6
1093 คำ
“ไม่ลืมก็ดี แต่อย่าถามผมแบบนี้อีกนะ ผมไม่ชอบ”
“ค่ะโยจะไม่ถามแบบนี้อีกแล้ว ขอโทษนะคะ” โยธกายอมรับผิดและทำบางอย่างให้เขาหายขุ่นมัว ริมฝีปากของเธอเดินทางไปทุกทีที่เธอจะสัมผัสร่างกายของเขาได้ โดยเฉพาะสิ่งนั้นที่ถูกปากและลิ้นของเธอ ประเคนความสุขอย่างไม่หยุดหย่อน แต่ทว่าอารมณ์ที่ขุ่นมัวของเขายังไม่ดับมอด จึงผลักร่างบางออกห่างอย่างสุภาพ
“ผมจะกลับแล้วไม่มีอารมณ์” เขาลุกขึ้นยืนทันทีที่พูดจบ ใช่เขาหมดอารมณ์เอาดื้อๆ แม้ว่าร่างกายของเขาจะตื่นตัวรับปากและลิ้นของเธอ เขาไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม แต่ที่แน่ๆ เขาไม่อยากหลับนอนกับเธอคนนี้อีกแล้ว คงได้เวลาชิ่งแล้วกระมัง
“อย่าคิดว่าจะผลักโยทิ้งง่ายๆ ไม่มีทางหรอก” โยธกาพูดขึ้นหลังจากที่ร่างของเขาเดินออกพ้นขอบประตูห้องพัก มือนุ่มหยิบกล้องวิดีโอที่ซ่อนอยู่ออกมา เปิดออกดูภาพเคลื่อนไหวที่เร้าใจด้วยรอยยิ้ม ไม่ได้ด้วยเล่ห์ก็ต้องเอาด้วยกล
หยาดน้ำค้างชะงักปลายเท้าที่กำลังเดินออกจากประตูบ้าน เนื่องจากสายตาของเธอนั้นมองเห็นร่างของเหมันต์ยืนพิงประตูรถยนต์ของเขา สายตาคมเข้มมองมาที่ร่างของเธอนิ่ง ก่อนจะส่งยิ้มหล่อจับจิตให้กับเธอ
“ผมนึกว่าผมจะมาไม่ทันแล้วซะอีก” เหมันต์พูดขณะที่ก้าวเดินมาหาเธอ
“วันนี้นำค้างออกสายค่ะ เพราะว่าเข้างานเก้าโมงค่ะ” เธอเอ่ยบอกอีกฝ่าย หยาดน้ำค้างเองไม่คิดว่าเขาจะมารับเธอจริงๆ นึกว่าเขาเพียงแค่พูดให้ใจสาวเต้นรัวเท่านั้น
“ไปกันเลยดีกว่าครับ ถ้าไปถึงที่สปอร์ตคลับก่อนสักครึ่งชั่วโมงก็ดี เราสองคนจะได้หาอะไรกินแถวนั้นไปด้วย เมื่อวานตอนที่ผมมาที่สปอร์ตคลับ เห็นข้างๆ มีร้านโจ๊กอยู่ร้านหนึ่ง ท่าทางจะอร่อย”
“คุณเหมันต์ทานร้านอาหารข้างทางเป็นด้วยเหรอคะ” หญิงสาวถามสวนเมื่อได้ยินคำพูดของเขา
“ผมก็คนนะครับ ทานได้ทั้งนั้นแหละ ไม่ว่าจะเป็นข้างถนน หรือว่าภัตตาคารลอยฟ้า ไปกันดีกว่าครับ เชิญครับ” เหมันต์เปิดประตูให้หญิงสาวดั่งเช่นทุกครั้ง
พนักงานของทรีสปอร์ตคลับต่างมองชายหญิงคู่หนึ่ง ที่นั่งทานโจ๊กกันอย่างเอร็ดอร่อย ฝ่ายชายมักหยิบกระดาษชำระเช็ดที่มุมปากของหญิงสาวหลายครั้ง เรียกใบหน้าของหญิงสาวให้แดงเรื่อตลอดเวลา บางครั้งก็ฉีกปาท่องโก๋ใส่ชามโจ๊กของหยาดน้ำค้าง บางครั้งก็เป็นฝ่ายตักโจ๊กที่อยู่ในชามของตนให้เธอทาน
“เย็นนี้เลิกงานกี่โมงครับ เหมือนเดิมหรือเปล่าเดี๋ยวผมมารับนะครับ”
“อย่าลำบากเลยค่ะ แค่นี้น้ำค้างก็ทำให้คุณเสียเวลามามากแล้ว” เธอออกตัว
“การที่มารับมาส่งคุณ ไม่ใช่การเสียเวลาเลยนะครับ แต่มันเป็นช่วงเวลาที่คุ้มค่าต่างหาก” เอาแล้วไง หยาดน้ำค้างเจอศรรักปักอกอีกหนึ่งดอกแล้ว
“น้ำค้างเลิกงานหนึ่งทุ่มค่ะ”
“ผมจะมารับน้ำค้างตอนหนึ่งทุ่มนะครับ”
“ค่ะ” หญิงสาวรับคำอีกครั้ง ก่อนจะหมุนตัวเดินเข้าไปในทรีสปอร์ตคลับ แต่มีเหตุที่ทำให้เธอต้องหมุนตัวกลับไปมองเขาอีกครั้ง
“เดี๋ยวก่อนน้ำค้างระหว่างที่คุณทำงาน ผมฝากหัวใจของผมไว้ที่คุณด้วยนะครับ คิดถึงผมบ้างนะครับ ให้เหมือนกับที่ผมคิดถึงคุณทุกลมหายใจ” ชายหนุ่มใช้ฝ่ามือของตัวเองแนบที่หัวใจข้างซ้าย ก่อนจะกำมือของเขา ใช้มืออีกข้างคว้าที่มือบางให้หงายขึ้น วางกำมือที่คล้ายกับว่าเป็นหัวใจของเขา ลงบนฝ่ามือของเธอ
“หัวใจของผมอยู่ในกำมือของน้ำค้างแล้วนะครับ” เขาพูดด้วยรอยยิ้ม ก่อนจะเดินกลับไปขึ้นรถยนต์ของตน ทูนไม่คิดเลยว่าวิธีจีบสาวของเจ้านายหนุ่มจะชวนอ้วกได้มากขนาดนี้ ไม่ว่าสาวเจ้าคนไหนที่ว่าใจแข็ง เจอไม้นี้เข้าไปรับรองได้เลยว่าใจละลาย
หยาดน้ำค้างมองที่ฝ่ามือของตัวเองนิ่ง หัวใจของเขาตอนนี้อยู่กับเธอ นั่นหมายความว่าเหมันต์มอบหัวใจทั้งดวงให้เธอหรือนี่ ไม่น่าเชื่อ หญิงสาวนำฝ่ามือที่มีหัวใจของเขามาแนบที่หัวใจดวงน้อย ที่เต้นระทึกมากกว่าทุกครั้ง เสียงกรี๊ดกร๊าดของเพื่อนร่วมงานดังมาทางด้านหลัง ทำให้เธอหลุดออกจากภวังค์ทั้งหมด เตรียมตัวตอบคำถามของเพื่อนร่วมงานที่ยิงคำถามใส่เธอเป็นชุด จนเธอตอบแทบไม่ทัน
ความรักที่เหมันต์พยายามปลูกให้งอกงามในใจของหยาดน้ำค้าง บัดนี้งอกงามเต็มหัวใจดวงน้อย เนื่องจากชายหนุ่มแวะเวียนตามรับตามส่งเธอทุกวัน พาไปทานข้าวในตอนเย็นทุกมื้อ หากเขาไม่ติดธุระด่วน คำพูดหวานหูชวนอาเจียนยังมีให้ได้ยินมาตลอดหนึ่งเดือนที่ผ่านมา มีเพียงคำเดียวที่เขายังไม่เคยบอกกับเธอ คือคำว่ารัก
“สวัสดีค่ะคุณหนึ่ง” ตอนนี้สรรพนามที่ใช้เรียกเขาคือคุณหนึ่ง ซึ่งเป็นชื่อเล่นของเขานั่นเอง
“วันนี้ผมไปรับน้ำค้างไม่ได้นะ พอดีคุณแม่ของผมเดินทางมาจากลำปาง ผมจะพาท่านไปทานข้าวครับ” อีกฝ่ายที่โทรศัพท์มาหาเอ่ยบอก
“ไม่เป็นอะไรค่ะ น้ำค้างเข้าใจค่ะ”
“ไม่โกรธนะครับ”
“ไม่ค่ะไม่โกรธค่ะ”
“แน่นะครับ”
“แน่ค่ะ”
“พรุ่งนี้ผมไปรับที่บ้านตอนเช้าเหมือนเดิมนะครับ”
“ค่ะคุณหนึ่งสวัสดีค่ะ” หยาดน้ำค้างวางสายจากคนรัก เป็นจังหวะเดียวกับที่โยธกาสาวสังคมชั้นสูงเดินเข้าในสปอร์ตคลับ
“สวัสดีค่ะ” หยาดน้ำค้างต้อนรับลูกค้าตามปกติ รับบัตรสมาชิกระดับวีไอพีที่หญิงสาวยื่นมาให้ เช็กรายละเอียดเล็กน้อย ก่อนจะยื่นบัตรให้โยธกาเหมือนเดิม
“นี่โยวันนี้ว่าที่แม่สามีเธอจะเดินทางกลับมาจากภาคเหนือไม่ใช่เหรอ” กรองแก้วเอ่ยถามเมื่อเดินเข้ามาสมทบกับเพื่อนสาว ยื่นบัตรสมาชิกให้หยาดน้ำค้าง
- ผู้เขียน
