เวลาผ่านไปรวดเร็ว แก้มใสที่มัววุ่นกับงานตรงหน้าจนไม่ได้ดูเวลาซึ่งถึงเวลาเลิกงานตัวเอง จนกระทั่งเจ๊เครซี่มาสะกิดที่ไหล่เพื่อเตือน
"แก้มใส ไม่เลิกงานเหรอ?"
"โอ๊ะ! หนูยุ่งจนลืมดูเวลาเลย" แก้มใสหันไปมองนาฬิกาดิจิตอลเรือนใหญ่ที่ติดอยู่บนผนังด้านหลังก็พบว่าเกินเวลามาสิบห้านาทีแล้ว
"รีบเช็คเงินเลย ชมพู่เขามารอเข้ากะต่อไปแล้ว" เจ๊เครซี่ที่กำลังจับปึ๊งธนบัตรขึ้นมาพูดขึ้น เธอก็กำลังตรวจเช็คเงินเพื่อเปลี่ยนกะเหมือนกัน
"รอแป้บนึงนะ" แก้มใสหันไปยิ้มอ่อนให้ผู้ที่จะมานั่งยังเคาน์เตอร์ต่อกะจากเธอ จากนั้นจึงรีบตรวจสอบความถูกต้องของจำนวนที่ปรากฏในหน้าจอคอมพิวเตอร์และในลิ้นชักให้ตรงกันเพื่อส่งต่อให้ผู้เข้าเวรคนใหม่
"เลิกงานแล้วไปไหนต่อ ไปหาน้องชายใช่ไหม?" เจ๊เครซี่เอ่ยถามขึ้นทันทีหลังจากที่พ้นประตูห้องแลกชิพ
"ค่ะเจ๊" แก้มใสตอบขณะที่มือน้อยขยับสายสะพายให้เข้าที่ ก้าวเท้าไปกับจังหวะย่างเดินของรุ่นพี่
"
