“พ่อ...เร่งแอร์ให้หน่อยได้ไหมคะ มัทไม่รู้เป็นอะไร ร้อนไปหมดเลย สงสัยต้องไปอาบน้ำอีกรอบ” มัทนาคลานลงจากเตียงในสภาพคล้ายกับคนสติไม่อยู่กับเนื้อกับตัว
มนตรีระบายยิ้มอย่างพึงพอใจ เพราะพอจะรู้ว่ายาที่ใส่ลงไปในแก้วน้ำหวานที่ตัวเองบังคับให้ลูกสาวดื่มเริ่มออกฤทธิ์แล้ว
“น้ำห้องเราไม่ไหล”
“ไหลนะพ่อ มัทเพิ่งเข้าไปอาบมาเอง” หล่อนจะเดินเข้าไปในห้องน้ำ แต่พ่อดึงแขนเอาไว้
“บอกว่าไม่ไหลก็ไม่ไหลสิ”
“แต่มัท...ร้อนนะพ่อ เนี่ยร้อนไปหมดเลย”
หญิงสาวดึงกระชากคอเสื้อของตัวเองแรงๆ ร่างกายร้อนวูบวาบราวกับถูกใครสุมไฟอยู่ในนั้น
“ไปอาบน้ำห้องคุณเมสันเถอะ”
“ไม่ไปหรอกพ่อ น่าเกลียดตายเลย”
“ไปเถอะน่ะ ก็น้ำห้องพักเราไม่ไหลนี่”
มนตรีลากร่างของลูกสาวออกมาจากห้องพัก ขณะล้วงคีย์การ์ดสำรองของห้องพักของเมสันที่ตัวเองไปหลอกล่อเอามาจากพนักงานโรงแรมออกมาจากกระเป๋า
“พ่อ...มัทจะไปอาบน้ำ”
“ก็นี่ไง ข้ากำลังจะพาไป”
แล้วไ
