ฉันไม่เคยได้รับโอกาส (I never got a chance ) #1
1377 คำ
สี่อาทิตย์ต่อมา
เอรินาเงยหน้าขึ้นจากเอกสารที่เธอกำลังศึกษาอยู่เมื่อเธอได้ยินเสียงแอชเชอร์สบถอย่างหงุดหงิด ชายหนุ่มโยนเอกสารที่ถืออยู่ลงบนโต๊ะเสียงดัง มันเป็นเช้าวันศุกร์ ทั้งเขากับเอรินากำลังเร่งทำงานให้ตรงตามคอนเซ็ปท์ที่ทางบริษัทของคุณคาร์สันเสนอ สำหรับรูปแบบการตกแต่งภายในของล็อบบี้โรงแรมและห้องชุดเพรซิเด็นเชียลสวีท ตามที่ลูกค้าร้องขอ
“นั่นไม่ได้ช่วยให้อะไรดีขึ้นเลยแอช” เธอขมวดคิ้ว “เราทุกคนรู้ดีว่าการจะได้งานจากคุณคาร์สันลำบากมากแค่ไหน หยุดทำอย่างนั้น”
“มีกี่แบบที่ถูกปฏิเสธไปแล้ว สามหรือสี่?” เขาถามเสียงแหบแห้ง “และเขาชอบแจ้งให้เราทราบในเวลาสั้น ๆ ทุกครั้ง!” แอชเชอร์บ่นอย่างหัวเสีย
“เขาเป็นลูกค้าวีไอพี พวกเราทุกคนต่างก็รู้ถึงข้อนั้น” เธออธิบายขณะที่เธอเอื้อมมือไปหาแผนการอื่นที่เธอให้พนักงานในแผนกส่งขึ้นมา ด้วยความหวังว่าผลงานการออกแบบของตัวเองจะเป็นคนที่ลูกค้าเลือก “ทำไมนายถึงไม่คิดว่าเพราะอะไรทำไมเขาถึงได้มีโรงแรมหลายร้อยแห่งทั่วโลก? นั่นเป็นวิธีที่เขาทำงาน เขาถึงประสบความสำเร็จ”
“แน่ใจนะว่าบริษัทเราจ้างคนเก่ง ๆ มาแล้ว?” เขาถามอีกครั้ง
“อย่ามาใส่อารมณ์กับฉัน ฉันระดมนักออกแบบทุกคนที่พวกเรามีตอนนี้แล้ว” เธอตอบกลับอย่างโมโหเช่นกัน
แอชเชอร์มองไปที่เอรินา รองประธานฝ่ายออกแบบภายในและคู่หมั้นของเพื่อนสนิท เธอเป็นเพื่อนสนิทของเขาเช่นกัน เขาเอนหลังพิงเก้าอี้แล้วหลับตา เขาต้องได้รับงานนี้ เขาต้องการทำสัญญางานกับ Isa Princess Hotel Bond เพราะมันจะกลายมาเป็นงานชิ้นที่จะปิดผนึกอย่างสมบูรณ์แบบที่สุด ผู้คนจะได้เห็นผลงานที่โดดเด่นของเขาอวดสายตาคนไปทั่วโลก
“เธอบอกพวกเขาหรือเปล่า ว่าใครก็ตามที่ได้รับอนุมัติแผนงาน พวกเขาจะได้รับโบนัสก้อนใหญ่และเงินรางวัลอีกด้วย” เขาถามอีกครั้ง “มันจะทำให้พวกเขาพยายามมากขึ้น”
“พระเจ้า แอชนายกำลังทำให้ฉันเป็นบ้า!” เอรินาพูดออกมาด้วยความหงุดหงิด เธอพิงเก้าอี้และมองดูเขา “ฉันคิดว่ายังไงซะโปรเจกต์นี้คุณคาร์สันต้องการที่จะจ้างบริษัทเราอยู่แล้วเพราะมีการชำระมัดจำเรียบร้อยแล้ว และดูเหมือนเขาจะพอใจแผนงานกับแนวคิดของทีมที่เป็นไปในทิศทางเดียวกัน เหลือแค่การตกแต่งภายใน วันนั้นในที่ประชุมมีรายละเอียดเพิ่มเติมอีกไหม” เธอพูดก่อนจะถามต่อว่า
“ใครเป็นคนจดบันทึกระหว่างการสนทนาสามครั้งที่เราประชุมร่วมกับเขา”
“ฉันจะสั่งให้แคลร์เอาเข้ามา” เขาตอบและรีบโทรหาเลขาของเขาซึ่งหลายนาทีต่อมาเธอก็เข้ามาพร้อมกับแฟ้มที่เธอเรียบเรียงเอาไว้ “ขอบคุณครับแคลร์ ผมจะจัดการเรื่องนี้สักพัก”
แอชเชอร์เปิดเอกสารและเริ่มอ่านโน้ตที่แคลร์จดไว้อย่างละเอียด
“ไม่มีการพูดถึงแนวคิดเรื่องการตกแต่งภายในเลย” เขาพูดขณะยื่นเอกสารให้เธอดู แล้วเอื้อมมือไปหาโครงการหนึ่งใกล้ ๆ เขา “เธอส่งคนไปที่เครือโรงแรมต่าง ๆ ที่เขาเป็นเจ้าของอยู่ทั่วเมืองเพื่อตรวจสอบการออกแบบแล้วใช่ไหม?”
เอรินาพยักหน้า
“ใช่ และโรงแรมทั้งหมดมีลักษณะเหมือนกันหมด” เธอตอบ “ฉันเลยสับสนนิดหน่อยว่าเหตุใดเขาถึงปฏิเสธแบบที่เรานำเสนอ ทั้งที่แบบที่เราทำทุกอย่างคล้ายกับโรงแรมที่เขามีอยู่แล้ว”
แอชเชอร์เอนหลังพิงเก้าอี้ด้วยความคิดลึก ๆ
“เบลล่าส่งแบบมาหรือเปล่า” เขาถาม
“นายไม่ได้ถามเธอเหรอ” เธอถามกลับพร้อมกับยิ้มขณะเอนหลังพิงเก้าอี้
“ขอพูดหน่อยว่าเบลล่าเป็นคนที่ทำงานละเอียดและมีระเบียบมาก ตอนที่ลูซี่ใช้งานเธอในการจัดการแฟ้มวัสดุทั้งหมดของแต่ละโครงการ อิซาเบลล่าจัดเรียงและทำระบบขึ้นมาเพื่อให้ง่ายต่อการใช้งาน” เอรินาหยุดเพื่อดูปฏิกิริยาจากแอชเชอร์ ก่อนจะพูดต่อว่า
“ภรรยาของนายเพียงแค่ต้องเรียนรู้วิธีรับมือกับคนที่ชอบกลั่นแกล้งเธอ” เธอถอนใจ “นายแน่ใจนะว่าพ่อบ้านของนายไม่ได้แต่งเรื่องขึ้นมาเรื่องเธอ? เรื่องที่นายโวยวายใส่เธอเรื่องรถพวกนั้นที่เธอพัง เธอเป็นคนที่ตั้งใจทำงานมากจากที่ฉันเรียนรู้มา”
“นรกเถอะเอรินา มันคือทั้งหมดที่ฉันได้ยินจากเจสัน” เขาส่งเสียงเย้ยหยันขณะเงยหน้าขึ้นมองเมื่อประตูเปิดออก “ฉันสั่งอาหารกลางวันมาให้เรา ฉันสั่งสลัดมาให้เธอเพราะเอียนบ่นว่าตอนนี้เธอกำลังควบคุมอาหาร”
“ใช่แล้ว น้ำหนักและสัดส่วนฉันลดลงไปเยอะเลย” เธอตอบขณะรับสลัดที่แคลร์ส่งให้
เธอมีความสุขกับการกินสักพักจึงมองไปที่แอชเชอร์ “เบลล่าไม่ได้ยื่นแบบอะไรมาเลย ถ้านั่นคือสิ่งที่นายต้องการจะได้ยิน เด็กสาวผู้น่าสงสารคนนั้น เธอต้องทำงานงก ๆ ให้คนอื่นเพราะโดนจิกหัวใช้ เธอไม่มีเวลาทำอะไรอย่างอื่นเลย”
“ทำไมเธอไม่บอกให้เบลล่าทำ”
เอรินาจ้องมองมาที่เขาอย่างจริงจังพร้อมสายตาเอาเรื่อง
“ฉันจำได้ว่านายกำชับฉันว่าจะไม่มีการดูแลเธอพิเศษมากกว่าคนอื่น” เธอพูดพร้อมจิบน้ำ “ถ้าฉันบอกเรื่องนี้กับเธอโดยตรง เธอจะถูกเพื่อนร่วมงานเกลียดมากกว่าเดิม เธอจะโดนกล่าวหาว่าเป็นเด็กเส้น มันคือการแข่งขันแอช ใครๆก็อยากสร้างผลงานรวมถึงต้องการเงินรางวัลด้วย”
แอชเชอร์นิ่งเงียบฟังที่เอรินาพูด เขาหลีกเลี่ยงอิซาเบลล่าตั้งแต่เกิดเหตุการณ์ที่อะพาร์ตเมนต์ในวันนั้น เขายังไม่สามารถอธิบายเหตุผลของพฤติกรรมของตัวเองได้ บางทีอาจเป็นเพราะเขาอยู่กับรีเบคก้ามานาน เขาเริ่มรู้สึกเบื่อ นั่นทำให้เขาแสวงหาบรรยากาศที่แตกต่างออกไป เขายอมรับอย่างเงียบๆ ว่ารีเบคก้าเป็นผู้หญิงที่เขามีความสัมพันธ์ยาวนานที่สุดจนถึงตอนนี้ ตั้งแต่วันนั้นเขาก็ไม่ได้เจออิซาเบลล่าอีกเลย หรือแม้แต่รีเบคก้าก็ตามทีเขารู้สึกเบื่อมากตอนนี้ เขาอารมณ์หงุดหงิดง่ายขึ้น เขาจึงกลับไปนอนที่เพนต์เฮาส์ของเขาแทน
“นายมีแผนอะไรสำหรับวาเลนไทน์ที่จะถึงนี้” เอรินาถามขึ้นมา
“ไม่รู้” เขาตอบ “คงจะเป็นมื้อเย็นกับรีเบคก้ามั้ง เธอจะจัดการทุกอย่างให้ฉันเอง”
เอรินาขมวดคิ้วใส่เขาอย่างไม่พอใจ
“ฉันหมายถึงกับภรรยาของนายแอช!” เธอตวาด “ไม่ใช่คู่นอนของนาย”
แอชเชอร์เงยหน้าขึ้นนิดหนึ่งก่อนจะพูดว่า “ฉันทำอะไรไม่ได้เหมือนกันเพราะยังไม่เปิดตัว”
“แล้วถ้ามีคนชวนเธอออกไปเดต นายก็จะไม่เป็นไรใช่ไหม” เอรินาถามด้วยน้ำเสียงถากถางเขา
“เธอจะทำอะไรก็ได้ตามใจเธอ” เขาพูดอย่างเฉยเมยขณะเอื้อมมือไปหยิบโซดาขึ้นมาแล้วดื่ม “ถ้าเธอทำตัวดีฉันก็ไม่ได้ว่าอะไร แต่หลังจากเปิดตัวในฐานะภรรยาเธอต้องเรียนรู้ในเรื่องการวางตัวมากขึ้น ”
“ตามใจนาย” เธอตอบ “จำคำของนายเอาไว้ให้ดีนะแอช เพราะเบลล่าเธอสวยมาก นายเคยสังเกตเธอจริง ๆ ไหมว่าเธอดูสูงศักดิ์มากกว่าการเป็นคนธรรมดาทั้งที่ไม่ต้องประโคมของแบรนด์เนมราคาแพงเหมือนใครบางคน”
หลังจากที่ได้ยินเอรินาพูด แอชเชอร์ก็นิ่งเพื่อขบคิดไม่ใช่เขาไม่เคยสังเกตเห็น ตาสีน้ำเงินของเธอเวลาที่เขาได้เผลอมองทีไร เขารู้สึกว่าตัวเองถูกดึงดูดเข้าไปในนั้นทุกที
- ผู้เขียน
