ความเย็นพุ่งเข้าใส่อย่างรุนแรงเมื่อก้าวเข้ามาหยุดภายในสถานที่หรูหรา ผู้คนแต่งกายกันอย่างเรียบหรู ในขณะที่หล่อนเหมือนขอทานที่พลัดหลงเข้ามาไม่มีผิด
“ถอนเงินเชิญทางนี้ค่ะ”
พนักงานคนหนึ่งเอ่ยทักหล่อน แต่หล่อนส่ายหน้าน้อยๆ
“ไม่ได้มาถอนเงินค่ะ แต่มาขอพบ... เอ่อ... คุณเจอรัลด์”
พอชื่อของคนใจร้ายเล็ดลอดออกไปจากปาก สายตาเหยียดหยามของคู่สนทนาก็แผลงฤทธิ์ใส่หน้าอย่างไม่ปรานี
“มาขอพบคุณเจอรัลด์...?”
ญาดามินทร์หน้าชาดิกกับสายตาของคู่สนทนาที่มองตั้งแต่หัวจรดปลายเท้าของหล่อน
ไม่พอใจ... ใช่ หล่อนกำลังมีโทสะ แต่ก็จำต้องเก็บเอาไว้
“ค่ะ ฉันมาขอพบคุณเจอรัลด์”
“ธุระอะไรคะ”
“ธุระส่วนตัวค่ะ”
เสียงหัวเราะเบาๆ จากคู่สนทนายิ่งทำให้หล่อนอับอาย
“ดิฉันคิดว่า...” สายตาของคู่สนทนากวาดมองไปตลอดทั้งร่างของหล่อนอีกครั้ง “คุณเจอรัลด์คงไม่มีธุระกับคุณหรอกมั้งคะ”
มือบางกำแน่น พยายามข่มทุกความขุ่นเคืองเอาไว้
“ฉัน
