3

1215 คำ

“แย่แล้วค่ะคุณหมิว ป้าก้อยไม่สบายทำอาหารไม่ไหว ของเตรียมไว้หมดแล้วด้วย รอแกมาปรุงอย่างเดียว” ต่ายบอกพรนับพันที่เดินเข้ามาในครัว “ไปซื้อโจ๊กให้คุณๆ กินดีไหม โจ๊กหน้าปากซอยน่ะซื้อปาท่องโก๋มาด้วย แล้วบอกคุณๆ ว่าป้าก้อยไม่สบายไม่มีใครทำมื้อเช้า” น้อมเสนอทางออก “ถ้าคุณๆ ชอบฉันก็ออกไปซื้อแล้วสิ แกจำไม่ได้เหรอว่า เคยซื้อมาแล้วแต่คุณๆ ไม่กินกันเลย บอกว่าไม่อร่อย” ต่ายบอกน้อม “ฉันทำกับข้าวไม่เป็นซะด้วย ไม่งั้นจะทำเอง” “คุณๆ บ้านนี้ยุ่งยากเรื่องมื้อเช้าซะด้วย กินอาหารซื้อก็บ่นว่าไม่อร่อย ต้องกินฝีมือป้าก้อยเท่านั้น ความที่ซื้อกินแล้วเรื่องมากอย่างนี้ไงล่ะ พอป้าก้อยป่วยเลยวุ่นวาย” น้อมอดบ่นไม่ได้ มื้ออื่นยังพอทำเนา แต่มื้อเช้าถือว่าได้นั่งกินอาหารกันพร้อมหน้า มันจึงเป็นเรื่องสำคัญของบ้านนี้ แต่ก็มีมื้อเย็นบ้างมื้อที่อยู่กันครบทุกองค์ประชุม “แล้วมื้อเช้าวันนี้ตั้งใจทำอะไรล่ะ” พรนับพันถาม “ข้าวต้มกุ้งค่ะ” ต่ายตอบ “งั้นฉันทำให้ก็ได้นะ จะได้ไม่ต้องปวดหัวเวียนหมองกันไง” พรนับพันหาทางออกให้ “แล้วก็ไม่ต้องบอกใครว่าฉันทำ เป็นความลับของเราสามคน” “คุณผู้หญิงรู้ว่าฉันสองคนทำกับข้าวไม่เป็น ถ้ายกออกไปเสิร์ฟก็คงต้องถูกถามว่า ใครเป็นคนทำ คราวนี้จะตอบยังไงล่ะคะ” น้อมพูดอย่างเป็นกังวล “คุณลุง คุณป้าแล้วก็คุณเอไม่รู้ไม่ใช่เหรอว่าป้าก้อยไม่สบาย ถ้าไม่รู้ก็ทำเฉยๆ สิ แต่ถ้ารสชาติที่ฉันทำไม่เหมือนกับป้าก้อยทำ คุณท่านชิมแล้วรู้ น้อมกับต่ายก็ตอบไปเลยว่า ป้าก้อยไม่สบาย เธอสองคนเลยช่วยกันทำด้วยการเปิดดูในยูทูป แค่นี้ก็ไม่มีใครสงสัยแล้วจริงไหม” ทางออกนี้ทำให้สองสาวใช้ยิ้มได้ และเห็นด้วย “งั้นทำเลยค่ะคุณหมิว จะว่าไปฝีมือคุณหมิวชั้นเลิศอยู่แล้ว” น้อมรู้ฝีมือการปรุงอาหารของพรนับพันดีว่า ฝีมือปลายจวักดีแค่ไหน ขนาดทอดไข่เจียวหมูสับยังอร่อย ต่างกับตนที่ไข่ดาวยังไหม้ “นี่ค่ะ เตรียมไว้หมดแล้ว” พรนับพันดูของสดคือกุ้งแม่น้ำขนาดกลางและผักโรยหน้าที่ถูกจัดเตรียมไว้บนโต๊ะเตรียมอาหาร ก่อนหันไปมองข้าวต้มในหม้อที่ตั้งอยู่บนเตาแก๊ส “กุ้งแม่น้ำตัวกำลังดี ฉันว่าเปลี่ยนเมนูนิดนึงดีกว่า” “แล้วคุณหมิวจะเปลี่ยนเป็นอะไรคะ” น้อมถาม “ข้าวต้มกุ้งพิโรธจ้ะ” พรนับพันตอบ “คุณย่าชอบกินมากๆ เลย แล้วฉันก็เชื่อว่า คุณท่านก็ต้องชอบ” แม้ว่าสองสาวใช้จะไม่รู้จักหน้าตาเมนูอาหารที่ว่านี้ ชื่ออาหารก็เพิ่งได้ยินครั้งแรก แต่จากชื่อ ข้าวต้มกุ้งพิโรธ ชื่อชวนให้ลองกินมาก น้อมกับต่ายจึงพยักหน้าแทนคำตอบ พรนับพันจึงลงมือทำอาหารเช้าให้เจ้านายบ้านหลังนี้กิน โดยมีสองสาวใช้เป็นลูกมือ และดูการปรุงอาหารของลูกสะใภ้บ้านหลังนี้ ....... พัฒนา กนกวรรณและภาษิตมองดูอาหารตรงหน้าด้วยความแปลกใจ และเกิดน้ำลายสอขึ้นมาเมื่อได้กลิ่นหอมของอาหาร สาเหตุเป็นเพราะข้าวต้มกุ้งเช้านี้ต่างกับทุกครั้งที่กิน อาจพูดได้ว่า ทั้งสามไม่เคยกินข้าวต้มชามนี้ก็ว่าได้ “แน่ใจนะว่า แกสองคนช่วยกันทำจริงๆ” กนกวรรณถามเพื่อความแน่ใจ นางรู้จากสองสาวใช้ว่า ป้าก้อยไม่สบายลุกมาทำอาหารไม่ไหว ทั้งสองจึงช่วยกันทำโดยใช้วิธีเปิดดูในยูทูป “ใช่ค่ะคุณผู้หญิง เราสองคนช่วยกันทำค่ะ ทำตามสูตรเป๊ะ” น้อมตอบ ใจคอไม่ดีกลัวถูกจับได้ “หน้าตาผ่าน กลิ่นก็ผ่าน เหลือแต่รสชาติ” ภาษิตเอ่ยขึ้น ขณะมองดูชามข้าวต้มกุ้งพิโรธที่หน้าตาน่ากินมาก กุ้งตัวขนาดกลางถูกนำไปผัดกับกระเทียมพริกไทย แล้วเสร็จจึงราดลงบนข้าวต้มที่ต้มข้าวได้บานสวยงามมาก แล้วตักน้ำมันจากกระทะราดตามลงไป ตกแต่งด้วยผักชี ภาษิตตักอาหารเช้าเข้าปาก เคี้ยวชิมรสชาติว่าจะผ่านหรือไม่ น้อมกับต่ายถึงกับยืนลุ้น “อร่อยมาก” น้อมกับต่ายต่างพากันโล่งอกและยิ้มกว้างเมื่อได้ยินคำชมจากปากภาษิต ที่ตักอาหารเข้าปากต่อเนื่อง พัฒนากับกนกวรรณได้ยินคำชมจึงตักอาหารใส่ปากบ้าง “ไม่น่าเชื่อเลยนะว่า แกสองคนทำอาหารครั้งแรกจะอร่อยขนาดนี้ มันอร่อยมากๆ เลยนะ” กนกวรรณชมจากใจ ตักอาหารกินต่อเนื่อง “แกสองคนมีฝีมือเหมือนกันนะเนี่ย” พัฒนาชมอีกคน “ได้กินอาหารแปลกๆ ก็ดีนะครับคุณพ่อคุณแม่ รู้สึกตื่นเต้นยังไงไม่รู้” “ที่ตื่นเต้นเพราะรู้ว่าเป็นฝีมือของน้อมกับต่ายไงล่ะ ก็รู้ๆ กันอยู่ว่านางทั้งสองทำกับข้าวเป็นซะที่ไหน แม่ยังจำได้เลยนะว่า บอกให้น้อมไปทอดไข่ดาว มันก็ยังทอดจนไหม้เกรียม” กนกวรรณพูดติดตลก “เนี่ยยังทึ่งอยู่นะว่า ทำครั้งแรกแต่ทำไมรู้สึกเหมือนกับว่า ทำอาหารมานับร้อยครั้ง อร่อยเกินเบอร์เลย” “ก็น้อมทำตามที่เขาบอกไงคะ ทำตามทุกขั้นตอน เครื่องปรุงเป๊ะๆ ทุกอย่างค่ะ มันก็เลยอร่อยตามสูตรค่ะคุณผู้หญิง ต้องชื่นชมสูตรค่ะ สูตรเขาเจ๋งจริง” น้อมแก้ตัว นึกดีใจแทนพรนับพันที่ได้รับคำชมจากทั้งสาม ทว่าอีกใจก็อยากบอกความจริงไปว่า ใครกันแน่ที่เป็นคนทำอาหารมื้อนี้ เพราะต้องการให้เจ้านายชมถูกคนมากกว่า แน่นอนว่าคนที่ได้รับคำชมต้องดีใจมากแน่นอน แต่ก็ต้องระงับสิ่งที่คิดไว้ เนื่องจากพรนับพันขอร้องไว้ว่าให้เก็บเรื่องนี้เป็นความลับ “สูตรเขาดีนะ อร่อยมากๆ เลย เหมือนลงตัวทุกอย่าง เจ้าของสูตรเปิดร้านอาหารได้สบายเลยนะ” พัฒนาเห็นด้วยเช่นกัน “ว่าแต่ก้อยไม่สบาย เป็นไงมั้ง ต้องไปหาหมอไหม” “ป้าก้อยกินยาพาราไปแล้วค่ะ ตอนนี้หลับอยู่ ต้องรอแกตื่นถึงจะรู้ว่าแกค่อยยังชั่วไหม” น้อมตอบ “ถ้ายังไม่หายก็ไปหาหมอนะ ก่อนไปมาเอาเงินที่ฉัน แล้วให้บุญขับรถพาไปโรงบาล” “ค่ะคุณผู้ชาย” น้อมรับคำ จากนั้นไปจัดเตรียมชาและกาแฟมาเสิร์ฟให้เจ้านาย พรนับพันที่แอบยืนฟังคำชมอยู่ตรงประตูห้องกินข้าวยิ้มหน้าบาน เมื่อได้ยินคำพูดและได้เห็นสีหน้าของสามพ่อแม่ลูกที่พูดเป็นเสียงเดียวกันว่า ข้าวต้มกุ้งพิโรธของตนอร่อย เธอยิ้มกับภาพที่เห็น ก่อนหมุนตัวเดินออกห่างประตูบานนั้น ก้าวเดินขึ้นไปชั้นบนของบ้าน กลับไปอยู่ในโลกของเธอในห้องนอนอันเงียบเหงา

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่

สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป

App Store Google Play

Facebookexpand_more