“ผุ้ชายคนนั้นคือคนร้ายที่ขับรถชนคุณธามค่ะ!” ฉันตะโกนสุดเสียง ไม่อยากปล่อยคนร้ายให้ลอยนวลไปอีกพอสิ้นสุดประโยคนั้นข้างล่างก็เกิดการต่อสู้กันอย่างดุเดือด
เพราะช่วยอะไรไม่ได้เลยได้แต่ลุ้นอยู่บนที่สูง มีหลายครั้งที่คุณปวริชถลาเข้าไปช่วยเจ้านายจึงพลอยเจ็บตัว ส่วนคนร้ายตั้งแต่แท่งเหล็กหลุดมือไปก็เหมือนเป้าซ่อมมวยให้สองหนุ่มทันที
“เกิดอะไรขึ้นครับ” และก็มีอีกหลายคนที่วิ่งมาเห็นเหตุการณ์ในครั้งนี้ พรพิชชาได้แต่ยกมือลูบหน้าตัวเองจะมากันเยอะทำไมแค่นี้เธอก็อายจะแย่แล้ว
“ไปเอาบันไดมา” นั้นคือคำสั่งที่ออกจากปากประธานใหญ่คนดูแลสวนอึ้งๆ แต่ก็หันไปบอกลูกน้องให้ไปหาบันไดที่เจ้านายต้องการมา
“เอ่อ แล้วเอายาวเท่าไหร่ครับ” เขานิ่งคิดก่อนจะชี้นิ้วไปทิศทางต้นไม้ต้นนั้น พอทุกคนเห็นก็ได้แต่มองอึ้งๆ “คุณ เอ่อขึ้นไปได้ยังไงครับนั้น”
“เร็ว!”
“ครับๆ”
ทุกอย่างกำลังเป็นไปในทางที่ดี หลังจากได้บันไดมาเขาก็ส่งชายหนุ่
