พี่ชายข้างบ้าน 2
1050 คำ
@ตลาดคลองถม
เวลาต่อมาฉันมาถึงตลาดนัดคลองถม หาที่จอดรถยากมาก ไม่ใช่ไม่มีที่จอดนะ แต่รถมันเยอะ เยอะแบบล้นออกไปจอดริมถนน ของขาย 300 กว่าร้านเกือบ 400 ร้านได้ คนโบกรถมีนะ แต่ที่จอดเต็มไง ถ้าแว้นมาจะหาที่จอดง่ายกว่า เสียบตรงไหนก็ได้
อะเมื่อหาที่จอดได้เป็นที่เรียบร้อย เดินค่ะ เดินมันทุกซอกทุกซอย แวะซอยนั้น เลี้ยวซอยนี้ จนเหนื่อย การเดินดูของตลาดนัดเป็นอะไรที่ฉันขอบมาก
“แวะหาเฮียฌอห์ณก่อนนะแก” เฮียฌอห์ณเป็นเพื่อนของเฮียไฟ แว่ว ๆ มาว่าสองคนนี้กำลังกิ๊กกัน เฮอะ เมื่อก่อนเห็นด่าเฮียฌอห์ณอย่างนั้นอย่างนี้ แล้วดูเดี๋ยวนี้สิ เมื่อความรักเข้าตาอะเนอะ
“ตั้งแต่เมื่อไหร่อะกิ๊บ” ฉันถามถึงความสัมพันธ์ของทั้งคู่
“สักสองสามเดือนได้แล้ว”
“โอเคไหมอะ”
“โอเคสิ ดีเลยแหละ” กิ๊บพูดด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้ม
“จ้า เชื่อแล้วว่าดี ออกหน้าออกตาขนาดนี้”
“แกก็หาแซว”
“แซวนิดแซวหน่อยไง เห็นเพื่อนมีความสุขเค้าก็ดีใจด้วย”
“แกก็…” ท่าทางเขิน ๆ ของเพื่อนมันน่ารักที่สุด คนที่ไม่มีแฟนอย่างฉันเห็นเพื่อนมีความสุขก็สุขใจแล้ว อยากมีแฟนนะ แต่อยากเป็นแฟนกับคนที่แอบชอบอะ
ฉันเดินตามกิ๊บมาที่โซนซ้ายสุดเป็นจุดกระจายเครื่องเสียง ตลาดคลองถมมีเฉพาะวันพุธ เพื่อนของเฮียไฟเลิกงานแล้วก็รีบชวนกันมารวมตัวที่นี่ ไหนจะเด็กวัยรุ่นที่ตามติดเฮียไฟเยอะแยะไปหมด เฮียไฟเขาขาใหญ่ของละแวกนี้
“น้องกิ๊บ” เฮียฌอห์ณรีบลุกเดินออกมาจากกลุ่มใหญ่เมื่อเห็นกิ๊บ มาถึงตัวก็จับมือถือแขน ถามไถ่อย่างห่วงใย “เหนื่อยไหม คิดถึงจัง”
“ไม่เหนื่อยเลยค่ะ” เพื่อนฉันใช้เสียงสองจ้า
“ได้อะไรมาบ้างครับ”
“เสื้อผ้าค่ะ” แล้วนางก็ชูถึงเสื้อที่เพิ่งซื้อมา
“หิวไหมไปนั่งก่อน ไปครับน้องดาวไปนั่งพักก่อน” ผายมือให้ฉันไปนั่ง อีกมือของเฮียฌอห์ณก็ซับเหงื่อออกจากใบหน้าให้กิ๊บ
จ้าไม่ต้องบอกว่ารักกันมาก ก็ดูออกว่ารักมากมาย อะไรที่มันใหม่มันก็แบบนี้แหละ
เมื่อไหร่ดาวเหนือจะมีแบบนี้บ้างนะ
และเมื่อเดินเข้ามาในวงใหญ่ เสียงของพี่คนหนึ่งก็ดัง “น้องดาวคนสวยของไอ้ทู ที่รักกลับมาไม่บอกเฮียบ้างคะ มาค่ะมานั่งที่เฮีย เฮียยอมยืนให้หนูนั่ง”
เขาเป็นเพื่อนของเฮียไฟ เป็นคนที่ชอบแซวฉันมากที่สุดแล้วก็ชอบดูแลเทกแคร์ฉันมากที่สุด ตั้งแต่ฉันเด็ก ๆ จนปัจจุบันเขาก็ยังเป็นแบบนี้ “ขอบคุณค่ะเฮียทู”
“น่ารักจัง เฮียเข้าเมืองทีไรจะแวะไปหา เอาขนมไปฝาก ไอ้ไฟก็บอกหนูไม่อยู่ หนูเรียนอยู่หนูไม่ว่างบ้าง จะขอเบอร์หนูไอ้ไฟก็ไม่ให้ มันหวงน้องสาว หนูให้เบอร์เฮียได้ไหมคะ เราจะได้คุยกันนัดเจอกันเวลาที่เฮียเข้าเมืองไงคะ”
“อ่อ ได้ค่ะ” แค่เบอร์เอง ทำไมจะให้ไม่ได้ล่ะ
“เย้ นี่ครับ” เฮียทูยื่นโทรศัพท์มา ฉันจึงรับมากดเบอร์ 10 หลัก กำลังจะยื่นกลับทว่าโดนดึงไปด้วยมือของคนที่สาม
“ทำไรมึง” เฮียไฟมาจากไหนไม่รู้ เขาเป็นคนดึงโทรศัพท์ไปและมองหน้าเฮียทู
“ไอ้ไฟไอ้ฉิบหาย กลับมาทำไมไวนักวะ” เฮียทูหัวเสียและทำหน้าเสียดายเมื่อเฮียไฟกดลบตัวเลขที่ฉันกดไปเมื่อครู่แล้วโยนโทรศัพท์คืนเฮียทู ดีนะรับทันไม่งั้นได้ถอยใหม่แน่
“มึงทำไร”
“ขอเบอร์น้องดาวไง ขอมึงแล้วมึงไม่ให้กู กูก็ขอน้องเองดิ”
“ทีหลังอย่า” เฮียไฟพูดก่อนจะถอดเสื้อแจ็คเก็ตยีนส์ออกมาแล้ววางลงที่หน้าขาฉัน “พวกมึงมองอะไรกัน ที่อื่นไม่มีมองหรือไง”
เสียงดุ ๆ ของเฮียไฟทำให้ฉันหันมองโดยรอบ จึงได้เห็นว่าสายตาหลายคู่ของเด็กวัยรุ่นกำลังมองที่ต้นขาฉันด้วยสายตาแทะโลม ก็เลยจับเสื้อแจ็คเก็ตของเฮียไฟมาคลุมไว้ดี ๆ
“กินข้าวมายัง” ขนมครกยื่นมาตรงหน้าฉันพร้อมคำถาม
“ขอบคุณค่ะ” เจ้านี้เจ้าประจำ มาตั้งแป๊บเดียวก็หมด ขายดีหมดไว ขอบคุณเฮียไฟที่ซื้อของอร่อยมาฝากดาว
“เฮียถามกินข้าวหรือยัง” เฮียไฟนั่งลงเก้าอี้ข้าง ๆ แขนพาดที่พนักด้านหลังเก้าอี้ที่ฉันนั่ง
“ยังค่ะ ที่บ้านไม่มีของเลย แม่ไม่ได้ซื้อไว้” แม่ไม่จำเป็นต้องทำอาหาร หากินข้างนอกกลับมาซักรีดแล้วก็ไปบ้านเพื่อนที่ตั้งวง
“อยากกินอะไร เดี๋ยวเฮียใช้เด็กไปซื้อให้”
“หนูจะไปกินหนมจีนลุงตี๋” ตั้งแต่กิ๊บชวนมาก็เตรียมตัวมากินร้านนี้โดยเฉพาะ น้ำยาอร่อย เส้นเล็ก ผักเยอะ คือสุดแล้ว ขนมจีนบางที่เส้นใหญ่ ฉันไม่ค่อยชอบ
“คนเยอะ” ถูกค่ะ ร้านเด็ดร้านดังคนต้องเยอะอยู่แล้ว
“หนูไปกับกิ๊บ” คนเยอะแค่ไหนดาวก็รอได้ เพื่อของอร่อยดาวรอได้เสมอ
“ไหนกิ๊บ?” เฮียไฟถามฉันจึงหันมอง
“เมื่อกี้เฮียฌอห์ณพาพี่กิ๊บไปซื้อเสื้อผ้าเพิ่มอะ” เด็กวัยรุ่นคนหนึ่งพูด
กิ๊บนะกิ๊บทิ้งกันได้ลง
“แต่หนูอยากกิน ไปคนเดียวได้ค่ะ” ของอร่อยที่นาน ๆ ทีจะได้กิน มาถึงที่ยังไงก็ต้องได้กิน
“เฮียไง ไปกับเฮีย เดี๋ยวเฮียพาที่รักไปนะคะ” เฮียทูรีบเสนอตัว
ฉันกำลังจะพยักหน้าให้เฮียทูที่อาสาไปเป็นเพื่อน แต่แล้วเสียงของเฮียไฟก็ดัง “เสือก”
และเฮียไฟก็คว้ามือฉันไปจับ “ปะ เดี๋ยวเฮียพาไป”
- ผู้เขียน
