ความโหยหาที่มีต่อผู้หญิงคนนั้นยังคงอัดแน่นเต็มอก เมื่อคืนเขาแทบหลับตาไม่ลงเพราะความคิดถึงที่มีต่อญาดามินทร์ รสชาติของหล่อนยังคงหอมหวานไม่เปลี่ยนแปลง แม้ว่าจะแค่ครั้งเดียวเท่านั้นกับบทรักแสนเร่าร้อนบนเตียงกับหล่อน แต่เขาก็ไม่อาจจะลบเลือนความน่าสนิทเสน่หาของเจ้าหล่อนลงได้ ทั้งๆ ที่แสนจะรำคาญ และคิดว่าชิงชังนักหนา แต่พอได้ลิ้มรสลิ้มลองเนื้อหวาน ความจริงทุกอย่างก็กระจ่างชัดเจน ชื่อของมินรญาไม่ได้อยู่ในหัวของเขาเลย ยามที่เขาใช้กำลังลงทัณฑ์ต่อญาดามินทร์ จนสุดท้ายก็พร่าผลาญพรหมจารีแสนหวานนั้นมาอย่างป่าเถื่อน
เขาคิดจะรับผิดชอบในเข้าใจผิดของตัวเอง คิดจะรับหล่อนให้เข้ามาอยู่ในกรงทองด้วยฐานะภรรยาเพียงคนเดียวชั่วชีวิต แต่เจ้าหล่อนกลับเดินหนีจากไปโดยไม่มีแม้แต่คำล่ำลา ทิ้งให้เขาดิ้นทุรนทุร้ายด้วยความหิวกระหายในกายสาวอยู่เพียงลำพัง
“ฉันจะบีบ จะทำทุกทางเพื่อให้เธอเดินเข้ามาหาฉันเอง ญาดามินทร์”
เสียงเค
