“ขอบใจมากที่ไปซุ่มวางกับดักเป็นเพื่อน ว่าแต่จะดื่มอะไรก่อนไหมฉันจะไปเอามาให้”
อิทธิฤทธิ์บอกกับนายอำเภอหนุ่มที่กำลังทรุดนั่งลงบนเก้าอี้ไม้ภายในเต้นสนามขนาดใหญ่ที่ไว้สำหรับเป็นห้องประชุมและกองบัญชาการของหน่วยทหารชั่วคราว หลังจากที่ทั้งสองออกไปวางกับดักที่คาดว่าขบวนการค้ายาเสพติดจะใช้เส้นทางลำเลียงผ่านในป่าติดชายแดน
“ไม่เอาแล้ว นี่ก็จะเที่ยงคืนแล้วฉันต้องกลับบ้านไปพักผ่อน พรุ่งนี้มีงานด่วนต้องตื่นเช้า”
ศรัณส่ายหน้าปฏิเสธ เพราะเกรงว่าหากนั่งดื่มกับเพื่อนมีหวังได้ค้างคืนที่นี่เป็นแน่ ส่วนอีกเหตุผลหนึ่งเขาเลือกที่จะเก็บไว้ในใจ เพราะก่อนมาเขาบอกกับว่าที่เจ้าสาวแล้วว่าจะรีบกลับ ไม่รู้ว่าป่านนี้เธอจะหลับไปแล้วหรือยัง และดูเหมือนอีกฝ่ายจะรู้ทัน
“ไม่ใช่เพราะต้องรีบกลับไปหาใครบางคนหรอกหรือวะ”
“พูดอะไรวะไอ้ผู้กอง”
“ก็พูดความจริงไงไอ้นายอำเภอ นายอย่ามาทำเป็นไกหน่อยเลย ทีแรกฉันก็คิดว่านายจะเอาว่าที
