“ไม่อร่อยเหรอคะพี่วัต”
อรนภัสมองตามเมื่อเห็นภวัตตักทานเพียงคำเดียวก็วางช้อน ชายหนุ่มไม่ตอบแต่หยิบทิชชูยื่นมาตรงหน้า หญิงสาวทำท่าจะยกมือขึ้นแตะริมฝีปาก เขาจึงกุมเอาไว้เช็ดปากให้เธอเบาๆ อรนภัสหน้าแดงอีกรอบในการกระทำของอีกฝ่าย
“ที่กินเลอะให้ไอติมติดปากแบบนี้ อยากให้พี่จูบให้เกลี้ยงล่ะสิ เสียดายคนในร้านเยอะ” ภวัตแหย่ อรนภัสตาโต
“ไม่ใช่เสียหน่อย คนหลงตัวเอง แต่ยังไงก็ขอบคุณค่ะ”
เธอตอบอย่างงอนๆ
“เปลี่ยนจากขอบคุณเป็นอย่างอื่นได้ไหม”
เขาถามตาพราว อรนภัสมองสบตาก็หลบวูบแทบไม่ทัน เขาคงไม่ขอเธอแบบเมื่อคืนอีกนะ “ใช่” เขาเหมือนรู้ใจ หญิงสาวเงยหน้ามองตาโต พวงแก้มแดงจัด บิดมือไปมา
“พี่วัตน่ะ”
อรนภัสเรียกชายหนุ่ม ไม่รู้จะทำอะไรดี ภวัตกอดอกพิงหลังกับพนักเก้าอี้ มองคนขี้อายอย่างเอ็นดู อรนภัสเสไปหยิบน้ำขึ้นดื่ม กินต่อไปก็ถูกเขามองไม่วางตา
“อิ่มแล้วค่ะ” หญิงสาวโพล่งออกไป
“อ้าวไหงอิ่มเร็วจัง เพ
