ตอนที่ 12
1793 คำ
“ใครจะไว้ใจพี่ได้ละชื่อเสียงยิ่งไม่ดีอยู่” ก็ไม่ดีกันทั้งกลุ่มนั่นแหละ ว่าเธอเคยได้ยินตอนที่เพื่อนพี่ยักษ์คุยกันในตอนเมาถึงวีรกรรมเสือผู้หญิงบ้างละ หลอกฟันบ้างละ หายไปเอากับเมียชาวบ้านบ้างละ แล้วสิ่งที่เธอได้ยินมันค่อนข้างจะเป็นเรื่องจริงซะส่วนใหญ่ด้วยนี่สิ
อันตรายแต่อบอุ่นมากถึงอย่างนั้นก็ไม่ปลอดภัยอยู่ดี
“พี่เป็นคนดีที่สุดแล้ว” ดีมากจนเพื่อนพากันมองบนเลยละ เมื่อก่อนเขาเลวร้ายขนาดไหนเธอคงจะเคยได้ยินมาบ้าง แล้วมันจะผิดอะไรก็ในเมื่อตอนนั้นไม่มีแฟน ตอนนี้เขาคบกับเธอถึงจะยังเป็นความลับที่รู้แค่ไม่กี่คนแต่เขาซื่อสัตย์มาก
“แหวะ! ถ้าพี่เป็นคนดีฉันก็นางฟ้าแล้วมั้ง” ก็อดจะเบะปากใส่อย่างหมั่นไส้ไม่ได้จริงๆ
“งั้นเป็นนางฟ้าของพี่คนเดียวนะ” ก็จริงที่น้องมิลล์เป็นคนดีไม่เคยออกนอกลู่ทางเลย ถึงจะมีบางอย่างที่ดื้อที่ต่อต้านแต่สุดท้ายก็ยอมเพื่อความสงบของตัวเอง เธอเป็นคนไร้เดียงสามากจนน่ากลัวว่าจะเจอคนไม่ดีประเภทคล้ายกับเขาในอดีตน่ะ
เขารักและเป็นห่วงเธอมาก
แต่ไอ้เวรไมโลแม่งไม่เข้าใจคิดว่าเขาเหี้ยตลอด
“มุกอะไรของพี่เนี่ยแล้วขับรถไปไหนต่อ?” เธอไม่ค่อยรู้ทางด้วยสิ ปรกติเวลาไปไหนก็นั่งแต่แท็กซี่ตลอด
“ก็ไปนอนบ้านพี่ไง รู้ไหมว่าพี่นอนบ้านไอ้ไมจนแทบจะลืมบ้านอยู่แล้วนะ ดังนั้นแวะไปค้างบ้าง”
“คิดอะไรบ้าๆห่ะ คนอื่นจะว่าไงถ้าฉันไปด้วย”
“ใครมันกล้าว่าพี่จะเตะปากมันให้!”
“พี่ยักษ์ฉันไม่ไปนะ ฉันจะกลับบ้าน!”
“ไม่ต้องคิดมากหรอกน่า ยังไงพี่ก็บอกแม่ว่ามีเมียแล้ว”
“ว่าไงนะไอ้พี่ยักษ์!”
“ก็บอกแม่แล้วว่ามิลล์เป็นเมีย”
เธออยากจะบ้าตายกับพี่ยักษ์จริงๆเลยแล้วดูหันมายิ้มให้กันสิ นี่เธอคิดดีจริงๆแล้วใช่ไหมที่คบกับเขาเนี่ย มีอย่างที่ไหนไปบอกแม่ตัวเองว่าเธอเป็นเมียทั้งที่เราเคยแค่จูบ แค่กอด แค่นอนด้วยกันหนึ่งครั้งแต่ไม่เคยมีอะไรกันเลยนะ
“เดี๋ยวก็ถึงบ้านพี่แล้วทำหน้าให้มันดีๆหน่อย” ก็แค่พามาดูบ้านเฉยๆ ในอนาคตถ้าแต่งงานกันที่นี่คงไม่ใช่เรือนหอหรอกมันสกปรกเกินไปสำหรับนางฟ้าของเขา
“ถ้าพี่ไมรู้เอาฉันตายแน่!” ก็สั่งห้ามมีแฟน สั่งห้ามมีความรัก แล้วสั่งอีกหลายอย่างจนลืมไปว่านี่ชีวิตของเธอไม่ใช่ของพี่ไมโล แล้วที่ทำตามไม่ใช่ว่ากลัวแต่ขี้เกียจมีปัญหาตามมา
ตอนนี้เธอรู้สึกว่าอีกไม่นานจะมีปัญหาละ
“ถ้ามันจะทำอะไรน้องมิลล์นะพี่ก็เอามันตายเหมือนกันแหละ!” แฟร์ๆไง ถ้ามันทำให้คนรักของเขาเสียใจหรือกดดันให้เราต้องเลิกกัน เขานี่แหละจะยันหน้ามันให้หงาย
คนอย่างไอ้ไมโลมันพูดดีๆด้วยไม่ได้หรอก อย่างมันต้องปากว่ามือถึงส่วนเท้าต้องไวพอจะเตะปากมันก่อนมันจะถีบกลับ เขากับมันมีเรื่องกันบ่อยถึงจะสนิทกันมากก็เถอะ
“ทำไมรอบตัวฉันมีแต่คนบ้าเนี่ย!” ทั้งพี่ชายทั้งแฟนเลย
“บ้ารักน่ะเหรอ? แบบพี่เรียกคลั่งรักดีกว่านะ”
“โอ๊ย…หยุดพูดเลย!”
เขินสิท่าถึงอารมณ์เสียกลบเกลื่อนแบบนี้ เขาอยากจะพูดหวานๆหยอดเธอให้เขินจนเสียอาการแล้วจะจีบทั้งที่เป็นแฟนกันนี่แหละ เขารู้ว่าเธอขาดสีสันในชีวิตแค่ไหน เขานี่แหละเปลี่ยนโลกสีเทาของเธอให้มันหลากสีจนขาดความรักจากเขาไม่ได้
เขาจะต้องเป็นผู้ชายคนเดียวที่เธอคิดถึง!
เวลาผ่านไปไม่นานเพราะพี่ยักษ์ขับรถเร็วมากแล้วถนนในเวลานี้คือเกือบโล่งละ เขาพาเธอมาที่บ้านหลังใหญ่มากและสวยมาก เพียงแค่เดินลงมาก็มีคนรับใช้มายืนรอแล้ว
ให้ตายเถอะ! พี่ยักษ์เป็นใครกันแน่เนี่ย
“แม่กับพ่ออยู่ไหม?”
“คุณหญิงไปงานเลี้ยงค่ะส่วนคุณผู้ชายยังไม่กลับบ้านค่ะ”
“นี่แฟนฉัน อย่าให้พ่อกับแม่รู้เด็ดขาด” เขาบอกชัดเจนแล้วจับมือน้องมิลล์เดินเข้าบ้านแทน
ทำไมดุจังเลยอะ! เธอรู้สึกนะว่าเขาเปลี่ยนไปเลยจากคนกวนประสาทกลายเป็นนิ่งมากแล้วเย็นชาด้วย พี่ยักษ์เป็นคนยังไงกันแน่นะ ดูเขาจับมือเธอแน่นมากเลยจนอยากจะดึงออกแล้วกวนประสาทแต่ก็กลัวว่าจะประสาทกินเองมากกว่า
เอาจริงๆนะ เธอกลัวพี่ยักษ์เวอร์ชั่นนี้จัง
“นี่ห้องพี่เอง ถ้าจะอาบน้ำชุดของพี่อยู่ในตู้เสื้อผ้า เดี๋ยวพี่จะลงไปหาอะไรมาให้กิน” เธอชอบดื่มน้ำตอนดึกๆ ดังนั้นเขาต้องไปเอามาไว้จะได้ไม่ต้องลงไปให้คนรับใช้แอบมองแล้วเอาเรื่องนี้ไปบอกพ่อแม่
“อืม” จะให้ตอบไงละในเมื่อทำหน้านิ่งแบบนี้
เธอมองตามเขาจนประตูปิดแล้วถึงได้แอบสำรวจห้องนอนพี่ยักษ์ ทุกอย่างที่นี่หรูหราหมดเลย แล้วดูเสื้อผ้าทุกตัวเรียบกริบจัดเรียงเป็นระเบียงแถมยังไล่เชดสีอีกด้วย
เขามีชุดสูทดูภูมิฐานน่าดูเลยถ้าได้ใส่ ปรกติเธอเคยเห็นเขาอยู่ในเสื้อยืดกางเกงยีนต์ปรกติมากกว่าชุดพวกนี้
พี่ยักษ์ทำแค่ฟิสเนตจริงๆเหรอเนี่ย
“เฮ้อ…พี่เป็นคนแบบไหนกันแน่นะ” สุดท้ายก็ตัดใจแล้วถอดเสื้อผ้าพร้อมกับหยิบชุดที่จะใส่เดินเข้าห้องน้ำไปอาบให้สดชื่นก่อนนอนดีกว่า เธออยากจะเอนตัวนอนให้เต็มอิ่มสักคืนเพราะพรุ่งนี้คงเป็นวันที่หนักอีกวัน
ยักษ์ลงมาในครัวหยิบน้ำเปล่าไปหนึ่งขวดกำลังจะขึ้นไปห้องนอนก็มีรถขับเข้ามาในบ้าน แค่ดูรุ่นรถที่ขับเข้ามาก็รู้แล้วว่าเป็นใคร เขาขี้เกียจจะสนใจมากแต่เหมือนว่าเรื่องเขาพาผู้หญิงมาค้างที่บ้านจะถึงหูแม่เข้าแล้ว
“ตายละ! นี่ลูกชายฉันมานอนที่บ้านเป็นด้วยเหรอเนี่ย” วิชุดามองลูกชายที่นิ่งเฉยไม่สนใจจะถามไถ่อะไรด้วยซ้ำว่าเธอไปไหนมา เฮ้อ…เมื่อไรลูกชายจะสนใจเธอบ้างนะ
“แม่ได้ยินว่ายักษ์พาผู้หญิงมาด้วยเหรอ?” คนรับใช้รายงานตั้งแต่ยังไม่เข้าบ้านด้วยซ้ำ
“แม่ก็ไม่ได้จะว่าอะไรถ้าจะเล่นๆ ผู้หญิงง่ายๆแบบนั้นไม่เหมาะสมหรอกนะ แม่เจอน้องพรีมมาน่ารักเหมาะกับยักษ์มากกว่าผู้หญิงทุกคนนะ” เธอมีคนที่ต้องการเป็นลูกสะใภ้อยู่แล้วยังเหมาะสมทุกอย่างทั้งหน้าตาและฐานะ
“ผมมีเมียแล้วครับแม่ กรุณาอย่าล้ำเส้นไม่งั้นไม่เกรงใจ”
“ยักษ์!”
“ผมต้องบอกกี่ครั้งว่าไม่เอาใคร ต่อให้จะลูกผู้ดีขนาดก็ไม่เอา อ่อ…แล้วแม่อย่าคิดจับคู่ละเพราะถ้าทำผมจะทำเลวกับผู้หญิงทุกคนที่แม่ยัดเยียดให้จนมองหน้ากันไม่ติดเลย” ก็เขามันคนเหี้ยคนเลวอยู่แล้วแม่ก็รู้ดี อีกอย่างเรื่องผู้หญิงที่พยายามยัดเยียดพยายามประเคนให้มันไม่ใช่สักคน แม่ไม่ควรล้ำเส้นข้อนี้นะเพราะเราก็ต่างคนต่างอยู่มานานแล้ว
แม่ไม่มีทางบังคับเขาได้อยู่แล้ว
“นี่ลูกจะทำอะไรห่ะ ผู้หญิงที่แม่หาให้นิสัยดีทุกคน” ลูกชายมันดื้อมากถึงไม่เห็นความหวังดีของเธอที่มีให้ แต่เพราะว่าเธอเป็นแม่ไงถึงได้เป็นห่วงอนาคตลูกชายกลัวจะพลาดไปคว้าผู้หญิงต่ำๆมาเป็นคู่ชีวิตเดี๋ยวจะล่มจมกันหมดพอดี
“อยากได้แม่ก็เอาเองสิ อ่อ…ยกให้พ่อก็ได้นะ ผมว่าพ่อคงต้องการสาวๆสวยๆมากกว่า” เขายิ้มมุมปากแล้วเดินผ่านแม่ไปไม่สนใจเสียงกรี๊ดลั่นของคนคุมตัวเองไม่อยู่
“กรี๊ด…ไอ้ลูกเวร!!” ทำไมลูกชายเธอเป็นคนแบบนี้ไปได้ห่ะ มันก็จริงที่พ่อมันเมียน้อยไปทั่วแต่เอามาพูดแบบนี้กับเธอได้ไงห่ะ รู้ไหมว่าทุกวันที่อยู่กับก็เพราะลูกคนเดียวเลยนะ
เขาเข้ามาในห้องน้องมิลล์ยังอาบน้ำไม่เสร็จเลย ดังนั้นถอดเสื้อผ้าอ่อยเด็กดีกว่า อยากได้เป็นเมียแล้ววะ! เขาหยิบเสื้อผ้าเธอขึ้นมาดูแอบมองชุดชั้นขนาดน่ารักเป็นพิเศษด้วย
ถ้าคืนนี้ไม่ได้คืนต่อไปก็ต้องได้แหละ
“อุ้ย! พี่ยักษ์มาตั้งแต่ตอนไหนเหรอ?” ออกมาก็เจอเลยแถมในมือเขาถือชุดเธออยู่ด้วย
“พี่จะเอาชุดฉันไปไหน?” ดูสายตาที่มองกันสิมันน่ากลัวเกินไปแล้วนะ เขามองเธอไล่ตั้งแต่ศรีษะจรดปลายเท้าแล้วยิ้มกว้างอีก นี่คิดอะไรทะลึ่งแน่นอนเลย
“น่ารักดี”
“ชุดพี่มันใหญ่มาก”
“ดูขนาดตัวพี่ด้วยครับน้องมิลล์” เขาตัวสูงเป็นเสาไฟฟ้าคงจะใส่เสื้อผ้าตัวเล็กๆได้หรอก
“พี่ไปอาบน้ำสิจะได้นอนกัน ฉันง่วงแล้วนะ” เธอไม่น่าตามใจเขาเลย พี่ยักษ์เป็นใครมาก่อนเธอไม่ลืมนะ
“เดี๋ยวพี่เอาชุดไปให้แม่บ้านซักก่อนแล้วจะขึ้นมาอาบน้ำ ถ้าหนูง่วงนอนก่อนเลยนะ”
“โอเคงั้นฝันดีนะ”
เขาเดินออกมานอกห้องโทรศัพท์ในกระเป๋าก็สั่น พอดูชื่อคนโทรมาเท่านั้นแหละแม่งอยากจะเควี้ยงโทรศัพท์ทิ้งฉิบหาย
“เออว่าไง?”
(น้องกูอยู่บ้านปะ กูโทรไม่ติดเลย)
“อยู่ แต่ว่าน่าจะนอนแล้วมึงมีเหี้ยอะไรอีกไหม?”
(ฝากบอกน้องกูด้วยว่ากูได้ครูสอนภาษาจีนแล้วนะ)
“มึงจะให้เรียนเอาโล่ไงวะ?”
(อย่าเสือกนี่น้องกู แล้วมึงเลิกวอแวน้องกูได้แล้ว)
“อย่าเสือกเรื่องของกูไอ้สัตว์!” เขาวางสายทันทีแล้วเอาผ้าไปให้แม่บ้านจัดการซักรีดต่อเลย
- ผู้เขียน
