หลังจากที่คุยกันได้สักพักโจนาธานก็นั่งทานข้าวเย็นกับลูกแพร จากนั้นก็ไปยืนคุยกันต่อที่สวนดอกไม้หลังบ้าน เป็นครั้งแรกที่เขากับลูกแพรเปิดใจคุยกันถึงชีวิตครอบครัวของแต่ละคน รวมทั้งเรื่องสัพเพเหระต่างๆ ก็เอามานั่งเล่าสู่กันฟัง
“แพร คุณมีความฝันอยากจะทำอะไรบ้างหรือเปล่า”
“มีค่ะ แพรฝันอยากจะทำธุรกิจร้านอาหารเป็นของตนเองค่ะ” ขณะที่พูดดวงตากลมโตก็เป็นประกายขึ้นมา
“แพรคงไม่อยากเป็นลูกจ้างผมไปตลอดชีวิตหรอกใช่มั้ย” คำถามนี้สะดุดหัวใจหญิงสาวอย่างแรง แล้วคนถามต้องการคำตอบแบบไหนล่ะเขาถึงจะพอใจมากที่สุด
“แพรว่าสิ้นเดือนนี้ แพรอยากจะขอลาออกไปเรียนทำอาหารค่ะ แพรคิดมาทั้งคืนเลยนะคะ ว่าแพรคงไม่เหมาะที่จะทำงานในออฟฟิศ แพรตั้งใจจะบอกคุณโจวันนี้แหละค่ะ อีกห้าวันก็จะสิ้นเดือนแล้ว พรุ่งนี้แพรจะไปเขียนใบลาออกนะคะ”
“แพร แพรตั้งใจแบบนั้นจริงๆ เหรอ” สายตาที่มองใบหน้าอ่อนเยาว์นั้นคล้ายจะค้นหาความจริงในคำตอบของหญิง
