So bad พี่ชายข้างบ้าน

“ดาวอย่าลืมเอาผ้าไปให้ข้างบ้านนะลูก คุณไฟบอกว่ารีบใช้ แม่ไปข้างนอกก่อน” “จ้าแม่” “เก็บตังค์มาด้วย แล้วก็ดึงส่วนของดาวออกไปเลยนะ” “จ้า” ดาวเหนือชื่อของฉัน ดาว นังดาว ไอ้ดาว อีดาว ใครจะเรียกแบบไหนก็อยู่ที่ความสนิทสนมของเรา ที่บ้านเปิดร้านซักอบรีด เช่าพื้นที่ ไม่ ๆ เมื่อก่อนเช่า ทว่าเมื่อไม่นานมานี้แม่บอกว่าจะผ่อนที่จากเจ้าของในนามการซื้อขาย ไม่รู้เหมือนกันว่าอะไรยังไง แม่บอกว่าฉันยังเด็กไม่ต้องสนใจเรื่องพวกนี้ ฉันก็เลยไม่ได้สนใจ แต่เท่าที่ได้ยินเป็นความต้องการของยายเฮียไฟที่เป็นเจ้าของที่ เฮียไฟจึงตกลงขายที่ตรงนี้ให้แม่ฉันด้วยการผ่อนยาว ๆ ว่าแล้วก็รีบเอาผ้าไปส่งดีกว่า แม่บอกว่าต้องการใช้ด่วน ๆ “กลับบ้านไม่บอกเฮีย” เป็นเสียงเจ้าของบ้าน เขาคือเฮียไฟ เจ้าของที่ดินที่ฉันบอกไปก่อนหน้านี้ไง เฮียไฟเป็นคนโสดที่หล่อมาก เขาหล่อ เขารวย เขาโสด ผู้หญิงจึงเข้าหาเขาเยอะ “...” และฉันกำลังน้อยใจเขาอยู่ “เฮียพูดกับดาว” “ดาวบอกแล้ว” เฮียลืมเอง เฮียไม่เคยใส่ใจดาวอะ ชอบให้ความหวังแล้วปล่อยให้ดาวรอเก้อตลอด “โทษที เมื่อคืนเฮียไปงานแต่งเพื่อน...” “เฮียก็เลยลากผู้หญิงมานอนด้วย จนลืมนัดของดาว” “เฮียเมา” ไม่เมาเฮียก็หามาเอาเหมือนเดิม ไม่เห็นต้องอ้างความเมา เฮียโสดแต่เฮียไม่เคยขาดผู้หญิง “นี่ผ้าค่ะ แม่บอกให้เอาเงินที่เฮียด้วย” ฉันเดินนำผ้าที่รีดเสร็จแล้วไปแขวนที่ตู้เสื้อผ้า หน้าประตูบ้านมีรองเท้าส้นสูงสีแดงฉูดฉาดของผู้หญิงถอดไว้ ด้วยความหงุดหงิดฉันจึงเตะมันไปคนละทิศละทางซะเลย บ้านนี้มีผู้หญิงก็จริง แต่พี่แคลไม่ใส่ส้นสูงแน่ พี่แคลเป็นทอมจะให้มาใส่ส้นสูงมันเป็นไปไม่ได้ แล้วที่ลำคอของเฮียไฟก็เป็นหลักฐานชิ้นดี เห็นแล้วโมโห ถึงไม่มีสิทธิ์โมโห แต่ดาวจะโมโห ดาวหึง ดาวหวง “อื้ม เฮียเอากระเป๋าเงินในห้องแป๊บ” เฮียไฟเดินไปเปิดประตูห้อง ด้วยสายตามองตามเขา ฉันจึงเห็นขาเรียวยาวขาวเนียนของผู้หญิงอยู่บนเตียง เมื่อเฮียไฟเดินกลับมาฉันจึงหันหน้าไปทางอื่น เขาเดินกลับมาหยุดตรงหน้าและถามว่า “หนูมีเงินใช้ไหม” “มีค่ะ” เดี๋ยวนี้ดาวไม่ง้อเงินเฮียไฟแล้ว ดาวรับจ้างทำรายงานให้เพื่อน ดาวไม่อยากพึ่งพาเฮียไฟอย่างเดียว “อ่อ ถ้าเงินไม่พอใช้บอกเฮียนะ แล้วกลับวันไหนเฮียขับรถไปส่ง” เฮียไฟยื่นเงินแบงค์พันมา 17 ใบ เป็นค่าซักรีดและค่าทำงานบ้านที่เฮียจ้างแม่ของฉันเป็นรายเดือน จ้างสองหมื่นแต่หักค่าที่ผ่อนจ่ายไปสามพัน “ดาวมาเองได้ กลับเองได้ค่ะ” ฉันพูดแล้วรีบเดินออกมาจากบ้าน งอน ฉันงอนเขาอยู่ งอนมาก ๆ ด้วย งอนในเรื่องเดิม ๆ หนึ่งปีมี 365 วัน ฉันงอนเขาเรื่องนี้ 300 วัน ตลกไหมล่ะ งอนเขาแต่เขาไม่รู้ตัว เฮียไฟ โคมไฟ เขาเป็นพี่ชายข้างบ้าน ฉันเกิดมาก็เห็นเฮียไฟโตแล้ว เฮียไฟเขาโตกว่าฉันหลายปี ตอนนี้ฉันเรียนปวส.2 ไปอยู่หอพักเพราะสะดวกต่อการเดินทาง ฉันอายุ 20 ขณะที่เฮียไฟอายุ 27 ปี เฮียไฟเป็นเจ้าของตลาดนัดคลองถมที่ใหญ่ที่สุดในอำเภอ เฮียเขามีที่ดินเป็นมรดกตกทอดเยอะมาก ผู้ใหญ่ในครอบครัวเสียหมดแล้ว เหลือแค่เฮียไฟและพี่แคลที่เป็นแฝดกัน ที่ดินแถวบ้านเฮียให้คนเช่าปลูกข้าวทำสวน ที่ดินติดถนนยายของเฮียสร้างแมนชันให้คนเช่า ธุรกิจทุกอย่างพี่น้องฝาแฝดต่อยอดได้ดี ส่วนเหตุผลที่เฮียไฟคอยส่งเสียคอยถามไถ่ฉัน ส่วนหนึ่งเป็นคำสั่งเสียของยายเฮียไฟ ซึ่งยายเอ็นดูรักใคร่ในตัวฉัน หรือเรียกว่าเวทนาก็ได้ เพราะว่าพ่อฉันติดเหล้า แม่ฉันติดการพนันขั้นหนัก เมื่อก่อนฉันถูกเอาไว้ฝากไว้ที่บ้านเฮียไฟเป็นประจำ พ่อไปกินเหล้า แม่ไปเล่นไพ่ ยายของเฮียไฟไม่อยากให้ฉันไปอยู่ในที่แบบนั้นจึงบอกให้แม่เอาฉันไปไว้ที่บ้านยาย แม่ก็รีบเอาฉันไปฝากไว้ที่บ้านเฮียไฟตลอด พ่อฉันจากไปด้วยโรคตับแข็ง 2 ปีแล้ว แม่ก็เหมือนจะเพลาเรื่องเล่นไพ่ลงบ้าง เพลานะ ไม่ได้เลิก ฉันเป็นลูกคนเดียว ทั้งอดทนทั้งอับอายที่พ่อแม่ชอบเอามาฝากข้างบ้าน แต่ฉันที่ยังเด็กจะตัดสินใจอะไรได้ใช่ไหม