“เจ้าที่เจ้าทางขา ถ้าพี่เรย์จำอีแพรได้คนเดียวหนูเพิ่มให้จากร้อยขวดเป็นสองร้อยขวดเลยค่ะ แถมไข่ต้มอีกสองร้อยใบด้วยเจ้าค่ะ” โมจิยกมือขึ้นเหนือหัวพร้อมพูดขึ้นอีกครั้ง
“พี่เพิ่มหัวหมูอีกยี่สิบหัวอะ สาธุนะครับ” พี่พายุพูดขึ้น แต่เดี๋ยวนะ สองคนนี้เข้าขาเรื่องแบบนี้กันด้วยหรอ
“ถึงขั้นต้องพึ่งสิ่งศักดิ์สิทธิ์เลยหรอ" ถึงแม้ในใจก็แอบภาวนาไปมากกว่าสามครั้งแล้วก็เถอะ
“แน่นอนสิเพื่อมึงเลยนะเนี่ย”
“พี่พายุไปส่งหนูที่คอนโดพี่เรย์นะคะ” ฉันพูดขึ้นอีกครั้งเมื่อขึ้นมานั่งที่เบาะหลัง
“มึงจะไปนอนที่นั่นหรอ” โมจิที่นั่งข้างคนขับก็หันหน้ามาถามฉันทันที
“ก็เออดิ กระเป๋ากูอยู่ที่นั่นไม่อยากรบกวนมึงกับพี่พายุด้วย แค่นี้ก็รบกวนจะแย่” ถึงแม้ตอนแรกหนีจากพี่เรย์ไปคอนโดของมันแล้วก็เถอะ
“ไปนอนกับกูดีกว่า ขืนแม่ของพี่เรย์กลับมาไล่มึงออกมาตอนดึกๆจะทำยังไง” ถ้าเป็นแบบนั้นก็คงต้องเก็บของออกมาอีกครั้งน่ะสิ
“พี่เห็นด้วยน
