เช้าวันใหม่
" ตื่นยัยหนู !" เสียงมัจจุราชสั่งเครปที่กำลังงัวเงียตื่นขึ้นมา เครปเบิกตากว้าง มองที่ข้างเตียง ออดี้ที่แต่งตัวเรียบร้อยแล้ว โดยผมดกดำเซ็ตด้วยน้ำยาอย่างดี ใบหน้าหล่อเหลานั้นนิ่งเฉย แววตาว่างเปล่า ส่วนท่อนบนเขาสวมเสื้อเชิ้ตสีดำผูกเนคไทสีขาว
" ลุกสักทียัยหนู !" ออดี้พูดเร่งให้เครปลุกจากเตียง เครปทำหน้าเบื่อหน่ายกับความเอาแต่สั่ง
" ฉันต้องไปเรียนนะออดี้ เราไปคนละเส้นทางกันนะ" เครปเถียงกับเสียงแข็งพลางเอามาผ้ามาคลุมโปงเหมือนเด็กๆ ออดี้ขบกรามแน่น เขามือกำเข้าหากันเพื่อสงบสติอารมณ์เอาไว้ด้านใน
" อาบเองหรือจะให้ฉันอาบให้" ออดี้ถามคนใต้ผ้าห่ม เครปตาโตแต่ยังนิ่งไม่ตอบโต้ ออดี้แสยะยิ้มที่มุมปาก เขาเริ่มถอดเนคไทออกจากคอ มือแกะกระดุมเสื้อออกทีละเม็ด เครปยิ้มดีใจเพราะคิดว่าออดี้ยอมแพ้แล้ว เธอดิ้นตุกติกใต้ผ้าห่มอย่างดีใจ
พรืด! ออดี้จับผ้าห่มที่คลุมร่างกายของเครปโยนทิ้งไปปลายเตียง เขาย
