พราวเดือนตัดสินใจที่จะไม่พูดเรื่องของวิษณุให้กับเสี่ยเวทินได้รับรู้ เพราะเกรงว่าจะทำให้เขาไม่สบายใจ อย่างน้อยที่สุด พวกคนงานที่โรงงานต่างก็คอยเป็นหูเป็นตาให้อยู่แล้ว จึงวางใจได้ระดับหนึ่ง เธอไม่คิดว่าวิษณุจะกล้าทำเรื่องไม่เป็นเรื่องหรอก การแอบมาที่โรงงานของเขาอาจเป็นเพียงแค่แวะมาดูความก้าวหน้าธรรมดา ๆ พอได้เห็นว่าโรงงานกลับฟื้นมาอย่างรวดเร็ว ก็อาจจะผิดหวังกลับไป
พราวเดือนไม่ได้ปักใจเชื่อหรอกว่าวิษณุจะเกี่ยวข้องอะไรกับไฟไหม้โรงงานที่ผ่านมา เพราะไม่ได้มีหลักฐานอะไรว่าเกิดจากการวางเพลิง เพียงแต่ความไม่ไว้วางใจเกิดจากพวกคนงานมากกว่า
สำหรับเธอ ติดใจเขาแค่ในตอนที่เสี่ยเวทินไปขอความช่วยเหลือแล้วถูกเขาปฏิเสธอย่างไม่เหลือเยื่อใย ราวกับว่าเสี่ยเวทินไม่ใช่พ่อผู้มีพระคุณอย่างนั้นแหละ
“เหนื่อยหรือเปล่าครับ” เสี่ยเวทินเข้ามาโอบกอดเธอ หลายวันที่ผ่านมา พราวเดือนไปที่โรงงานเพียงลำพัง ส่วนเสี่ยเวทินกำลัง
