ลิขิตรักพญามาร

4

ดอกไม้ช่อโตที่วางอยู่บนเคาน์เตอร์ ทำให้เจ้าหน้าที่สาวทั้งสองคนมองนิ่งที่ดอกไม่ช่อนั้น ก่อนจะมองเลยไปที่บุรุษหล่อบาดใจเจ้าของช่อดอกไม้

“ดอกไม้สำหรับคุณหยาดน้ำค้างครับ” เหมันต์ยื่นช่อดอกไม้ตรงหน้าหยาดน้ำค้างทันที ดวงหน้างามเรื่อด้วยสีแดง เมื่อเห็นสายตาที่เขามองมา อีกทั้งสายตาทุกคู่ของเพื่อนร่วมงานที่มองตาไม่กะพริบ ด้วยความสนใจ

“ขอบคุณค่ะ” หญิงสาวเอื้อมมือมารับ เอ่ยขอบคุณเบาๆ

“เย็นนี้ให้เกียรติผมเป็นเจ้ามือเลี้ยงข้าวนะครับ” เขารุกเต็มที่ หยาดน้ำค้างนิ่งอึ้งไปพักใหญ่ ไม่คิดว่าคนอย่างเหมันต์จะชวนเธอไปรับประทานอาหาร เพื่อนร่วมงานที่ได้ยินต่างกระดี๊กระด๊ากันเป็นทิวแถว ลุ้นตัวโก่งว่าเพื่อนจะตอบชายหนุ่มรูปงามรวยทรัพย์นี้อย่างไร

“นะครับผมถือว่าการปฏิเสธของคุณน้ำค้าง คือการไม่ยอมรับผมเป็นเพื่อน เหตุผลอีกข้อคือเป็นการเลี้ยงตอบแทนที่คุณน้ำค้างพาผมชมทั่วสปอร์ตคลับ ทำให้ผมตัดสินใจได้ว่าจะซื้อหุ้นที่นี่หรือไม่” เมื่อเจอไม้นี้มีหรือที่ หญิงสาวจะกล้าปฏิเสธ

“ค่ะตกลงค่ะ” เธอตอบตกลงด้วยรอยยิ้มเขินอาย

“อีกห้านาทีคุณน้ำค้างจะเลิกงาน ผมรอที่รถนะครับ”

“ค่ะ” เหมันต์เดินกลับไปนั่งรอที่รถตามที่เขาบอก ปล่อยให้หญิงสาวถูกเพื่อนร่วมงานซักไซ้ไล่เลียง ถึงสาเหตุของบุพเพอาละวาดในครั้งนี้

“แหม!!แค่พาคุณเหมันต์ชมทั่งสปอร์ตคลับแค่นี้ ตกเย็นถูกขายขนมจีบซะแล้ว เธอนี่เสน่ห์แรงน่าดูเลยนะน้ำค้าง” เพื่อนร่วมงานเอ่ยแซว

“จะบ้าเหรอ ไม่ใช่อย่างนั้นหรอก คุณเหมันต์เค้าแค่เลี้ยงขอบคุณเท่านั้นเอง ไม่มีอะไรหรอก” หญิงสาวรีบแก้ตัวทันควัน คนอย่างเขาน่ะหรือจะมาสนใจผู้หญิงธรรมดาอย่างเธอ สังคมชั้นสูงที่เขายืนอยู่มีหญิงสาวมากหน้าหลายตาให้เขาเลือก ยังไม่รวมโยธกาสาวไฮโซคู่ควงคนล่าสุดของเขา

“มื้อนี้อาจจะเลี้ยงขอบคุณ แต่มื้อหน้าและมื้อต่อๆ ไป อาจจะไม่ใช่ก็ได้นะ”

“คงไม่มีมื้อหน้าหรอก”

“ของอย่างนี้ต้องดูกันต่อไป หกโมงเย็นแล้ว ได้เวลาเลิกงานแล้วจ้ะน้ำค้างคนสวย กลับไปได้แล้วเดี๋ยวพ่อเทพบุตรกรีกจะคอยนาน” เพื่อนสาวรีบดันร่างของหยาดน้ำค้างออกไปนอกเคาน์เตอร์ ไม่วายที่จะหยิบกระเป๋าสะพายให้ด้วย เหมันต์ก้าวลงจากรถเมื่อเห็นหยาดน้ำค้างออกมาจากประตูสปอร์ตคลับ เป็นคนเปิดประตูหลังรอให้หญิงสาวอย่างเป็นสุภาพบุรุษ หยาดน้ำค้างเอ่ยขอบคุณเบาๆ ก่อนจะก้าวเข้าไปในรถ

ห้องอาหารที่เหมันต์พาหญิงสาวมารับประทานอาหารในครั้งนี้ เป็นห้องอาหารที่อยู่ในโรงแรมหรูติดแม่น้ำเจ้าพระยา บรรยากาศสวยงาม มองเห็นแม่น้ำที่มีเรือน้อยใหญ่ลอยลำอยู่

“เชิญครับ” เหมันต์ทำหน้าที่สุภาพบุรุษอีกครั้ง เลื่อนเก้าอี้ให้หญิงสาวนั่ง สร้างความประทับใจให้หญิงสาวเต็มที่ แต่มันไม่หมดเพียงเท่านี้ หลังจากที่เหมันต์นั่งลงอาหารถูกทยอยมาวางที่โต๊ะนับสิบชนิด ราวกับว่าอาหารเหล่านี้ถูกสั่งจองไว้ก่อนหน้า พอเขามาทุกอย่างสามารถเสิร์ฟได้ทันที

หยาดน้ำค้างอดประหลาดใจไม่ได้ ห้องอาหารแห่งนี้ขึ้นชื่อในความอร่อย แต่เหตุใดไม่มีลูกค้ามาใช้บริการเลย ต่างกับที่เธอเคยได้ยินมาว่า ห้องอาหารไทยที่นี่จะมีบุคคลต่างๆ ไม่ว่าจะเป็นนักธุรกิจ นักการเมือง ดารา นักร้องหรือแม่แต่ดาราจากต่างประเทศจะต้องแวะเวียนมา ทว่าวันนี้มีเขาและเธอเท่านั้นที่นั่งรับประทานอาหาร

“น้ำค้างเคยได้ยินมาว่า ห้องอาหารที่นี่อร่อยและมีลูกค้าแวะเวียนมาใช้บริการเนืองแน่น แต่ทำไมวันนี้มันไม่เหมือนกับที่น้ำค้างเคยได้ยินมาเลย” หญิงสาวอดสงสัยไม่ได้ เหมันต์ยิ้มก่อนจะตอบ

“ผมเหมาที่นี่ครับ เพราะต้องการทานอาหารกับน้ำค้างแค่สองคนครับ” หยาดน้ำค้างถึงกับทำช้อนหลุดมือ เหมาห้องอาหารแห่งนี้หรือ เขาเหมาห้องอาหารเพราะอยากรับประทานอาหารกับเธอเพียงสองคน หัวใจของสาวน้อยเต้นจับจังหวะไม่ได้ทันที

“เหมาเหรอคะ” เธอทวนอย่างไม่อยากจะเชื่อ

“ใช่ครับ เหมาตั้งแต่หกโมงเย็นจนถึงสองทุ่ม ไม่กี่แสนเองครับ ผมคิดว่ามันคุ้มหากได้ทานอาหารกับคุณเพียงสองคน” มันคุ้มยิ่งกว่าคุ้มเสียอีก แค่เสียเงินไม่กี่แสนแต่เขามั่นใจว่าวันนี้ได้หัวใจเธอมาเกือบครึ่ง

“ทำไมคุณเหมันต์ต้องทำแบบนี้ด้วยคะ หรือว่าทำทุกครั้งที่พาผู้หญิงมารับประทานอาหาร” หญิงสาวไม่คิดว่าเขาจะทำอย่างนี้เป็นครั้งแรก อาจจะหลายครั้งแล้วก็ได้

“ผมจะทำแบบนี้เฉพาะผู้หญิงที่ผมคิดว่าใช่เท่านั้นครับ” คำตอบของเขานั้น สร้างความปั่นป่วนในจิตใจของหยาดน้ำค้างยิ่งนัก ผู้หญิงที่ใช่อย่างนั้นหรือ หมายความว่ายังไง ใจสาวเจ้าเต้นแรงอีกครั้งทั้งๆ ที่เพิ่งสงบได้ไม่ถึงสามสิบวินาที

“” หยาดน้ำค้างไม่สามารถพูดอะไรได้ นอกจากนั่งก้มหน้าก้มตารับประทานอาหารต่อไป ไม่เงยหน้ามองชายหนุ่มที่หมั่นตักอาหารเลิศรสใส่จานของเธอเลย

“อาหารอร่อยมากหรือครับ ถึงได้เอาแต่นั่งก้มหน้าทาน ไม่ยอมเงยหน้ามองผมเลย ทั้งๆ ที่ผมอยากจะเห็นหน้าคุณทุกนาทีที่ทานอาหาร” อาหารที่เธอกำลังกลืนลงไปในลำคอนั้น ติดอยู่ที่กลางหลอดลมทันที ทำให้หญิงสาวเกิดอากาศลำลัก ต้องรีบดื่มน้ำทันที

“อาหารมันอร่อยน่ะค่ะ” เธอแก้ตัว

“มีคนเค้าเคยบอกผมว่า อาหารจะอร่อยหรือไม่อร่อย ขึ้นอยู่กับว่าตอนนี้เรากำลังนั่งทานอาหารอยู่กับใคร บางครั้งอาหารบนโต๊ะอาจจะไม่ได้เรื่อง แต่เมื่อมองใบหน้าของคนที่อยู่ร่วมโต๊ะ อาหารทุกอย่างจะอร่อยทันควัน ผมเคยค้านในประโยคที่ได้ยิน ไม่ว่าจะทานอยู่กับใครอาหารบนโต๊ะก็อร่อยเสมอ แต่พอมาวันนี้ผมถึงเข้าใจ อาหารมื้อนี้เลิศรสมากที่สุดเท่าที่ผมเคยทานมา เพราะว่ามีน้ำค้างร่วมทานอาหารกับผมด้วย” การขายขนมจีบของเขานั้นทำให้หญิงสาวถึงกับอึ้งทึ่ง ไม่ทันได้ตั้งรับและเตรียมใจ สมแล้วที่เป็นคาสโนว่าตัวยง หยาดน้ำค้างถึงกับทำอะไรไม่ถูก ยอมรับว่าครั้งนี้ไม่ใช่ครั้งแรกที่เธอถูกผู้ชายจีบ แต่เป็นครั้งแรกที่ทำให้หัวใจของสาวน้อยสั่นไหว กระโจนลงไปในบ่วงรักทีละนิด