ขาวมณีที่รัก

กุญแจสำคัญ

สายลมเย็นพัดผ่านหน้าต่างห้องเล็กๆ ที่จอแจอาศัยอยู่ ภายในห้องนั้นมีแสงจันทร์ลอดเข้ามา ส่องให้เห็นร่างของเธอที่นั่งอยู่บนเตียง จอแจกำลังทบทวนคำขอของสโนว์ เขาอยากให้เธอเลิกทำงานและตั้งใจเรียนอย่างที่เธออยากทำ

แต่ขณะที่เธอกำลังนั่งเหม่อมองออกไปนอกหน้าต่างอยู่นั้น แสงสว่างวาบก็ปรากฏขึ้นในห้องของเธอ ก่อนจะปรากฏร่างของผู้ชายดูมีอายุสวมชุดสีขาว จอแจตกใจจนแทบจะลุกขึ้นวิ่งหนี แต่ก็ทำไม่ได้ เหมือนว่าขาของเธอมันล็อก หญิงสาวพยายามจะหันไปมองสโนว์ที่นอนอยู่อีกห้อง แต่ก็เห็นเพียงว่าเขาหลับสนิทอยู่

“ข้าไม่ได้จะทำร้ายเจ้า ข้ามีเรื่องจะคุยกับเจ้าเพียงครู่เดียวเท่านั้น” เทียร์เรสพูดเสียงต่ำและหนักแน่น เขายืนอยู่ที่มุมหนึ่งของห้อง ร่างสูงสง่าของเขาฉายแสงระยิบระยับจากดวงจันทร์ที่ส่องผ่านหน้าต่าง สายตาของเขาจ้องมาที่จอแจอย่างอ่อนโยน เขารู้ว่าเขากำลังทำให้เธอกลัว

“เจ้าคือกุญแจสำคัญที่จะปลดปล่อยเทอร์รีมัสลูกชายของข้าจากคำสาปนี้” จอแจสะดุ้งเล็กน้อย ไม่แน่ใจว่าเทียร์เรสหมายถึงอะไร แต่ก็พอจะเดาได้ว่าคนที่เห็นตรงหน้า คงจะเป็นพ่อของสโนว์ไม่ผิดแน่ และเทอร์รีมัสที่เขากำลังเอ่ยถึง ก็คงจะเป็นสโนว์ แมวของเธอที่ตอนนี้กลายร่างเป็นคนไปแล้ว จอแจหันมองเขาด้วยท่าทีที่ยังไม่เข้าใจ

“ปลดปล่อยเทอร์รีมัส? คุณหมายถึงสโนว์ใช่ไหมคะ” จอแจถามเสียงแผ่ว เทียร์เรสยิ้มบาง ๆ ก่อนจะพยักหน้ารับช้าๆ และพูดต่อ

“สโนว์ที่เจ้ารู้จัก คือเทอร์รีมัสลูกชายของข้า เขา...มีความรู้สึกที่ซ่อนอยู่ ความรักที่เขามีต่อเจ้านั้นคือความรู้สึกที่จะปลดปล่อยเขาจากคำสาป ข้าหมายถึงเขากำลังตกหลุมรักเจ้า นั่นคือเหตุผลที่ทำให้เขากลับมาอยู่ในร่างเทพได้อีกครั้ง แม้จะยังใช้พลังได้ไม่สมบูรณ์” จอแจเบิกตากว้างกับสิ่งที่เพิ่งได้ยิน

“อะไรนะคะ?! ความรักที่เขามีต่อฉัน? ท่านหมายถึง... สโนว์รักฉันจริงๆ หรือคะ? ไม่น่าจะเป็นไปได้หรอกค่ะ ท่านต้องเข้าใจผิดอยู่แน่ๆ ถ้าหมอนั่นจะรักฉัน ก็คงจะเป็นความรักแบบที่แมวรักเจ้าของ...” เทียร์เรสพยักหน้าช้าๆ ด้วยความมั่นใจ

“ไม่ผิดหรอก ความรักของเขาไม่ใช่แค่ความรักที่แมวมีต่อเจ้าของ เขารักเจ้าในแบบที่ลึกซึ้งกว่านั้น แบบผู้ชายรักผู้หญิง” เทียร์เรสเดินเข้ามาใกล้จอแจและย้ำกับเธออีกครั้ง

“แต่คำสาปนี้จะไม่สามารถคลี่คลายได้จนกว่าเขาจะยอมรับความรักที่เขามีต่อเจ้า... จนกว่าผู้ที่เป็นสาเหตุของคำสาปจะยอมรับมัน” จอแจมองเขาด้วยความสับสนและกังวล

“ทำไมถึงเป็นฉันละคะ? ทำไมฉันต้องเป็นคนที่ทำให้เขายอมรับความรู้สึกนี้?”

“ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน คงเป็นเพราะ...เจ้าเป็นคนที่ทำให้เขารู้สึกถึงความอบอุ่น และความรักที่แท้จริง” เทียร์เรสตอบด้วยความไม่มั่นใจ

“หากเจ้าทำให้เขายอมรับความรักของเขา เขาจะหลุดพ้นจากคำสาปนี้ได้” จอแจไม่มั่นใจว่าควรจะรู้สึกอย่างไร เธอไม่สามารถจะพูดอะไรออกมาได้ในตอนนั้น หัวใจของเธอเต้นแรง การที่สโนว์รักเธอเป็นสิ่งที่เธอไม่เคยคิดถึงมาก่อน แม้ว่าเธอจะเริ่มรู้สึกถึงความใกล้ชิดที่เพิ่มมากขึ้นระหว่างเธอกับเขา แต่ก็ไม่มีทางที่เธอจะคิดว่าสโนว์... เทพที่แปลงร่างเป็นแมว จะมีความรู้สึกแบบนั้นกับเธอ

“ไม่... มันคงไม่จริง สโนว์เขาแค่รักฉันแบบที่แมวรักเจ้าของหรอกค่ะ” จอแจพูดออกไปโดยที่ตัวเองยังไม่เชื่อคำพูดนั้น

“เจ้าคิดอย่างนั้นเหรอ?” เทียร์เรสถามกลับอย่างไม่เชื่อ เขาเองก็รู้ว่ามนุษย์ผู้นี้คิดอย่างไรกับลูกชายของเขา

"หากมันเป็นแค่รักแบบนั้นจริง เทอร์รีมัสก็คงจะยอมรับความรู้สึกของเขาตั้งแต่ครั้งแรกที่เขากลายเป็นคน แต่เขากลับไม่ทำ เพราะกลัวว่าจะเกิดอันตรายกับเจ้า"

“หมายความว่าอย่างไรคะ?” จอแจถามขึ้นมาอย่างสงสัย เทียร์เรสถอนหายใจลึก ๆ ก่อนจะเริ่มเล่า

“ลูกชายของข้าเคยกลายร่างเป็นมนุษย์มาแล้วครั้งหนึ่ง เขามีโอกาสที่จะยอมรับความรักของผู้หญิงคนหนึ่งที่เขารัก แต่เขากลับปฏิเสธมัน เขาไม่ยอมรับความรู้สึกนั้น จนในที่สุดผู้หญิงคนนั้นก็จากไป และเทอร์รีมัสจึงกลับคืนร่างเป็นแมวอีกครั้ง เพราะเขายังไม่พร้อมที่จะยอมรับความรู้สึกของตัวเอง” จอแจมองเทียร์เรสอย่างตกใจ ราวกับว่าโลกทั้งใบกำลังถล่มลงมาทับเธอ

“ทำไม... ทำไมสโนว์ถึงไม่ยอมรับความรักในครั้งนั้นคะ?” ถ้าเขารู้สึกแบบนั้นกับเธอจริง แล้วมีเหตุผลอะไรที่ทำให้เขาไม่ยอมรับความรู้สึกนั้น

“เพราะความกลัว” เทียร์เรสตอบอย่างเย็นชา แต่ก็ทำให้จอแจเข้าใจได้ เพราะเธอเองก็กลัวเหมือนกัน

“เขากลัวว่าความรักนั้นจะทำให้เขาอ่อนแอ และทำให้เขาสูญเสียสิ่งสำคัญไป แต่ตอนนี้ เขาได้พบกับเจ้าแล้ว...จอแจ เทอร์รีมัสรักเจ้า และความรักของเขาจะปลดปล่อยเขาจากคำสาปนี้ได้” จอแจนิ่งเงียบไป เธอรู้สึกสับสนและรู้สึกเหมือนหัวใจจะหยุดเต้น การที่สโนว์จะหลุดพ้นจากคำสาป... มันก็แปลว่าเขาจะต้องกลับสู่โลกของเทพงั้นสินะ

“ฉันไม่อยากเชื่อค่ะ... ฉันไม่คิดว่าสโนว์จะมาตกหลุมรักฉันได้จริง ๆ” จอแจพูดเสียงเบา เธอกำลังพยายามทำความเข้าใจสิ่งที่เกิดขึ้น

“มันอาจจะยากที่จะเชื่อ แต่เชื่อเถอะ...ข้ารับรู้ทุกสิ่ง เจ้าอาจจะกลัวการจากลา แต่ท้ายที่สุดพวกเจ้าทั้งสองคนก็ต้องแยกจากกันอยู่ดี การที่เขากลับคืนร่างเป็นคนอีกครั้งและยอมเปิดใจให้กับเจ้า นั่นคือการเริ่มต้นของการปลดปล่อยเขาจากคำสาปนี้” เทียร์เรสยืนยันอย่างหนักแน่น

จอแจมองไปที่เทียร์เรสและพยักหน้าเบา ๆ เธอไม่รู้ว่าเธอจะทำอย่างไรกับความรู้สึกของตัวเองที่เกิดขึ้นมาใหม่ แต่มันก็ชัดเจนว่าเธอต้องการช่วยสโนว์ให้หลุดพ้นจากคำสาปนี้

“ถ้าอย่างนั้น... ฉันควรต้องทำยังไงคะ?” จอแจถามเสียงเครียด

“ทำให้เขารู้ว่าเธอก็รักเขา” เทียร์เรสตอบสั้น ๆ แต่เต็มไปด้วยความหมาย

“ทำให้เขายอมรับว่าเธอเป็นส่วนสำคัญของชีวิตเขา... แล้วคำสาปจะหมดสิ้นไป” จอแจหลับตาลง พยายามรวบรวมความคิดของตัวเอง สิ่งที่เทียร์เรสบอกเธอมันมากเกินไป แต่ตอนนี้เธอไม่สามารถถอยกลับได้แล้ว

"ค่ะฉันจะทำให้เขารู้... ฉันจะทำให้สโนว์หลุดพ้นจากคำสาปนี้ให้ได้" เธอตัดสินใจในใจ พร้อมกับรู้สึกถึงความรู้สึกบางอย่างที่เริ่มเติบโตในใจเธอเช่นกัน เทียร์เรสยิ้มบางๆ แสดงออกถึงความพึงพอใจ

“ดีมาก จอแจ... เมื่อเทอร์รีมัสยอมรับความรักที่เขามีต่อเจ้า คำสาปนี้ก็จะหายไป และเขาจะกลับไปเป็นเทพที่แข็งแกร่งอย่างที่เขาควรจะเป็น”

จอแจเงยหน้าขึ้นมองเทียร์เรสด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความหนักแน่น ต่อให้เธอจะต้องเสียใจ เธอก็จะต้องทำให้สโนว์ยอมรับความรักที่เขามีให้เธอ เธอจะทำให้เขาหลุดพ้นจากคำสาปที่ยาวนานนี้เสียที แต่ก็ไม่รู้ว่าจะทำสำเร็จหรือไม่ เพราะจนถึงตอนนี้เธอก็ยังไม่อยากเชื่อ ว่าสิ่งที่เทียร์เรสบอกกับเธอจะเป็นความจริง