้องนั่งเล่นของบ้านเธอก็ต้องตกใจเมื่ออยู่ดีๆ ก็มีหญิงวัยกลางคนเรียกชื่อเธอแล้ววิ่งเข้ามากอดพร้อมกับร้องไห้ออกมา โรสจึงกอดตอบแล้วหันไปมองไดม่อนอย่างตั้งคำถามว่าคนที่กอดเธอเป็นใคร
“นี่แม่ม่อนเอง”
ไดม่อนตอบโรสด้วยรอยยิ้มเธอจึงพยักหน้าให้ไดม่อน ส่วนเมย์เมื่อเห็นไดม่อนจูงมือโรสเข้ามาในห้องนั่งเล่นแล้วก็ถึงกับร้องไห้ดีใจแล้ววิ่งไปกอดเธอทันที
“ขวัญเอ๋ยขวัญมานะลูก อือออ โตขึ้นแล้วสวยมากกว่าเดิมอีกลูกสะใภ้แม่”
เมย์ผละกอดโรสออกเบาๆ แล้วพูดขึ้นทำเอาโรสถึงกับเบิกตากว้างเมื่อได้ยินเมย์เรียกเธอว่าลูกสะใภ้ส่วนไดม่อนก็ยิ้มกว้างทันทีเมื่อได้ยินคำพูดของแม่ตัวเอง
“เอ่อ…สวัสดีค่ะ ขอโทษนะคะคือหนูจำใครไม่ได้เลยค่ะ”
โรสยกมือไหว้ผู้ใหญ่ทุกคนในห้องเพราะตอนนี้ในห้องไม่ได้มีแค่ดินแดนและเมย์ แต่มีมาวิน เพลงขวัญ ราเชนทร์และมะนาวอยู่ด้วย เมื่อกรมารายงานดินแดนว่าไดม่อนเจอโรสแล้ว
