หลงเด็ก

1892 คำ

//วายุ// เด็กน้อยในชุดนักศึกษาที่นอนหลับใหลบนตักของผม ไหนตอนแรกบอกไม่ง่วง มาตอนนี้กลับนอนหลับสบายผมปลุกเธอแต่ก็ไม่ยอมตื่น มีเพียงเสียงอู้อี่ในลำคอกับการพลิกหมุนตัวเท่านั้น ผมบอกอริยาบถที่แสนน่ารักตอนนี้เธอพลิกตัวนอนตะแคงกอดเอวผมเหมือนเด็ก ใบหน้าเล็กๆ ซุกไซร้กับหน้าท้องของผม "เอาของที่ซื้อมาไปเก็บในบ้านไป" ผมบอกคนขับรถ "ครับนาย" ผมพยักหน้าเล็กน้อยให้คนขับรถ แล้วหันมาสนใจยัยดื้อของผมที่ตอนนี้หลับไม่รู้ประสีประสา ผมลูบแก้มของเธออย่างเบามือใบหน้าเรียบเนียนถูกแต่งแต้มด้วยเครื่องสำอางเพียงเล็กน้อยให้เธอดูมีสีสันสดใสสมวัย ผมมองเธอด้วยรอยยิ้ม นี่ผมกำลังหลงเด็กนี่เข้าแล้วใช่ไหม จากคนที่มีหัวใจด้านชามานานนับหลายปีจากรักที่ถูกหักหลังตอนนี้มันกำลังกลับมามีชีวิตชีวาอีกครั้งเพราะเธอคนนี้ ^พลอยฝัน^ "อื้ออ....." "หึ...." ผมยิ้มกับท่าทีของเธอตอนนี้แค่พลิกตัวยังทำให้ผมยิ้มออกมาได้ ผมรักเธอ !? ผมค่อยๆ

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม