เกือบจะหกโมงเย็นแล้ว แต่คุณตรียังไม่ถึงบ้าน อาหารที่ผมทำเตรียมไว้เริ่มจะเย็นชืด ปกติแล้วถ้าติดธุระคุณตรีจะโทรมาบอก แต่วันนี้ไม่มีสายตรงจากคุณตรี ผมก็ไม่กล้าโทรไปรบกวน
ผมเดินออกไปดูที่หน้าประตูบ้าน บรรยากาศยังคงเงียบสงัด ไร้วี่แววเสียงรถยนต์ที่คุ้นหู ผมจึงเดินกลับมานั่งที่โซฟาเดี่ยวอีกครั้ง
ผมเป็นคนรับใช้ที่ไม่เหมือนคนรับใช้สักเท่าไหร่ ที่อื่นเขาคงไม่นั่งบนโซฟาของเจ้านาย แต่กับคุณตรีเขาไม่ยอมให้ผมนั่งพื้น เวลาผมนั่งพื้นทีไรเขารู้ทุกที แม้ว่าตัวเขาจะอยู่ที่ทำงานก็ตาม เรื่องนี้ทำให้ผมแปลกใจอยู่ไม่น้อย
หรือว่า...เขาจะแอบติดกล้องวงจรปิดไว้ในบ้าน
ผมมองซ้ายมองขวารอบตัวอย่างระแวดระวัง
ระหว่างที่ผมกำลังคิดอะไรเพ้อเจ้อ เสียงรถยนต์ก็ดังขึ้น ต้องเป็นรถของคุณตรีแน่ๆ
ผมรีบวิ่งเข้าไปอุ่นอาหารเย็น เตรียมน้ำดื่มเอาไว้ รอจนกระทั่งเสียงเครื่องยนต์ดับลง ผมก็รีบวิ่งไปรับคุณตรีที่หน้าประตู
“อ้าว น้า
