13

1090 คำ

น้ำเสียงของวาทิตเหมือนจงใจประชดประชัน สิ่งที่เขาคิดมีแต่เรื่องของตัวเองเท่านั้น ซึ่งแตกต่างจากเสี่ยเวทินอย่างสิ้นเชิงที่จะเห็นคนอื่นมาก่อนเรื่องของตัวเอง “เอาละ ถ้าแกมาก็ดี จะได้ช่วยเหนือหนูพราวเดือน” เสี่ยเวทินเอ่ยในที่สุด สายตาของเสี่ยเวทินมองสะใภ้สาวด้วยความรู้สึกที่ไม่สามารถอธิบาย มีทั้งถวิลหา มีทั้งวิงวอนหรืออะไรสักอย่างซ่อนอยู่ในนั้น เสี่ยเวทินขยับก้าวออกไปจากห้องนั้น พราวเดือนทำท่าจะขยับก้าวตาม แต่วาทิตลุกขึ้นมาแล้วโอบกอดร่างของเธอเอาไว้ราวกับคิดถึงเสียเต็มประดา “คุณทานอะไรมาหรือยัง ฉันกับคุณพ่อทานจากข้างนอกเรียบร้อยแล้ว” “ไม่หิวอะไรเลย หิวแต่คุณมากกว่า” เขาทำเจ้าชู้ยักษ์ น่าแปลกที่พราวเดือนไม่ได้รู้สึกอะไรกับเขาอีกแล้ว ที่ไม่ดิ้นรนหรือแสดงท่าทีรังเกียจ อาจเป็นเพราะเห็นแก่เสี่ยเวทินมากกว่า “ฉันจะไปอาบน้ำก่อนนะคะ” ท่าทีเย็นชาของพราวเดือน เรื่องแบบนี้มีหรือคนอย่างวาทิตจะไม่สังเกตเห็น “คุณยังโกรธผมอยู่แน่เลย” “เปล่าค่ะ” “งั้นทำไมต้องเย็นชา” “ฉันแค่เหนื่อยค่ะ” เธอตอบเสียงเบา ก่อนจะถือโอกาสนั้น ก้าวออกจากวาทิต พราวเดือนในชุดเสื้อกางนอน ขึ้นเตียง คว้าหมอนข้างกอด ใจคิดไปเรื่อยเปื่อย นึกอยากขันกับชีวิตของตัวเอง นี่ถ้าไม่มีวาทิตแทรกขัดจังหวะ ป่านนี้เธอกับเสี่ยเวทินคงเตลิดเปิดเปิงไปถึงไหนต่อไหน แค่นึกถึงการเล้าโลมของพ่อสามี น่าประหลาดที่รู้สึกวาบหวิวปั่นป่วน ไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อน ลิ้นของเสี่ยเวทินที่เธอยินยอมให้ชำแรกผ่านเข้ามาในกลีบรัก ไม่มีวันลืมเลือนไปจากความทรงจำได้ง่าย ๆ หญิงสาวถอนใจ นั่นเป็นเรื่องที่ไม่น่าจะเกิดขึ้น เพราะถึงอย่างไร เธอกับเสี่ยเวทินไม่ได้อยู่ในสถานะอันเหมาะควรแม้แต่น้อย ความสัมพันธ์อันล้ำลึกนั้น หากได้ยินถึงคนอื่นย่อมไม่ใช่เรื่องดีสักนิด วาทิตก้าวขึ้นเตียง โอบกอดเธอจากด้านหลัง ขนาดว่าเขาอาบน้ำแล้วยังคงได้กลิ่นแอลกอฮอล์ไม่จางหายง่าย ๆ “คุณ หลับหรือยัง” หญิงสาวยอมพลิกร่างหงาย วาทิตก็ขยับขึ้นทาบทับ ปลายเท้าของเธอถูกบังคับให้ขยับออกห่างจากกัน แกนกายของวาทิตประกบอยู่กับเนินหน้าขาของเธอ แกนกายแข็ง ๆ ของเขาพอจะบอกได้ว่า อารมณ์เต็มที่แล้ว ต่างจากเธอที่ยังมีหลายเรื่องวุ่นวาย เวลานี้...แค่ปล่อยให้เขาทำไป เธอยังไม่มีอารมณ์ ไม่มีเลยจริง ๆ ยิ่งเมื่อนึกถึง...ความยุ่งยากที่เผชิญหน้า ทั้งก่อนหน้านี้และที่จะต้องเผชิญต่อไป ธุรกิจไม่ใช่เรื่องล้อเล่น นึกถึงกลุ่มคนงานในโรงงานแห่งสุดท้ายที่หลงเหลืออยู่ การมาของวาทิตเที่ยวนี้ไม่รู้เหมือนกันว่าเขาจะสามารถทนอีกได้สักกี่น้ำ ดูสภาพของเขา อย่าว่าแต่ความเป็นผู้บริหารเลย แม้แต่ระดับคนงานธรรมดา ก็ยังไม่คู่ควรด้วยซ้ำ พราวเดือนกล้ำกลืนความรู้สึก และหลับตาลง ขณะที่มือของวาทิตล้วงเข้ามาบีบนม ไม่นานนักเขาก็ถอดกางเกงเธอออก เขาปักแท่งผ่านร่องฝืดของพราวเดือน พยายามจะชำแรกผ่านเข้าไปให้ได้ ได้ยินเสียงลมหายใจฟืดฟาด และแล้ว...เขาซอยเร็ว ทั้ง ๆ ที่เพิ่งกดผ่านเข้าไปได้แค่ครึ่งส่วน พราวเดือนขึงริมฝีปาก ก่อนจะรับรู้ว่า มีของเหลวอุ่น ๆ ราดรดลงบนเนินรักของเธอ เขาเสร็จแล้ว! วาทิตสวมกางเกง พลิกลงไปนอนเคียงข้างเธอ เพียงไม่นานจริง ๆ เขาก็ส่งเสียงกรนออกมาเหมือนเหน็ดเหนื่อยเสียเต็มประดา พราวเดือนค่อย ๆ ขยับออกห่าง คว้ากระดาษมาซับของเหลวของวาทิตออก คว้ากางเกงมาสวมแล้วเปิดประตูก้าวออกไปภายนอกห้อง เธอไม่อยากใช้ห้องน้ำที่อยู่ภายใน เหมือนไม่ต้องการรบกวนการหลับนอนของเขา มีห้องน้ำอีกห้องอยู่ด้านนอก งับประตูปิดลง ขยับก้าวเงียบกริบ หญิงสาวถอนใจยาว ทว่าขณะนั้นเองก็ต้องชะงักกึกเมื่อมีร่างของใครอีกคว้าร่างของเธอรั้งเข้าหา “อุ๊ยย! คุณพ่อ” หลุดเสียงออกมา ก่อนจะถูกฝ่ามือของอีกฝ่ายตะปบเอาไว้ พราวเดือนยอมตามหลังร่างของใครคนนั้นเข้าไปอีกมุมหนึ่ง หลังจากนั้นก็โผเข้าสู่อ้อมกอด แล้วปากประกบปาก ลิ้นแลกลิ้น ลมหายใจเร่าร้อนระอุ มือของหญิงสาวล้วงเข้าไปจับแกนกายแข็งผงาดอยู่แล้วของเขา อารมณ์ตอนนี้มีเพียงความหื่นกระหายเท่านั้น ไม่มีเสียงพูด มีแค่การยินยอมระหว่างกัน ต่างช่วยกันถอดปราการสุดท้ายออกอย่างรวดเร็ว หลังจากนั้น หญิงสาวก็เป็นฝ่ายนำทาง ปลายเท้าของเธอขยับออกห่างเล็กน้อย ข้างในที่ยังเปียกก็ถูกความแข็งแกร่งแทรกเข้าไป เขาขยับทันที พราวเดือนโอบรอบต้นคอของเขาเอาไว้แน่น พยายามกลั้นไม่ให้สุ้มเสียงใด ๆเล็ดลอดออกมา เขาขยับรัวจนเธออยากกรีดร้องเสียงดังสุดเสียง ทว่าทำไม่ได้อย่างที่ใจต้องการ รู้แค่ว่าร่างกายกระตุกเกร็ง กลีบรักตอดรัวถี่ยิบ เม็ดเหงื่อผุดพราว เป็นสัญญาณบ่งบอกว่าเธอเสร็จแล้ว ถัดจากนั้นไม่นาน ของเหลวอุ่น ๆ ก็วาบเข้าไปในโพรงลึกของพราวเดือน มันมากมายจนล้นออกมา! จังหวะหัวใจยังเต้นรัว อารมณ์ตื่นเต้นเสียวกระสันยังตราตรึง และพร้อมจะจุดติดได้อีกรอบ ทว่า...ไม่มีเวลาอีกแล้ว ไม่มีคำพูดใด ๆ หลุดออกมาจากปาก นอกจากลิ้นที่แลกกันอย่างดูดดื่มอีกครั้งแล้วรีบขยับออกห่างจากกัน พราวเดือนใช้เวลาในห้องน้ำสักพัก ก่อนจะกลับเข้าไปในห้อง พบว่าวาทิตยังหลับสนิท ส่งเสียงกรนดังตลอดเวลา หญิงสาวก้าวขึ้นเตียง รั้งผ้าห่มขึ้นคลุมร่างแล้วพลิกตะแคง ดวงตายังเบิกโพลงไม่หลับลงง่าย ๆ อดนึกวาบหวิวไม่ได้เมื่อนึกถึงเหตุการณ์ระทึกที่เพิ่งเกิดขึ้น เธอทำอะไรลงไป นี่ไม่ใช่เรื่องเล็ก ๆ นอนกับสามี ยังแอบไปให้พ่อสามีเชยชม เธอกลายเป็นคนแบบนี้ไปแล้วหรือ?

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่

สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป

App Store Google Play

Facebookexpand_more