หลังจากเจ้าของห้องทำงานเดินออกจากห้องไปได้ไม่นาน พรสุดาก็หอบแฟ้มเอกสารเสนอเซ็นเข้ามาในห้องเพื่อมาวางไว้บนโต๊ะของนายอำเภอหนุ่ม โดยมีสาวน้อยนั่งวนหัวปากกาอยู่กับกระดาษไปมาราวกับคนจิตใจล่องลอยไม่อยู่กับเนื้อกับตัว
“น้องอิงทำอะไรอยู่คะ”
พรสุดาเอ่ยถามสาวน้อยด้วยน้ำเสียงที่ค่อนข้างดังเพื่อปลุกอีกฝ่ายให้หลุดจากห้วงภวังค์ความคิด
“อ้าว…พี่พรเข้ามาตั้งแต่เมื่อไหร่คะ”
อิงครัตสะดุ้งเล็กน้อย เงยหน้าขึ้นมาถามเลขาสาวร่างอวบราวกับคนที่เพิ่งจะได้สติ ทำให้พรสุดาต้องส่ายหน้าเบาๆเพราะอาการของสาวน้อยหนักเอาการ เนื่องจากก่อนเข้ามาในห้องเธอได้เคาะประตูส่งเสียงบอกคนด้านในก่อนแล้วนั่นเอง
“เข้ามาได้สักพักแล้วค่ะ เห็นน้องอิงสีหน้าเครียดๆ เป็นอะไรหรือเปล่าคะ”
พรสุดาขยับมาทรุดนั่งลงข้างๆเธอพร้อมกับเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วง อิงครัตชั่งใจอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะตัดสินใจถามออกไปตรงๆ
“พี่พรคะ นายอำเภอกับผู้กองเขามีธุระด่ว
