ดูกันต่อไป
1355 คำ
แสงทอประกายสีส้มสดใสของดวงอาทิตย์นั้นส่องสว่างกระทบใบหน้าของหญิงสาวที่กำลังนอนหลับใหลให้มีสติ
เหนือฟ้าลืมตาตื่นขึ้นมาและกะพริบตาถี่เพื่อพยายามปรับโฟกัสสายตา เนื้อตัวเริ่มปวดระบมจากการนอนหลับท่าเดิมมาหลายชั่วโมงให้เธอต้องยันตัวลุกขึ้นและบิดขี้เกียจอย่างที่มักทำเสมอ
ก้มมองสำรวจตนเองและก็เบิกตาโพล้งขึ้นเล็กน้อยอย่างไม่ค่อยจะแปลกใจเท่าไหร่กับสภาพร่างกายของตัวเองที่เปลือยเปล่า
คิดย้อนความไปถึงคืนวานก่อนจะเผลอแย้มยิ้มออกมาอย่างยินดีเมื่อคิดถึงคนที่หลับนอนด้วยกันเมื่อคืนนี้เป็นคนเดียวกับคนที่เธอเอาแต่เฝ้าคิดถึงและคนึงหา
“ตื่นแล้วเหรอคะ?” เสียดสดใสดึงสติให้กับคนที่กำลังเพ้อฝัน
เหนือฟ้าหันหน้ากลับไปตามทิศทางเสียงนั้นด้วยรอยยิ้ม ก่อนจะขมวดคิ้วมุ่นเมื่อเห็นคนที่เดินเข้ามาไม่ใช่คนเดียวกันกับในความคิดของเธอ
“พริ้ง?”
“ใช่ค่ะ...พริ้งเอง” เจ้าหล่อนแย้มยิ้มก่อนจะเดินมานั่งลงเคียงข้างในสภาพที่อยู่ในชุดคลุมอาบน้ำสีขาวสะอาดตา ในมือถือถ้วยกาแฟส่งกลิ่นหอมฉุย “ทำไมต้องทำหน้าตกใจแบบนั้นด้วยคะ” เจ้าหล่อนยื่นถ้วยกาแฟมาให้แก่กันแต่เธอก็ยังคงนั่งนิ่งไม่ไหวติงใด ๆ อย่างคนสับสน
พยายามคิดหาเหตุผลว่าทำไมคนข้างกายของเธอไม่ใช่คนที่เธอนั้นคิดอยู่ในตอนนี้ ก่อนจะเอ่ยถามออกไปให้ความสงสัยที่ยังคงมีอยู่ล้นอกนั้นจางหายไป
“เมื่อคืนพริ้งอยู่กับฉันเหรอ?”
“ใช่ค่ะ...พริ้งอยู่กับคุณหมอ...ทั้งคืน” เจ้าหล่อนยกยิ้มอย่างน่ารักให้คนที่ได้ฟังนั้นยิ่งไม่เข้าใจ
เธอจำได้ว่าก่อนที่สติของเธอจะดับวูบไปนั้น...เจ้าหล่อนคนที่นั่งอยู่เคียงข้างเธอเมื่อคืนนี้เป็นคนพยุงร่างของเธอขึ้นมายังชั้นห้องพักของทางคลับนี้ด้วยตัวเอง
กลิ่นหอมที่คุ้นเคยตลบอบอวลอยู่ข้างกายของเธอตลอดเวลาทำให้เธอมั่นใจเป็นอย่างยิ่งว่าตัวเองไม่ได้เมามายจนกระทั่งจะจำคนผิดได้
“แล้วผู้หญิงคนนั้น?”
“คุณหมอหมายถึง...คุณดาวเหนือหรือเปล่าคะ?”
“ดาวเหนือ?” คำถามของเจ้าหล่อนยิ่งทำให้เหนือฟ้านั่งงงเป็นไก่ตาแตก
เขาจำได้ว่าเจ้าหล่อนติดป้ายชื่อของพนักงานว่าชื่อน้ำฟ้า แล้วดาวเหนือที่คนข้างกายของเธอพูดถึงนี่มันเป็นใครอีก?
“คุณดาวเหนือเป็นเจ้าของคลับค่ะ...แล้วเธอก็เป็นคนพยุงคุณมาที่นี่เมื่อคืนนี้” คำขยายความของหล่อนเริ่มทำให้เธอประติดประต่อเรื่องราว “แล้วเธอก็เป็นคนเรียกให้พริ้งขึ้นมา...เอาใจคุณไงคะ”
“มันบ้าบอไปกันใหญ่แล้ว!” เหนือฟ้าสะบัดแขนออกจากการเกาะกุมของคนเคียงข้างในทันทีอย่างเดือดจัด
แม้ตอนนี้ตัวของเธอจะยังไม่ค่อยเข้าใจในเรื่องราวมากก็จริงแต่มันก็อดไม่ได้เลยที่เธอจะหัวเสียขึ้นมาเสียดื้อ ๆ
เธอยอมรับตามตรงว่าเธอชื่นชอบผู้หญิงคนนั้นมาก...อาจจะเป็นเพราะบุคลิก หน้าตา หรืออะไรก็แล้วแต่
แต่พอตื่นขึ้นมาแล้วได้มารู้ความจริงว่าหล่อนนั้นเหมือนจะปั่นหัวเธอเล่นก็อดไม่ได้ที่มันจะหงุดหงิดขึ้นมาเสียอย่างนั้น
หรืออันที่จริงที่เธอหงุดหงิดอาจจะเป็นเพราะ...เธอกำลังรู้สึกอยากได้ผู้หญิงคนนั้นจนตัวสั่นกันแน่!
Rrrrrrrrrrrr
“ว่าอย่างไรคะคุณนับพิม...”
“คุณหมอคะ! รบกวนมาที่โรงพยาบาลด่วนเลยค่ะ!”
“คุณใจเย็น ๆ แล้วค่อย ๆ พูดนะคะ” เหนือฟ้าพยายามบอกให้คนปลายสายนั้นใจเย็นลงเพราะดูเหมือนเจ้าหล่อนกำลังวิตกกังวลอะไรสักอย่าง เดาได้จากน้ำเสียงที่ส่งมา
“คนไข้ช็อกอีกแล้วค่ะคุณหมอ...ญาติบอกว่าจะไม่เข้ารับการผ่าตัดหากไม่ใช่คุณหมอเหนือฟ้า!”
“โอเคค่ะ! ฉันจะรีบไปเดี๋ยวนี้!” ก่อนที่ร่างสูงสง่าของคุณหมอคนสวยจะโยนเครื่องมือสื่อสารทิ้งไปในทันที
เจ้าตัววิ่งจ้ำอ้าวไปหยิบเสื้อผ้าที่กระจัดกระจายอยู่ที่พื้นห้องขึ้นมาสวมใส่ และตรงดิ่งออกไปจากห้องโดยไม่สนใจเสียงร้องเรียกของคนภายในห้องเลย
.
.
สภาพถนนในยามสายเช่นนี้แน่นอนว่ารถมันย่อมไม่ติดอยู่แล้ว แต่ที่ติดและเป็นปัญหาอยู่ในตอนนี้นั้นก็คงจะเป็นความคิดฟุ้งซ่านที่อยู่ในหัวของเธอ
หล่อนคนนั้นต้องการอะไรจากเธอกันแน่?
คำถามนี้ยังดังซ้ำไปซ้ำมาอยู่ในหัวให้เธอยิ่งไม่เข้าใจอะไรเกี่ยวกับผู้หญิงคนนั้นเลย
หรือหล่อนจะรู้ว่าเธอนั้นอยากได้หล่อนจนตัวสั่น...ถึงมาปั่นหัวกันเล่นให้เธอนั้นนึกรู้สึกกระวนกระวายอยู่เช่นนี้!
และความโกรธเกรี้ยวของเธอก็ออกมาเป็นการกระทำ...คุณหมอคนเก่งเหยียบคันเร่งรถยนต์คันหรูจนกระทั่งไมล์ขึ้นมิดที่หลักร้อย เปรียบเสมือนความหงุดหงิดของเธอที่อย่างไรเสียก็ต้องไขมันให้กระจ่างก่อนที่เธออาจจะอกแตกตายก็เป็นได้
ดาวเหนืออย่างนั้นสินะ!
.
.
“เห้อ” เหนือฟ้าทิ้งตัวลงกับพนักเก้าอี้ในทันทีที่เธอเข้ามาภายในห้องพัก
การผ่าตัดกว่าสามชั่วโมงผ่านพ้นไปด้วยดี...และคนไข้คนนั้นก็ปลอดภัยด้วยฝีมือของเธอเอง
ร่างสูงสง่าหยิบโทรศัพท์ที่อยู่ในกระเป๋าขึ้นมาเพื่อกดดูเวลา ก่อนจะพบว่าเหลือเวลาอีกนิดหน่อยที่เธอจะยังไปทำธุระจัดการตัวเองได้
ก่อนที่จะเดินทางไปหาหล่อนคนนั้น...คนที่ปั่นประสาทให้เธอเป็นกระวนกระวายมิเป็นอันทำอะไรอยู่เช่นนี้
.
.
แสงไฟระยิบระยับนั้นมิอาจทำให้ใครคนหนึ่งที่กำลังนั่งจิบเครื่องดื่มรสโปรดของเขานั้นดูดีได้น้อยลงเลย
ยิ่งวันนี้ร่างสูงสง่าสวมเสื้อเชิ้ตสีดำเข้ากันกับกางเกงสีขาวสะอาดและรองเท้าแบรนด์หรูที่แสนดูดีเข้ากันนั้น ยิ่งทำให้เจ้าตัวเป็นที่สนใจของใครอีกหลาย ๆ คนในที่แห่งนี้เหมือนดั่งเช่นเคย
ดาวเหนือยืนมองร่างสง่างามของคนที่อยู่ตรงหน้าของเธอก่อนจะยกยิ้มออกมาโดยที่ไม่ทราบสาเหตุของรอยยิ้มนั้น
มือทั้งสองข้างยกกอดอกกันเอาไว้ก่อนที่เธอจะผละมือข้างหนึ่งออกมาและแตะลงบางเบาที่ริมฝีปากสีแดงสดสวยของตัวเอง
นี่เป็นอีกวันที่เธอได้แต่ยืนมองเขาผ่านจอมอนิเตอร์ของห้องที่มีทีวีจอใหญ่นับสิบ ๆ ตัววางเรียงรางกันอยู่
ร่างสูงสง่านั้นยังคงดูดีไม่เปลี่ยนไปดั่งเช่นวันที่ผ่าน ๆ มา พอ ๆ กับที่เธอก็ยังรู้สึกสนุกสนานที่ได้กลั่นแกล้งให้คน ๆ นี้เหมือนจะคลั่งเธอเสียเต็มเปา
เมื่อคืนเธอเป็นคนพยุงร่างของเขาขึ้นไปบนห้องนั้นก็จริงอยู่...แต่เธอก็ไม่ใช่คนใจง่ายที่จะมอบเรือนร่างที่เธอแสนหวงแหนนี้ให้กับใครที่ไหนก็ได้หากเธอไม่ได้เป็นคนคัดสรรค์เลือกมันด้วยตัวของเธอเอง
ก็จริงอยู่ที่เขานั้นช่างเป็นสาวสวยแพรวพราวที่หมายปองของใครหลาย ๆ คน แต่เธอกลับรู้สึกเฉย ๆ และไม่ได้ต้องการเขาเหมือนกับที่เขานั้นต้องการเธอเลยแม้เพียงสักนิดเดียว
ดังนั้นก็คงต้องขอพิสูจน์กันดูเสียหน่อย...ว่าคน ๆ นี้จะมีความอดทนกับเธอมากน้อยเพียงใด
เจ้าเสือร้ายที่โปรยเสน่ห์ไปทั่วและเปลี่ยนคู่นอนไม่ซ้ำหน้าอย่างคน ๆ นี้จะพยายามแค่ไหนกันเชียวที่จะได้นอนกับเธอ
เห็นทีเราคงต้องดูกันต่อไปยาว ๆ เสียแล้ว...
...คุณหมอเหนือฟ้า...
- ผู้เขียน
