ตอนที่ 2 ยกเลิกงานหมั้น...ทำไม 1
769 คำ
บทที่ 2 ยกเลิกงานหมั้น...ทำไม
เหมือนหูจะฝาด เหมือนตาจะพร่ามัวเมื่อกี้เขาไม่ได้กดยิ้มบนริมฝีปากนั้นใช่ไหม และมันก็น่าหงุดหงิดเป็นบ้าเพราะไม่อ่อนโยนต่อหัวใจดวงน้อยๆ ของฉันเลย ไม่เลยสักนิด
ไม่ว่าจะเป็นทรงผมที่ยามนี้เขาไม่ได้ตัดแต่งปล่อยปอยผมตกลงมาปิดหน้าผาก จมูกโด่งเป็นสันรับกับริมฝีปากบางหยักลึกสีชมพูเข้ม หางตายาวรีเวลามองมาแต่ล่ะทีทำเอาฉันลืมคำพูดตัวเองอยู่เรื่อย ผิวขาวเหมือนผู้หญิง และไม่ต้องพูดถึงหุ่นฉันว่านะเอวบางๆ ขาเรียวๆ แต่ภายใต้ชุดของโรงพยาบาลต้องมีไม่ต่ำกว่าหกก้อนแน่นๆ
“ถ้าคุณคือคู่หมั้นของผมจริงๆ ผมก็จะไม่ถอนหมั้น”
‘เหตุผลล่ะ’
“เพราะผมอยากรู้ว่าตลอดระยะเวลาหนึ่งสัปดาห์ที่คุณคอยตามผมอยู่ห่างๆ คุณได้อะไรไปบ้าง”
“รู้หรอกหรอ” แต่ถึงเขาจะรู้มันก็ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับการถอนหมั้นสักหน่อย ฉันเดินจ้ำอ้าวไปนั่งข้างเตียงคนเจ็บก่อนจะพิจารณาใบหน้ารูปไข่เอาจริงๆ หน้าเขาหวานกว่าฉันที่เป็นผู้หญิงเสียอีก “ฉันมีแฟนแล้วค่ะ และฉันก็ไม่อยากแต่งงานกับคุณ”
.....โกหกไปก่อน
“ก็เลิกซะสิ” พรพิชชาเงยหน้ามองคนพูดแทบเอ็นฉีก ใบหน้าหล่อเหลาไม่มีท่าทางว่าพูดเล่นเลยสักนิด มิหนำซ้ำยักเลิกคิ้วขึ้นสูงเหมือนกำลังจะบอกว่า ‘นี้มันปัญหาของเธอไม่ใช่ของเขา’
“ถึงแม้ว่าคุณจะเป็นแฟนคนที่สามสิบเอ็ดของฉันก็ไม่เป็นไรใช่ไหมคะ?” ใบหน้าหล่อเหลาราวหลุดออกมาจากนิยายปรายตามองผู้หญิงตรงหน้าอีกครั้งให้แน่ใจ ‘นี้แม่หาผู้หญิงแบบไหนมาให้เขาแต่งงานด้วย’
‘เจอไม้นี้ไปไม่มีผู้ชายคนไหนชอบหรอก แม้จะอยู่เมืองนอกมาเนิ่นนานก็เถอะ’
คิดอยู่ภายในใจก็ได้แต่แอบยิ้มเพราะอีกฝ่ายนิ่งเงียบไม่พูดไม่จา แถมยังเอาแต่มองเธอตาไม่กะพริบนั่นแหละพระพายเธอมาถูกทางไม่มีผู้ชายอยากได้ผู้หญิงแบบที่ฉันโกหกว่าเป็นมาเป็นแม่ของลูกแน่นอน รอยยิ้มเล็กปรากฏบนใบหน้าขาวอมชมพู
“นมก็ของปลอม หน้าก็ปลอม นิสัยก็อาจปลอมด้วยนะคะ” ฉันแอ่นเต้าคัพซีที่แม่ให้มาอย่างภาคภูมิใจไปด้านหน้า แถมยังอยากแกล้งเขาด้วยการยื่นมือไปจับแต่คนเจ็บขยับกายหนีราวรังเกียจ “ฉันตั้งใจมาบอกคุณแต่เนิ่นๆ ดูจากสเปคเรื่องแม่ของลูกที่คุณตั้งไว้มันไม่ใช่ฉันจริงๆ ค่ะ ฉันดีใจที่ได้เป็นคู่หมั้นคุณนะคะแต่ฉันก็ไม่อยากทำร้ายคุณ” เขาเคยให้ข้อมูลเกี่ยวกับหนังสือนิตยสารเกี่ยวกับการบริหารธุรกิจยังไงให้ได้ยอดขายหมื่นล้านและเคยพูดเรื่องผู้หญิงที่จะมาเป็นแม่ของลูกเขาในอนาคต
‘อีตานี้แทบจะไล่ฉันด้วยสายตาแล้ว’
ไหนๆ ก็ทิ้งระเบิดลูกใหญ่ไว้แล้ว งั้นก็เอาให้สุดไปเลยพระพาย
“บนเตียงในโรงพยาบาลก็สนุกดีนะคะ ให้ฉันแนะนำสาวๆ ให้คุณไหมบาดแผลภายในของคุณอาจหายภายในข้ามคืน” ฉันพยายามยื่นมือไปใกล้เขาแต่ก็เดินเมินด้วยการขยับตัวหนี เล่นไปเล่นมาก็เริ่มกลัวตัวเองแล้วเหมือนกันแฮะงั้นรีบปิดดีลงานแล้วกลับไปนอนให้เต็มอิ่มดีกว่า “หรือว่าคุณอยากทดลองคู่หมั้นที่พึ่งรู้จักอย่างฉัน”
ได้ผลเขาหันมามองหน้าฉันนิ่ง แต่จะให้เดาว่าเขาคิดอะไรฉันคงเดาไม่ได้เพราะสีหน้าเรียบตึงบวกกับสายตานิ่งงันมันก็เริ่มทำให้ฉันไขว้เขวอยู่นิดๆ
“มาสิครับ”
แม่เจ้า! หน้าฉันแหกเกือบหาเสียงตัวเองไม่เจอ!
“ฮ่าๆ คุณธามก็เล่นมุกกับเขาเป็นด้วย ตลกจังเลยค่ะ” สาบานว่าเป็นการหัวเราะที่แห้งที่สุดในชีวิต เมื่อกี้น้ำเสียง สายตา ท่าทางมันเชื้อเชิญฉันสุดๆ เหมือนกับเขาไม่ได้พูดเล่น บ้าน่าเขาคงไม่อยากเป็นผู้ชายคนที่สามสิบเอ็ดของฉันหรอกใช่ไหม
หรือเขาชอบของแปลก!!
“เรื่องงานหมั้นผมจะคิดดูอีกที วันนี้ผมต้องการพักผ่อนครับ”
สำเร็จ!
“ขอให้หายเร็วๆ นะคะ”
และขอให้เราไม่ต้องมาเจอกันอีก สาธุ!
- ผู้เขียน
