"ทำบ้าอะไรของคุณ!" ดารินผลักไหล่เขาออกห่างอย่างไวทำให้จุกสีชมพูของเธอหลุดออกจากปากเขา สัมผัสเมื่อกี้ปฏิเสธไม่ได้ว่าทำให้เธอรู้สึกหวิวแปลกๆ คงเป็นเพราะฮอร์โมนที่เปลี่ยน ไม่ใช่ว่าเธอพิศวาสเขา เธอเกลียดเขาจะตาย
"ทำไม มันเป็นปกติของคนที่อยู่ด้วยกัน ทำไมฉันจะทำไม่ได้"
"แต่มันไม่ปกติที่เราไม่ได้เป็นอะไรกันไง เราไม่ใช่คู่รักกัน"
"แต่เธอเป็นแม่ของลูกฉัน ทำไมฉันจะมีอะไรกับเธอไม่ได้"
"แต่ฉันไม่ใช่เมียคุณ ฉัน เกลียด คุณ"
ฟรานเชสโกกัดฟันกรอด คำก็เกลียดสองคำก็เกลียด ก็ใครมันจะไปรู้ว่าลูกน้องเขาจะทำงานพลาด ร้อยวันพันปีไม่เคยให้เขาได้บ่น มาพลาดเรื่องแค่นี้มันน่ายิงทิ้งให้หมด!
"อยากเกลียดก็เกลียดไป"
เขาจะง้อเอง!
ฟรานเชสโกดันแผ่นหลังอีกคนติดกับผนังห้องน้ำก่อนจะล็อกข้อมือท้องสองข้างของดารินแนบลงไปด้วยแล้วฉกชิงริมฝีปากสีชมพูมีหยดน้ำจากการปล่อยสายน้ำให้ไหลลงมา
หญิงสาวส่งเสียงอู้อี้ในโพรงปากเพื่อห้ามค
