ตอนที่ 20 ความลับเปิดเผยจบสิ้นการปลอมตัว
“ท่านปลดเชือกให้ข้าได้หรือไม่” ฉันพูดแล้วขยับตัวเข้าไปใกล้จื่อรุ่ย
จื่อรุ่ยมองหน้าฉันด้วยความเบื่อหน่าย แววตาสีนิลแสดงถึงความรำคาญออกมาอย่างชัดเจน แล้วทำเมินเฉยใส่ฉัน โดยไม่พูดอะไรออกมาซักคำ
เอ้า ! ตาบ้านี่ อย่าให้ฉันมีวรยุทธสูงส่งนะ จะผลักนายให้กระเด็นเลย ฉันคิดในใจเบา ๆ ก็ได้แค่คิดเจ้าค่ะ ตัวจริงมิกล้า
“องค์ชายท่านปล่อยมือข้าให้เป็นอิสระได้หรือไม่ ข้าไม่ใช่โจรร้าย หรือคิดทำร้ายท่านหรอก ข้าไม่มีวรยุทธ ไม่เชื่อท่านลองจับชีพจรของข้าสิ คนฉลาดหลักแหลมอย่างท่าน จับทีเดียวก็รู้แล้วว่าข้าไม่มีวรยุทธ” ฉันอ้อนวอนเขาอีกครั้ง
จื่อรุ่ยระแวดระวังตัว โน้มตัวเข้ามาใกล้ฉัน ใบหน้าเกือบชิดกัน ฉันตัวเกร็ง กลั้นหายใจด้วยความประหม่า เพราะไม่เคยใกล้ชิดชายใดขนาดนี้
มือหนาอันเย็นเฉียบของจื่อรุ่ยสัมผัสข้อมือของฉันเบา ๆ เพื่อจับชีพจร หูย ขนลุกซู่ซ่าผู้ชายแตะเนื้อต้
