ระยะทางที่แสนไกลกว่าจะเดินทางถึงต้องใช้เวลาถึงสิบกว่าวัน ชายหนุ่มและหญิงสาวอยู่กันตามลำพัง บางครั้งก็พักที่จุดพักม้าแต่บางครั้งม้าหมดแรงก่อนถึงจุดพักม้าทั้งสองก็ได้ หาที่พักกลางป่าในถ้ำบ้างซอกหินที่มีที่บดบังกระแสลมพัดเพื่อไม่ให้หนาวได้ แต่ตลอดระยะทางคนทั้งสองได้แบ่งปันความอบอุ่นให้ซึ่งกันและกัน
“วันพรุ่งก็จะถึงแคว้นฉู่แล้วถ้าหากว่าเจ้าไม่อยากให้บิดาและมารดาของเจ้าต้องลำบากก็จงถวายตัวกับฮ่องเต้ซะ”
“ข้ายังยืนยันคำเดิมว่าข้าจะไม่ยอมเป็นสนมของฮ่องเต้”
“เฮ้อ...!...เจ้านี่ช่างดื้อเสียจริง...เจ้ามีใจให้กับข้ารึ?”
เหอฟางเหนียงมองหน้าเขา...ชายหนุ่มสบตาอย่างค้นหาความจริงภายใต้สายตาคู่นั้นในขณะที่เขาพักม้าระหว่างทางกลางป่าใกล้กับแคว้นฉู่ ท้องฟ้าที่สดใสพลันลมพายุได้พัดพาเอาเมฆฝนสีดำเทาคลึ้ม ฟ้าร้องเปรี้ยงๆ ฝนเทกระหน่ำลงมาทั้งสองวิ่งหาที่หลบฝนกันจ้าละหวั่น ใต้ต้นใม้ใหญ่ที่มีโขดหินก้อนใหญ่มหึมาพอที
