อาการของคนขี้หวง #1
1197 คำ
สองชั่วโมงต่อมา รีเบคก้าหลับสนิทไปแล้วหลังจากมีเซ็กส์ไปหลายรอบ แอชเชอร์เข้าไปอาบน้ำก่อนจะสวมชุดคลุมเดินออกไปด้านนอกพร้อมกับหยิบโทรศัพท์กับแก้ววิสกี้ เดินออกไปนั่งที่โซฟา
11.10 pm. Jes : นายหญิงเพิ่งมาถึงอะพาร์ตเมนต์ของเธอครับ
เขาอ่านข้อความที่เจสส่งมา พร้อมกับมองไปที่เวลา เขารู้สึกว่าตัวเองโกรธขึ้นมาอีกครั้ง
11.13 pm. Jes : ทอมกับเจมส์มาส่งเธอถึงอะพาร์ตเมนต์ครับท่าน
แอชเชอร์กดโทรออกหาเจสบอดี้การ์ดของเขาทันที
"ใครคือเจมส์!” เขาถามด้วยอารมณ์กรุ่นโกรธ
(เจมส์ทำงานในแผนกคลังสินค้าครับนายท่าน) บอดี้การ์ดของเขาตอบ
“เอารายละเอียดของเขามา” แอชเชอร์สั่ง “ฉันต้องการข้อมูลพวกเขาในตอนเช้าบนโต๊ะทำงานของฉัน”
(รับทราบครับนายท่าน)
แอชเชอร์ตัดสายทิ้งจากนั้นโยนโทรศัพท์ลงบนโซฟาอย่างโมโห เขาเดินไปที่เคาน์เตอร์ครัว และเอื้อมมือไปหยิบขวดเหล้าวิสกี้เทลงใส่แก้วอีกครั้ง เขาสาดมันเข้าไปโดยไม่รู้รสชาติ
เขาเกลียดที่เห็นอิซาเบลล่าหัวเราะกับผู้ชายคนนั้น เขาเกลียดสายตาที่เธอมองเขาด้วยความเกลียดชัง มันทำให้เขาแทบบ้าตอนที่เห็นหน้าเธอหันมาเห็นเขาแล้วเธอก็หุบยิ้มและเมินเฉยเขาอย่างเห็นได้ชัด ‘บัดซบ เธอเป็นภรรยาฉันเบลล่า ผู้ชายหน้าไหนมันก็ไม่มีสิทธิ์ใกล้เธอทั้งนั้น’ เขากำลังจะต่อยกับผู้ชายคนนั้นที่อยู่กับเธอ แต่เขาสามารถควบคุมตัวเองได้เมื่อได้ยินเสียงของรีเบคก้า เขาไม่กล้าทำอะไรต่อหน้าเธอ
เขาจำวิธีที่อิซาเบลล่ามองรีเบคก้าได้ และเขาก็รู้สึกผิดหวังเล็กน้อยเมื่อเธอไม่แสดงท่าทีหึงหวงอะไรออกมา เธอแค่มองไปที่รีเบคก้าด้วยสายตาว่างเปล่า เธอตอบโต้เล็กน้อยแล้วก็กลับไปทำงานของเธอต่อ ราวกับเขาไม่มีตัวตน น่าหงุดหงิดชะมัด
โทรศัพท์ของเขาสั่นเมื่อมีข้อความเข้ามา
แอชเชอร์หยิบมันขึ้นมาจากโซฟาและเปิดข้อความจากบอดี้การ์ดของเขาทันที
11.34 pm. Jes : ผมได้ยินนายหญิงบอกกับทั้งสองคนว่าเธอจะไปออฟฟิศแต่เช้าครับนายท่าน นายหญิงมักจะออกจากอะพาร์ตเมนต์ตอน 6 โมงเช้าและจะถึงบริษัทประมาณ 7 โมงเช้าครับ
11.37 pm. Asher : แจ้งฉันเมื่อเธอออกจากอะพาร์ตเมนต์
ตั้งแต่เขาตำหนิเธอเรื่องอุบัติเหตุคราวนั้น เธอก็ปฏิเสธที่จะใช้รถที่เขาจัดเตรียมไว้สำหรับเธอ หลังจากที่เขาเอารถที่ซ่อมจากอุบัติเหตุกลับมาให้เธอ เธอก็ไม่เคยแตะต้องรถอีกเลย หญิงสาวชอบขึ้นรถบัสไปทำงานและไม่ก็เลือกเดินแทน
แอชเชอร์เริ่มสงสัยว่ามันคือวิธีการของเธอที่จะเอาชนะเขาสำหรับทุกสิ่งที่เขาทำกับเธอ แต่ในที่สุดเธอก็แสดงด้านที่ท้าทายของเธอออกมา ทำให้เขาตั้งตารอที่จะจัดการกับเธอไม่ไหว ‘ยัยคนดื้อด้าน’
เขาดื่มไปหลายแก้วในขณะที่นั่งลงบนโซฟา สมองเริ่มวางแผนที่จะจัดการกับเธอในวันพรุ่งนี้
……
อิซาเบลล่าสแกนบัตรประจำตัวที่ทางเข้าประตูแผนกของเธอ เธอดันประตูกระจกเปิดออกอย่างระมัดระวัง เพื่อไม่ให้กาแฟที่เธอซื้อมาหกเลอะเทอะระหว่างทาง หญิงสาวตั้งหน้าตั้งตาทำโปรเจกต์ให้เสร็จเร็วที่สุด จะได้หมดปัญหากวนใจกับแอชเชอร์ แต่เธอชะงักเมื่อเห็นผู้ชายสองคนยืนอยู่ข้างโต๊ะของเธอ
“อรุณสวัสดิ์ครับคุณแคมป์เบลล์” พวกเขาทักทายเธออย่างเป็นทางการ
อิซาเบลล่าเหลือบมองกลับไปดูว่าสามีของเธออยู่ข้างหลังเธอหรือเปล่า ก่อนที่จะรู้ตัวว่าพวกเขากำลังพูดกับเธอ เธอสาบานว่าเธอไม่ชินกับชื่อที่พวกเขาเรียกเธอเท่าไหร่ “มีอะไรหรือเปล่าคะ ต้องการอะไรจากฉันไหม?” เธอถามด้วยความหงุดหงิด
“เราได้รับคำสั่งจากนายท่านให้นำสิ่งของของคุณไปที่ห้องทำงานของท่านครับ” บอดี้การ์ดคนหนึ่งพูดออกมา
“ทำไม!”
ทั้งสองมองหน้ากันและไม่พูดอะไรอีก
“นายหญิงกรุณาเปิดลิ้นชักด้วยครับ” ชายคนเดียวกันร้องขอเธออย่างใจเย็น “เราก็แค่ทำตามที่นายท่านบอกให้เราทำ ขออภัยหากเราไม่สามารถให้เหตุผลแก่คุณได้”
อิซาเบลล่าวางแก้วกาแฟของเธอลงและกอดอกไม่ยอมขยับตัว
“บอกให้เขามาที่นี่และบอกเหตุผลกับฉัน” เธอพูดอย่างไม่พอใจ
“ฉันจะทำงานที่นี่!”
เธอพยายามบอกก่อนจะมีเสียงโทรศัพท์ของบอดี้การ์ดคนหนึ่งดังขึ้น
“ครับนายท่าน” โรมันตอบหลังจากรับสาย เขามองหน้าเธออย่างสงบและยื่นโทรศัพท์ให้เธอ “นายท่านมีเรื่องจะคุยกับคุณครับนายหญิง”
อิซาเบลล่าหยิบโทรศัพท์มาพร้อมกับได้ยินเสียงของเขาตะโกนมาตามสาย
(ถ้าเธอไม่ขึ้นมาบนนี้ภายในสิบนาที ฉันจะลงไปที่นั่นตอน 9 โมงเช้าและลากเธอขึ้นมาที่นี่ต่อหน้าทุกคน) แอชเชอร์ข่มขู่เธอ (ฉันบอกกี่ครั้งแล้วว่าอย่าทำให้ฉันโกรธ!)
เธอเดินตามบอดี้การ์ดทั้งสองไปยังลิฟต์ส่วนตัวของแอชเชอร์อย่างหัวเสียและเมื่อขึ้นมาถึงห้องทำงานของเขา
“วางข้าวของของเธอไว้บนโต๊ะตรงนั้น” แอชเชอร์สั่งเมื่อพวกเขาเดินเข้ามาในห้องทำงาน “พวกนายกลับไปทำหน้าที่ของพวกนายต่อได้”
อิซาเบลล่าจ้องไปที่โต๊ะอีกตัวที่อยู่ในห้องทำงานของเขา สังเกตว่ามีเครื่องปริ้นเลเซอร์รวมทั้งอุปกรณ์สำนักงานและอุปกรณ์อื่น ๆ แอชเชอร์สามารถจัดการทุกอย่างให้กับเธอได้ภายในเวลาอันรวดเร็ว
“เธอกินอาหารเช้ามาหรือยัง?”
เธอหันไปหาเขาอย่างมึนงง มองดูเขาที่นั่งด้วยท่าทางสบายใจเธอพบอาหารเช้ามากมายบนโต๊ะ ดูน่ารับประทาน เขาลุกขึ้นยืนเดินไปทางโต๊ะอาหาร และเอื้อมมือไปหยิบกาแฟหนึ่งแก้ว
“ฉันอยากทำงานที่ชั้นล่าง” เธอพยายามใจเย็นพูดกับเขา “ทำไมต้องให้ฉันมาทำงานที่นี่ ฉันสะดวกที่นั่นมากกว่า”
“อาหารเช้าเบลล่า” เขาพูดเป็นเชิงสั่ง
เธอหันหลังให้เขา พลางเดินไปที่โต๊ะและนั่งลงเปิดแล็ปท็อป เริ่มทำงานทันที
เธอตัดสินใจที่จะเพิกเฉยต่อเขาในขณะที่เธอเปิดโปรแกรมซอฟต์แวร์ที่เธอใช้ เอื้อมมือไปหาแผ่นสเกตช์ที่เธอวาดภาพไว้เพื่อที่จะได้ดูรูปลักษณ์โดยรวมที่เธอตั้งเป้าหมายไว้
เธอทำงานเงียบ ๆ อยู่พักหนึ่ง จิตใจของเธอจดจ่ออยู่กับการทำงาน เธอเป็นอย่างนั้นเวลาที่เธอทำงาน เธอจะหมกมุ่นอยู่กับงานโดยที่เธอไม่ได้สังเกตว่าแอชเชอร์ลุกขึ้นยืนหลังจากรับประทานอาหารเช้าเสร็จ
- ผู้เขียน
