ความมึนตึงของเนโลคลิสเกิดขึ้นตั้งแต่บนโต๊ะอาหารจนถึงตอนนี้ภายในห้องนอน
เข็มหอมที่สอดตัวลงใต้ผ้านวมใหญ่มาได้สักพักแล้วรีบผุดลุกขึ้นนั่ง เมื่อเห็นเนโลคลิสเดินออกมาจากห้องแต่งตัว และทำท่าจะเดินเลยเตียงนอนออกไปยังประตูห้อง
เร็วเท่าใจคิด ปากของหล่อนเอ่ยถามทันที “นั่นคุณจะไปไหนคะ ไม่นอนเหรอ”
เขาหันกลับมามอง ไม่ยิ้ม สีหน้าเรียบเฉย “ฉันจะไปนอนห้องรับแขกเหมือนเมื่อคืน ไม่อยากรบกวนเธอน่ะ”
“ไม่รบกวนอะไรสักหน่อย” ทำพยายามฝืนยิ้ม
“ฉันนอนดิ้น และชอบละเมอด้วย ไม่อยากทำให้เธอตื่นกลางดึก ราตรีสวัสดิ์ครับ” เขากำลังจะก้าวเดินไป หล่อนรีบร้องเรียก
“เดี๋ยวค่ะ”
เนโลคลิสเอียงหน้ากลับมามอง “ครับ”
“คือฉัน... ฉันรู้สึกผิดที่ทำให้คุณต้องหิ้วท้องรอในวันนี้ ฉัน... ขอโทษนะคะ”
“ไม่เป็นไรหรอก ฉันจะได้ชินไง เผื่อมีครั้งหน้า”
“จะมีได้ยังไงคะ ในเมื่ออีกเดี๋ยวเราก็จะหย่ากันแล้ว”
เขาเงียบไป สายตามืดดำยิ่งกว่าเดิม ใ
