ตอนที่ 9
1039 คำ
ตอนที่ 9
มาเฟียหนุ่มหลงใหลความหวานจากริมฝีปากอิ่มสวยจนเผลอปล่อยมือทั้งสอง เพื่อที่เขาจะใช้มือจัดการกับอกอวบอิ่ม แต่ทันทีที่สองมือเล็กได้รับอิสระ หญิงสาวก็ใช่มันผลักไสใบหน้าหล่อออกห่าง คนไม่ทันตั้งตัวถึงกลับผงะหงายหลังชนกับพนักโซฟาพร้อมคำสบถ
ปัญญาวีร์ใช้โอกาสนั้นเหวี่ยงหมัดใส่ใบหน้าของคนฉวยโอกาส ทว่ามาเฟียหนุ่มก็รับหมัดเล็กไว้ได้ทัน ก่อนที่มันจะปะทะเข้ากับซีกแก้มของเขา สันกรามหนาบดนูนจนเป็นสัน เมื่อหญิงสาวยังคงเหวี่ยงหมัดเล็กๆ อีกข้างใส่หน้าเขา แต่อย่าหวังว่าจะทำอะไรเขาได้
“ยังมีอะไรอีกไหมที่จะงัดออกมาสู้กับผม” เขาถามเสียงกร้าว ความปรารถนาถูกความโกรธเข้ามาแทนที่
“ถ้าไม่ตอบ ผมจะจัดการคุณเดี๋ยวนี้” น้ำเสียงของเอเรสไม่ได้ขู่ แต่เขาจะเอาจริง เพราะไม่ชอบที่อีกฝ่ายเล่นบนเงียบ
มาเฟียหนุ่มปล่อยมือข้างหนึ่งของตนจากการตรึงมือเล็ก เคลื่อนนิ้วมาหยอกเย้าทรวงอกสาวเชิงบังคับหญิงสาว ที่เจ้าเพิ่งจะตระหนักได้ว่าคนฉวยโอกาสได้ปลดกระดุมเสื้อของเธอออก
“อย่ามาแตะต้องตัวฉัน คนสารเลว” เธอเค้นเสียงต่อว่า เมื่อพยายามดึงมือออกแต่ไม่เป็นผล
“ทำไมจะแตะไม่ได้ ในเมื่อผมกำลังลูบไล้หน้าอกของคุณอยู่” เขาว่าพลางส่งยิ้มมีเสน่ห์มอบให้
“คนเลว ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้” หญิงสาวออกแรงดิ้นอยู่ใต้ร่างใหญ่ที่คร่อมเธอไว้สุดแรง ทว่าดิ้นไปก็เหนื่อยเปล่า
“ที่รัก คุณนี่เป็นผู้หญิงแบบไหนกันถึงไม่ชอบให้ผมแตะต้อง ผมจะบอกให้นะว่ามีผู้หญิงหลายคนอยากให้ผมแตะ อยากให้ผมเข้าใกล้” พูดจบก็ใช้มือคลึงเคล้นอกอวบเล่น
“หยุดมือของคุณซะ”
“สั่งกันจริงนะที่รัก” เขาว่ายิ้มๆ และยอมหยุดมือแต่โดยดี แต่อย่าหวังว่าเขาจะปล่อยเธอไปง่ายๆ
ปัญญาวีร์กระชากมือออกทันทีหลังจากมาเฟียหนุ่มยอมปล่อย ก่อนที่เธอจะรีบหันหลังให้เขาและติดกระดุมเสื้ออย่างเร่งรีบ จนเมื่อเสร็จเรียบร้อยและกำลังจะลุกหนีก็ต้องหยุดชะงักแล้วหมุนตัวหันมาเผชิญหน้าเจ้าของเสียง
“ผมยอมปล่อยคุณแค่วันนี้นะที่รัก แต่คราวหน้าเราสองคนต้องไปจบบนเตียงของผม” พูดจบเขาก็ลุกขึ้นยืน ก่อนก้าวเข้าไปใกล้หญิงสาว ความสูงที่ต่างระดับกันทำให้เธอสูงเพียงแค่ไหล่ของเขา
“ว่าไงที่รัก” เขาใช้มือดันปลายคางมนให้เงยขึ้นสบตาพร้อมถ้อยคำเลี่ยนหูแปลกๆ
“ฉันไม่มีวันไปจบกับคุณบนเตียงแน่ๆ เชิญคุณไปหาคนอื่นเถอะ” หญิงสาวโต้กลับเสียงแข็ง พลางปัดมือร้ายกาจนั้นออกไป
“แต่ผมต้องการคุณ” มาเฟียหนุ่มพูดด้วยน้ำเสียงดุกระด้าง ความโกรธเริ่มปะทะอีกครั้งเมื่อหญิงสาวปฏิเสธอย่างไร้เยื่อใย ทั้งที่ไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนปฏิเสธเขา
“แต่ฉันไม่ต้องการผู้ชายอย่างคุณ” คนพูดเดินถอยหลังหนี เมื่อเจ้าของร่างสูงขยับตัวเข้ามาใกล้
“แล้วผู้ชายแบบไหนล่ะที่คุณต้องการ” เขาถามเสียงกระด้างเช่นเดิม หากแต่แววตามีแววล้อเล่น
“ก็แบบที่ไม่ใช่คุณไง” เธอบอกเขาเสียงโกรธๆ เพราะรู้ตัวดีว่าเธอสู้แรงผู้ชายคนนี้ไม่ได้แน่ แม้อดีตที่เธอปกปิดทุกคนเอาไว้จะสร้างให้เธอแข็งแกร่งก็เถอะ
“แต่ผมเป็นผู้ชายในฝันของผู้หญิงหลายคนนะที่รัก” เขายกยอตัวเองพร้อมรอยยิ้มมุมปาก ทั้งร้ายกาจและเจ้าเล่ห์ในสายตาของเธอ
“แต่ไม่ใช่ฉัน” หญิงสาวแย้งแบบไม่เสียเวลาคิด
“อย่าเพิ่งด่วนปฏิเสธที่รัก เพราะถ้าคุณได้อยู่ในอ้อมกอดของผม ในสภาพที่เราสองคนเปลือยด้วยกันทั้งคู่ บนเตียงนุ่มๆ คุณต้องเปลี่ยนใจแน่นอนที่รัก” คำพูดของเขาเรียกจุดแดงๆ บนใบหน้าของอีกคนได้ดีทีเดียว มาเฟียหนุ่มยิ้มพอใจไม่น้อย
“ฉันไม่มีวันไปนอนบนเตียงของคุณ” คนพูดไม่รู้ตัวหรอกว่าเสียงที่เถียงออกไปนั่นสั่นๆ แค่ไหน
“ผมบอกแล้วว่าอย่าเพิ่งปฏิเสธ ถ้าคุณยังไม่ลิ้มรสตัวผม” เขาเอานิ้วมาแตะบนกลีบปากของหญิงสาวเป็นเชิงห้าม ขณะที่ตัวเองพูด
“ฉันไม่ได้อยากลิ้มรสตัวคุณ” เธอปัดนิ้วเรียวสวยออกอย่างรังเกียจ แล้วหมุนตัวจะเดินออกไปจากห้อง
“จะไปไหนที่รัก เรายังคุยกันไม่จบ” เขาคว้าตัวเธอเข้ามากอด ส่งผลให้แผ่นหลังเนียนแนบชิดกับแผ่นอกกว้างที่เต็มไปด้วยมัดกล้าม
“ปล่อย! ฉันจะไปตามเด็กคนอื่นมาบริการคุณ” เธอบอก พลางดิ้นขลุกขลักในอ้อมกอด สองเท้าที่วางอยู่ก็ใช่มันกระทืบบนเท้าใหญ่ แต่เขาก็หลบทัน สร้างความหงุดหงิดใจให้หญิงสาวไม่น้อยที่ทำอะไรอีกฝ่ายไม่ได้
“แต่ผมต้องการคุณคนเดียว” เขาบอกชิดใบหูนุ่ม เส้นขนบริเวณนั้นของเธอพากันลุกชัน
“แต่ฉันไม่ต้องการ คุณไม่เข้าใจหรือไง” หญิงสาวเอนหน้าหนีลมหายใจอุ่นที่เป่ารดจนเส้นขนลุกชันพร้อมกับคิดหาวิธีเพื่อพาตัวเองออกไปให้พ้นคนบ้าๆ คนนี้ให้ได้ แต่ความหวังของเธอดูจะน้อยนิดเพราะเธอเสียเปรียบเขาทุกอย่าง แม้เธอจะมีวิชาต่อสู้อยู่ก็ตามที แต่มันใช้ไม่ได้ผลกับผู้ชายเจ้าเล่ห์คนนี้
“ผมไม่อยากเข้าใจ และที่รักก็รู้เอาไว้ด้วยว่าผมอยากได้ตัวคุณ” เขาพูดออกมาตรงๆ เคลื่อนมือจากเอวคอดขึ้นมาใกล้ทรวงอก แต่กลับถูกอีกคนถ่องข้อศอกเข้าใส่เต็มแรง แล้วตามด้วยยกเท้ากระทืบเท้าใหญ่จนชายหนุ่มสะดุ้งสุดตัว สองมือของเขาปล่อยหญิงสาวเป็นอิสระทันที
- ผู้เขียน
