"มึงก็เห็นกูก็มีของกูคนเดียวมาตั้งนานแล้ว"
พาทิศได้แต่กลืนน้ำลายลงคอ เพราะไม่อยากพูดพร่ำมากไปกว่านี้ นายของเขาคงไม่รู้ตัวว่าตอนนี้กำลังตกหลุมรักคนคนนึงอยู่ และคนนั้นก็เป็นคนที่เขาทำร้ายมาตลอดเวลา
"มึงกลับไปได้แล้ว" เมื่อมาถึงคอนโดในช่วงเวลาตีห้าของวัน มาร์ตินเดินขึ้นไปยังห้องของน้ำพั้นช์ที่ตอนนี้ประตูห้องบานสีขาวปิดสนิท
แกร่ก~
ฟู่~
เขาพ่นลมหายใจออกมาหนักๆ ทำไมหัวใจของเขามันหวั่นๆ ใจยังไงไม่รู้นะ น้ำพั้นช์จะหายโกรธเขารึยังนะ ให้ตายเถอะทำไมเขาถึงต้องกังวนอะไรขนาดนี้ด้วยนะ
เขาเปิดประตูห้องนอนอย่างเบามือที่สุดเกรงว่าจะทำให้คนตัวเล็กตื่น ใบหน้าคมคายปรากฎรอยยิ้มเมื่อเด็กสาวที่ตัวเองหวงแหนมาตลอดนอนหลับอุตุ๊อยู่บนเตียงนอนนุ่มใต้ผ้าห่มอุ่น
มาร์ตินเดินตรงเข้าห้องน้ำชำระร่างกายจนสะอาดหมดจด เขาเดินออกมาด้วยผ้าขนหนูสีขาวที่พันรอบเอวหนาของตัวเองอย่างหมิ่นเหม่ อีกทั้งตามร่างกายยังมีหยดน้ำเกาะจนทั
