ความเย็นในห้องนอนของคุณตรี เหมือนจะเย็นมากกว่าทุกวันที่ผมเคยสัมผัส ผมมองไปยังตัวเลขบนเครื่องปรับอากาศแล้วก็ได้แต่กอดตัวเอง
ห้องพักที่ผมอยู่เป็นห้องพัดลม ชีวิตเลยไม่ค่อยได้สัมผัสกับความเย็นสุดขั้วแบบนี้ ทำให้อดสงสัยไม่ได้ว่า คุณตรีเขาอยู่ได้ยังไง
“ยืนงงอะไรฟ้า”
“ห๊ะ อ่อ เปล่าครับ” ผมส่ายหน้าปฏิเสธ
คุณตรีออกไปคุยงานที่ห้องทำงานหลังจบจากมื้อเย็น และเขาอาบน้ำเรียบร้อยพร้อมเข้านอนตั้งแต่สามทุ่ม ผมเองก็เช่นกัน
เสื้อผ้าชุดนอนที่ผมใส่เป็นของผมเอง ที่กลับไปเอาที่ห้องพัก ทีแรกคุณตรีจะให้ผมใส่เสื้อผ้าของเขา แต่ว่าผมรู้สึกไม่ค่อยสะดวก ไหนจะเรื่องกางเกงชั้นในที่ผมอยากจะเปลี่ยนตัวใหม่มากกว่าใส่ตัวเก่า หรือปล่อยให้เจ้าฟ้าน้อยมันโล่งโจ้ง
“คุณตรีจะนอนเลยไหมครับ” ผมถาม แล้วเดินถอยห่างออกจากเตียงมาประมาณสองก้าว เพื่อหลีกทางให้เจ้าของห้องขึ้นไปนอน
“จริงๆฉันไม่เคยนอนเร็วขนาดนี้”
เขาเหลือบตามองดูนา
