มิรินก้าวออกจากห้องน้ำด้วยความเงียบกริบ หลังจากใช้เวลาหมกตัวอยู่ในห้องน้ำถึงสองชั่วโมงเต็ม ตอนแรกคิดว่าเขาจะตะโกนเรียกหลังจากครบครึ่งชั่วโมงแล้ว แต่ก็ไม่มีเสียงของเขาดังขึ้น หล่อนจึงถือวิสาสะนอนแช่น้ำอุ่นนานถึงสองชั่วโมงเลยทีเดียว
“หมอนั่นต้องหลับไปแล้วแน่ๆ”
เท้าบอบบางแตะกับพื้นด้านนอกห้องน้ำ พร้อมกับดันประตูให้ปิดสนิทลง ดวงตากลมโตจ้องไปที่บนเตียง และภาพที่เห็นก็ทำให้หล่อนถึงกับถอนใจออกมาอย่างโล่งอกเลยทีเดียว
ฟินิกซ์นอนหลับไปแล้ว...
“ปลอดภัยแล้วเรา”
ร่างอรชรที่ตอนนี้ถูกห่อหุ้มเอาไว้ด้วยผ้าขนหนูสีขาวผืนใหญ่เดินมาหยุดอยู่ที่กลางห้อง พลางอมยิ้ม
“นึกว่าจะแน่ เล่นกับใครไม่เล่นมาเล่นกับมิริน”
หัวเราะเบาๆ ในลำคอพร้อมกับเดินเข้าไปใกล้ๆ เตียง เดินไปหยุดอยู่ข้างๆ ร่างกำยำที่นอนหลับใหลอยู่ ดวงตากลมโตกวาดมองไปทั่วใบหน้าหล่อเหลา และก็เผลอระบายยิ้มออกมา
“ตอนหลับหล่อกว่าตอนตื่นอีกนะเนี่ย”
หญิงสา
