ดาวเริ่มส่องแสง ( The talent shines out of her ) #1
1238 คำ
แอชเชอร์ออกจากลิฟต์ส่วนตัวของเขาในเช้าวันจันทร์อาทิตย์ต่อมา และพบกับแคลร์ที่ยืนรอเขาอยู่อย่างกระวนกระวาย
“คุณคาร์สัน ลูอิส กำลังรออยู่ในห้องทำงานของท่านค่ะ” แคลร์รีบแจ้งอย่างเป็นทางการ “คุณเอรินากำลังเดินทางขึ้นมาเช่นกันค่ะ”
“แอช!”
เขาหันกลับมา มองเห็นเอรินาออกจากลิฟต์มาด้วยท่าทางกังวลใจขณะนำแฟ้มผลงานของทั้งหมดที่แผนกของเธอทำขึ้นมาด้วย
“นายคิดว่าทำไมเขาถึงมาที่นี่ในเวลานี้” เธอถามด้วยความสงสัย “แคลร์โทรมา ฉันดีใจที่นายมาเร็ววันนี้”
ทั้งสองเข้าไปในห้องทำงานของเขา เห็นคุณคาร์สันนั่งอยู่บนโซฟาอย่างสงบและทำให้พวกเขาประหลาดใจ เขากำลังถือกระดาษแผ่นหนึ่ง เขาวางถ้วยกาแฟที่ดื่มลงเมื่อเห็นแอชเชอร์เดินเข้าไป
“อรุณสวัสดิ์ครับคุณลูอิส” แอชเชอร์กล่าวทักทายอย่างเป็นทางการ “ท่านมาวันนี้มีอะไรให้เราช่วยไหมครับ”
คาร์สัน ลูอิส ยืนขึ้น
“มีแน่นอน” เขาตอบ แล้วหันกระดาษแผ่นนั้นไปทางพวกเขา “ฉันอยากรู้ใครเป็นคนเขียนแบบนี้”
แอชเชอร์เอื้อมมือไปหยิบกระดาษมาพิจารณา มันเป็นภาพร่างคร่าว ๆ ที่มองดูเหมือนห้องชุดเพรสซิเด็นเชียลสวีทในโครงการ เขาจ้องไปที่แผนผังชั้นที่มุมขวาบนพลางศึกษาวิธีการจัดวางพื้น เขายังตั้งข้อสังเกตอีกว่ามีห้องโถงที่ตั้งอยู่ตรงกลางซึ่งนำไปสู่ส่วนของห้องนั่งเล่นและห้องทานอาหาร อีกฝั่งเป็นห้องนอน 2 ห้อง
“นี่เป็นแบบงานที่ดีมาก” เขาบอกกับเอรินา แล้วยื่นกระดาษให้เธอ
“อ่างอาบน้ำดูหรูหรามาก” เอรินาชื่นชม “ฉันชอบรายละเอียดที่คนเขียนวางไว้และมันอยู่ในตำแหน่งด้านบน ไม่ติดกำแพง”
“ดี!” คุณคาร์สันพูดหลังจากฟังพวกเขาวิจารณ์เสร็จ “ใครเป็นคนออกแบบนี้ ฉันอยากเจอเธอ”
เอรินาจ้องไปที่แอชเชอร์ด้วยความไม่มั่นใจ
“ท่านได้แผนงานนี้มาจากไหนคะ” เอรินาถามขึ้นมาหลังจากได้เห็นสีหน้าพึงพอใจของคาร์สัน
“หลานสาวของฉัน” คุณคาร์สันตอบ “เธอพบใครบางคนที่สวนสาธารณะเมื่ออาทิตย์ที่แล้วขณะที่เราประชุมกันที่นี่ เธอบอกฉันว่าหญิงสาวที่วาดรูปนี้เดินเข้ามาในอาคารของคุณหลังจากนั้น ฉันเลยสันนิษฐานว่าเธอต้องทำงานอยู่ที่นี่แน่นอน”
“หลานสาวของคุณได้ถามชื่อเธอไหมคะท่าน” เอรินาถาม
“เธอจำไม่ได้” คุณคาร์สันตอบ “แต่ตอนนี้เธออยู่ชั้นล่างกับพี่เลี้ยง ฉันแน่ใจเธอกำลังมองหาหญิงสาวคนนั้นเช่นกัน เพราะเธอร่างแบบห้องนอนให้หลานของฉันด้วย และเธอชอบมันมาก ดูเหมือนว่าฉันจะต้องทำสัญญาเพิ่มอีกหนึ่งฉบับให้พวกคุณทำห้องนอนให้อีกชุด”
“พวกเรารู้สึกเป็นเกียรติอย่างยิ่งค่ะท่าน” เอรินากล่าวอย่างตื่นเต้น
“ถ้าอย่างนั้นเราไปหาคนเขียนแบบคนนี้กันดีกว่า” แอชเชอร์กล่าว
ทั้งสามคนออกจากห้องทำงานของแอชเชอร์และเข้าไปในลิฟต์ส่วนตัวของเขา แอชเชอร์ยังขอให้แคลร์มากับพวกเขาด้วย ไม่กี่นาทีต่อมาลิฟต์ก็มาถึงชั้นล่าง พวกเขาออกไปพร้อมกับคุณคาร์สันที่เดินอยู่ข้างหน้าซึ่งกำลังมองหาหลานสาวของเขา
แอชเชอร์เดินตามอย่างใกล้ชิด เขาอยากจะเจอหน้านักออกแบบภายในผู้ลึกลับคนนี้มาก เพราะเธอเป็นคนช่วยชีวิตบริษัทของเขาในตอนนี้ หลังจากที่ต้องเคร่งเครียดมาหลายอาทิตย์ที่ผ่านมา เพราะไม่มีใครสามารถออกแบบได้ถูกใจคุณคาร์สันเลยแม้แต่แบบเดียว
“นั่นหลานสาวของฉันยืนอยู่ตรงนั้น” คุณคาร์สันว่าก่อนจะหยุดพูดพึมพำ
ห่างจากพวกเขาเพียงไม่กี่ฟุต ทั้งสามคนมองด้วยความแปลกใจขณะที่เด็กสาวยิ้มอย่างอบอุ่นและวิ่งโดยไม่ลังเล พร้อมกับโบกมือไปมา
“…”
อิซาเบลล่าที่เพิ่งเข้ามาในอาคาร เธอหยุดและยิ้มกลับแล้วย่อตัวลงไปรับพอลล่า
“สวัสดีเจ้าหญิงวันนี้หนูมาทำอะไรที่นี่คะ”
“หนูมาหาพี่สาวคนสวยค่ะ” หญิงสาวทำมือแสดงท่าทางบอก อิซาเบลล่ากอดเด็กหญิงพร้อมกับยิ้มดีใจที่เธอทำมือตอบ
"เธอ..”เอรินามองไปทางแอชเชอร์ และเขาก็พยักหน้ารับรู้ว่าเด็กหญิงพูดไม่ได้
“ผมชื่นชมบริษัทของคุณที่จ้างพนักงานที่มีทักษะแบบนี้”
คุณคาร์สันพูดด้วยความจริงใจ มองดูทั้งสองสนทนากันอย่างมีความสุข หลานสาวของเขาเข้ากับคนอื่นได้ยากมาก และตอนนี้เด็กหญิงกำลังเปิดไอแพดของเธอให้อิซาเบลล่าดู พวกเขาพูดคุยกันอยู่สักพัก พอลล่ารู้สึกตื่นเต้นมาก
“ผมดีใจที่หลานสาวผมมีความสุข และบริษัทคุณมีบุคลากรที่ดีมาก ๆ”
แอชเชอร์มองดูภรรยาของเขาลุกขึ้นยืนและโบกมืออำลาเด็กหญิงในที่สุด เขาจ้องมองไปที่เธอเมื่อเธอหันไปจะเดินต่อ แต่หยุดครั้นเห็นพวกเขามองมาที่เธอ รอยยิ้มของเธอก็หายไปและแอชเชอร์หงุดหงิดกับการกระทำเล็ก ๆ นั้นของเธอ นาทีที่เขาเห็นเธอคุยกันกับเด็กคนนั้นเธอดูมีความสุขมาก เธอยิ้มอย่างอ่อนโยน เขาถึงขนาดคิดว่าเธอจะเป็นมัมที่ยอดเยี่ยมแค่ไหน เธอรักเด็กอย่างไม่ต้องสงสัย
“ฉันรู้ว่ามีบางอย่างที่พิเศษในตัวคุณ เราเจอกันในลิฟต์หลายครั้งแล้วนะ”
คุณคาร์สันพูดด้วยรอยยิ้ม เมื่ออิซาเบลล่าเดินเข้ามาหาทั้งสามคน
เขาจับมือหลานสาวของเขา เด็กหญิงเดินตามอิซาเบลล่ามาด้วย เธอจับมือของคาร์สัน กระโดดเข้าไปในอ้อมแขนของเขา พร้อมกับใช้แขนเล็ก ๆ โอบรอบคอของเขา เขาเอื้อมมือไปหาอิซาเบลล่าเพื่อทักทายเธออย่างเป็นทางการ “คาร์สัน ลูอิส”
“อิซาเบลล่า ปาร์คเกอร์ค่ะ คุณลูอิส” เธอตอบขณะที่ยื่นมือไปจับกับเขา “ฉันดีใจที่ได้พบท่านอีกครั้งค่ะ” หญิงสาวยิ้ม
“ฉันเห็นแบบร่างที่คุณทำให้หลานสาวของฉันตอนที่ฉันพาเธอกลับบ้าน” คุณคาร์สันยื่นกระดาษที่เธอวาดให้เธอ “ฉันบอกเจ้านายของคุณว่านี่คือการออกแบบห้องเพรสซิเด็นเชียลสวีทที่ฉันต้องการและฉันต้องการให้คุณออกแบบล็อบบี้ด้วย!”
“แต่ฉันไม่ได้ส่งแบบนั้นให้คุณเอรินาค่ะ” อิซาเบลล่าพูดเสียงเบา“ฉันแค่ทำมันระหว่างมื้อเที่ยงเมื่อวันศุกร์ค่ะ”
“นั่นถือว่าคุณเป็นคนที่มีพรสวรรค์มาก ที่สามารถทำมันได้เพียงระยะเวลาไม่ถึงชั่วโมง” คุณคาร์สันชื่นชมอย่างจริงใจ
“อิซาเบลล่าพวกเรามาคุยเรื่องการออกแบบของคุณลูอิสกัน ตกลงไหม?” เอรินาพูดแทรกเบา ๆ “คุณลูอิสพูดถูกการออกแบบที่เธอทำมานี้ดีมาก มันมีรายละเอียดที่แตกต่างจากนักออกแบบคนอื่นที่ส่งผลงานเข้ามา”
- ผู้เขียน
