“จูบให้เท่ากับความผิดของคุณที่ก่อมันขึ้นมา!”
น้ำเสียงสั่นเครือของดาวเหนือทำเอาคนที่ร้องไห้ฟูมฟายอยู่ถึงกับชะงักไป เธอไม่เห็นหรอกว่าตอนนี้เจ้าหล่อนกำลังแสดงสีหน้าเช่นไรอยู่ แต่น้ำเสียงแผ่วเบาราวกับคนร้องไห้เช่นนั้นทำให้เธอเจ็บปวดเกินจะทนไหว
เจ้าหล่อนร้องไห้เพราะเรื่องอะไร?
กลับกลายเป็นคำถามปนความสับสนขึ้นมาแทนที่ความเศร้าหมอง เธอไม่อยากจะเข้าข้างตัวเองอีกแล้ว แต่สิ่งที่เจ้าหล่อนกำลังเป็นนั้นมันหมายความว่าอย่างไรกันแน่
“อื้อ...” เป็นเพราะว่าเหนือฟ้าเอาแต่คิดอยู่นาน จึงไม่ทันได้ระวังตัวว่าเจ้าหล่อนกลับกลายเป็นฝ่ายเข้ามาจูบเธอไปเสียก่อน
แรงบดเบียดจากริมฝีปากนั้นมันไม่มีความปราณีใด ๆ และสัมผัสที่เจ้าหล่อนนั้นมอบให้กันมันมีแต่ความเจ็บปวด หยดน้ำบางอย่างไหลรินลงมาให้เธอนั้นได้ลิ้มรส ไม่ต้องเดาให้มากความว่ามันคือน้ำตาของเจ้าหล่อนตรงหน้าเธอ
“คุณ...แฮ่ก” เธอพยายามปัดป้องริมฝีปากให้ออกห่างจากคน
