บทที่ 3
486 คำ
"ป้าว่าเราคิดกันอีกทีดีไหม ว่าจะเอายังไง" ตอนนี้ไม่ว่าจะทางเลือกไหน กัลยาก็เสียวสันหลังทั้งสองทาง
"คุณป้ากลัวหรือครับ"
"เปล๊าา.. ป้าจะกลัวทำไมล่ะ"
"ถ้าคุณป้ากลัว ว่าจะรู้ถึงหูของคุณย่า งั้นเราก็มาแต่งงานกันแบบลับๆ รู้กันแค่ 3 คนเรา" จริงๆ เขาก็กลัวป้าเลือกข้อที่ 1 แต่งแบบอลังการงานสร้าง เพราะถ้าแต่งเปิดตัวแบบนั้น เพื่อนและทุกคนในแวดวงสังคม ต้องรู้กันไปจนทั่วแน่ว่าเขาไม่โสดแล้ว
"แบบนั้นจะเรียกว่าแต่งงานได้ยังไงล่ะคะ" น้ำหนาวดูออกแล้ว ว่าผู้ชายคนนี้คงกลัวเรื่องนี้อยู่บ้าง ถึงเสนอข้อนี้ออกมา
"ใช่ป้าก็คิดเหมือนน้ำหนาว" เอาวะยังไงก็ลงเรือลำเดียวกันแล้ว น้ำหนาวคงจะมีแผนอะไรแน่
"คุณป้าสัญญาไหมล่ะครับ ถ้าผมทำอะไรลงไปแล้ว รางวัลที่ผมจะได้รับคือมอเตอร์ไซค์ที่ผมอยากได้"
"ป้าแก่ขนาดนี้แล้วคงไม่ยอมให้เรามาถอนหงอกหรอก"
"ok ครับ งั้นเราไปจดทะเบียนสมรสกันเลย" ชายหนุ่มลุกขึ้นแล้วคว้าแขนของหญิงสาวที่นั่งอยู่ไม่ไกลให้ลุกตาม
"ดะ..ดะ.. เดี๋ยวก่อนสิรชต" กัลยาถึงกับไปไม่เป็น
"จะเอายังไงอีกล่ะครับ ถ้าทำแบบนี้ก็แสดงว่าผมแต่งงานกับเธอแล้วไง และเราก็ไม่ต้องให้ใครรู้เรื่องนี้สิ" รชตคิดทบทวน โดยใช้เวลาแค่ไม่กี่วินาที ว่าถ้าจดทะเบียนกับเธอคนนี้แล้ว เดี๋ยวค่อยหาทางเซ็นต์ใบหย่าทีหลังแล้วกัน
"รชต..ป้าว่า"
"คุณป้าคิดจะเบี้ยวผมใช่ไหม"
"ไม่ใช่สักหน่อย ตอนนี้มันก็ค่ำแล้วสำนักงานเขตที่ไหนเขาจะเปิด"
"ถ้างั้นก็รอพรุ่งนี้แล้วกัน..เดี๋ยวผมจะสั่งรถให้นำเข้ามารอเลยนะครับ"
"นำเข้าเลยเหรอ?" ตาย ตายแน่ยัยกัลเอ๊ย ถ้าแม่รู้มีหวังตายอย่างเขียด หลานรักของคุณย่าด้วยสิ ..และเขาก็คือคนที่จะมาสืบทอดวงศ์ตระกูล
"ถ้างั้นตกลงตามนี้นะครับ คุณป้าสะดวกไปที่สำนักงานเขต หรือจะเรียกนายทะเบียนมาที่คอนโดผมเลยก็ได้นะครับ" คอนโดที่รชตพูดถึง เป็นคอนโดของพ่อ ซึ่งเขาได้ขอไว้แล้วเพราะอยากจะมีที่ส่วนตัวบ้าง
"ป้าขอคุยกับหนูน้ำหนาวก่อนแล้วกันนะลูก"
"ไม่ต้องคุยแล้วครับ ผมตัดสินใจแล้วว่าเราจะจดทะเบียนกันง่ายๆ ถ้าไปที่สำนักงานเขตก็คงจะไม่ง่าย ถ้างั้นคุณป้าก็เรียกนายทะเบียนมาที่คอนโดเลยแล้วกัน พรุ่งนี้หลังเที่ยงผมอยู่ที่คอนโดพอดีเลย" ว่าแล้วชายหนุ่มก็เดินออกจากร้านอาหารไป ทิ้งให้ผู้เป็นป้าได้แต่มองตาม
- ผู้เขียน
