ตอนที่ 3
1480 คำ
มาถึงร้านสะดวกซื้อเธอไม่ต้องถืออะไรเลยเพราะพี่ยักษ์เดินตามพร้อมตะกร้าด้วย เขาหยิบขนมเยอะมาก พวกไส้กรอกต่างๆ แล้วก็บะหมี่กึ่งสำเร็จรูปหลายรสเลย ส่วนเธอเอาแค่ผ้าอนามัยกับนมอีกแพ็คก็เท่านั้นแหละ แปลกเนอะที่เขาไม่บ่นอะไรเลยสักคำ แต่กลับเป็นเธอที่อึดอัดไม่ชอบสายตาที่มอง
สายตาเขามันจ้องเธอเกินไปจนน่าอึดอัด!
“เอาอะไรอีกไหม?” เด็กจริงๆนะถึงกินนมก่อนนอน
“ไม่อะ เท่าไรพี่บอกฉันทีหลังนะเด๋ยวให้คืน” ก็จ่ายรวมไปก่อน แล้วเดี๋ยวจะให้เงินคืน
“อยู่กับพี่ไม่จำเป็นต้องใช้เงินหรอก พี่จ่ายเองของแค่นี้ถูกกว่าค่าเหล้าพี่เยอะ”
“อะนี่ฉันให้” เธอยัดเงินใส่มือเขาร้อยหนึ่งแล้วเดินออกมารอข้างนอกแทน
“อะไรวะ” งงนะแต่ก็น่ารักดีแถมยังดูไม่ค่อยชอบเขาด้วยสิ ในระหว่างรอพนักงานคิดเงินเขาก็หยิบถุงยางมาด้วยเพราะคิดว่าอีกไม่นานจะต้องได้ใช้ แต่ความจริงก็ใช้บ่อยนะ! แต่ก็นั่นแหละตอนนี้เจอเป้าหมายใหม่ที่อยากได้ตั้งแต่แรกเจอแล้ว
ที่ถามเป็นเด็กเขาไหมอันนั้นไม่ได้พูดเล่นนะ
ก๋วยเตี๋ยวกับผู้ชายตรงหน้าเป็นอะไรที่ไม่เข้ากันเท่าไรเลยสักนิด พี่ยักษ์เป็นคนที่จัดว่าหล่อแต่เอาแต่ใจตัวเองมากเกินไปนะ ดูเขาสั่งเกาเหลาแบบพิเศษให้เธอแล้วยังตักเนื้อของตัวเองมาให้โดยที่ไม่ถามสักคำว่าชอบรึเปล่า
พี่ยักษ์ต้องการอะไรจากเธอรึเปล่าเนี่ย?
“ทุกทีเวลาดึกๆแบบนี้พี่มากินคนเดียวตลอดเลย” เขามันคนเหงาที่คอแห้งบ่อยมาก แล้วไม่เคยมีใครมาด้วยหรอกส่วนใหญ่จะเมาหลับกันก่อนเลยมาคนเดียว
“เหรอ?”
“อืม พี่ไม่มีใครไงเลยต้องมาคนเดียว”
“แล้วบอกฉันทำไมอะ?” เธอไม่เข้าใจตั้งแต่ที่เขาจับมือเธอดึงออกมาทางประตูหลังบ้านแล้วนะ
“แค่อยากให้รู้ว่าถ้าดึกๆจะออกไปไหนบอกพี่นะ พี่จะพาไปทุกที่เอง อย่าไปไหนคนเดียว” เขาเต็มใจมากด้วยแต่ดูหน้าน้องมิลล์ที่มองกันเหมือนจะไม่เชื่อใจเท่าไร
“ถึงลุคพี่มันจะแบดแต่ความจริงพี่ใจดีมากเลยนะ” แค่เฉพาะกับเธอคนเดียวเท่านั้น ส่วนคนอื่นเหรอ…เขาเหี้ยใส่หมด!
เธอไม่ได้อยากรู้เรื่องพี่ยักษ์เลยแม้แต่นิดเดียว แล้วเขาไม่จำเป็นต้องมาเล่าอะไรให้ฟังเลยด้วย คือตอนนี้เธอไม่หิวแต่จำใจกินให้จบๆเขาจะได้ไม่เซ้าซี้เหมือนตอนกลางวัน แล้วจะได้กลับบ้านไปนอนดูซีรี่ส์ต่อให้จบก่อนพรุ่งนี้ที่จะต้องไปธุระทั้งวัน
แล้วพรุ่งนี้เธอจะไปธุระยังไงอะรถยังไม่มีเลย!
“อร่อยไหม?”
“อืม”
“สรุปเรามีแฟนรึยัง?”
“ไม่มีหรอก พี่จะจีบเหรอ?”
“ก็ไม่แน่ไง แล้วสเปคแบบไหนละพี่พอผ่านไหม?”
“ไม่มีสเปคหรอก ฉันไม่อยากมีแฟนเพราะฉันชอบอิสระ”
“อ่อ…แต่มีแฟนก็เป็นอิสระได้นะ”
“ยังไงห่ะ คือแบบว่าต้องคอยรายงานตัวตลอดก็ไม่เอาหรอกนะ ลำพังแค่เรียนก็เหนื่อยพอแล้ว”
“พี่คอยรายงานตัวเองก็ได้” การที่เราถามฝ่ายเดียวนี่นับเป็นพิธีกรได้ไหมวะ น้องมิลล์ตอบไปกินไปไม่สนใจเขาด้วยซ้ำ แม้ว่าคำถามจะชัดเจนว่าเขาจีบเธออยู่ก็ตาม
“พี่เป็นเพื่อนพี่ไมนะ อย่าแม้แต่จะคิดเชียวละ!” เพื่อนพี่ชายเธอไม่ควรจะยุ่งเกี่ยวด้วยเลยแม้แต่นิดเดียว สมมุติว่าถ้าเลิกกันอาจจะมีปัญหาตามมาทีหลังก็ได้ อีกอย่างนะเธอไม่ชอบพี่ยักษ์ยังไงก็ยังไม่เปลี่ยน ตอนนี้ติดจะรำคาญเพิ่มด้วยซ้ำ
หลังจากคืนนี้ไปเธอจะไม่ยุ่งเกี่ยวกับเขาเลย
“แล้วถ้าพี่คิดละ?”
“เราพึ่งเจอกันแค่วันเดียวอย่าพึ่งใจง่ายสิ”
“ถ้า…”
“นี่พี่รีบกินได้แล้วมั้ง! ฉันปวดท้องอยากกลับไปนอน” เธอรำคาญเข้าใจไหมห่ะ คนบ้าอะไรถามเซ้าซี้อยู่นั่นแหละ
“โอเคครับ รีบกินก็ได้” เอาวะ! น้ำหยดลงหินทุกวันหินยังกร่อนเลย นับประสาอะไรกับใจคนน่ารักอย่างเธอละ
เขานั่งกินไปเรื่อยๆสลับกับแอบมองน้องมิลล์ที่กินด้วยท่าทีเบื่อๆมากกว่าอร่อย ความรู้สึกอยากได้มันเพิ่มมากขึ้นจนน่าตกใจว่าเป็นเพราะอะไรกันแน่ถึงใจง่ายไปกับผู้หญิงธรรมดา แถมตัวเท่าลูกหมาแล้วชอบทำหน้าเบื่อกันตลอดที่เจอหน้า
เขาไม่ได้คิดไปเองนะแต่ความรู้สึกมันชัดมากขึ้นกว่าเดิมก็ตอนที่เห็นน้องมิลล์จะออกไปข้างนอกด้วยชุดนอนนี่แหละ คือเขาหวงเธอเว้ย! แม่งเป็นความรู้สึกที่โคตรเหี้ยของคนไม่เคยรักใครมากกว่าตัวเองแบบเขาเลย
ถ้าเป็นรักแรกพบมันคงจะเป็นความเหี้ยในชีวิตเขาแน่
“กลับกันเถอะพี่ว่าเรามานานกันแล้ว”
“สมควรกลับตั้งนานแล้วไหมห่ะ!?” เธอนี่รีบเลยเพราะกลัวเขาเปลี่ยนใจ ตอนนี้เธออยากกลับบ้านมากๆเลย
แน่นอนว่าเรามาทางไหนก็ต้องกลับไปทางนั้น เด็กน้อยน่ารักจะได้ไม่รู้ว่าคืนนี้ไม่ได้มีด่านตรวจแอลกอฮอร์ใดๆทั้งสิ้นเหมือนที่บอก เขาแค่หลอกเพราะอยากใช้เวลาอยู่ด้วยกันนานๆถึงแม้ว่าเธอจะทำท่าเบื่อกันมากก็ตาม
“มิลล์…เอ้าหลับ!” ถึงว่าละในรถมันเงียบๆ เขาจอดรถอยู่หน้าบ้านแต่พวกเพื่อนมันไม่ได้สังเกตกันหรอกถึงได้ไม่มีใครมอง แล้วตรงนี้ก็ไม่ค่อยมีคนอีกด้วยสิ
เขาก้มหน้าไปดูน้องมิลล์ใกล้ๆก่อนจะหอมแก้มนุ่มแผ่วเบา แต่มันเหมือนจะไม่พอใจถึงได้อยากหอมแก้มอีก คราวนี้เขาจูบปากเล็กแผ่วเบาก่อนจะยิ้มออกมาอย่างชอบใจ
“ทำอะไรน่ะ?” เธอลืมตามองแบบงงแล้วหน้าพี่ยักษ์ก็ใกล้หน้าเธอมากจนน่ากลัวขนาดนี้
“พี่จะปลุกเฉยๆ” แค่หอมแก้มแล้วก็จูบเท่านั้นเอง เขายังไม่ได้ล่วงเกินไปมากกว่านี้ ถึงในใจจะอยากจับเธอมาขังในห้องนอนแล้วบอกความรู้สึกผ่านร่างกายจนสลบคาอกทั้งคืน
เขาควรจะเอายังไงกับความรู้สึกนี้ดี
“แล้วจะเข้าใกล้ทำไมห่ะ?”
“แค่…จะปลุก”
“เหรอ?”
“ครับ”
“ต่างคนต่างอยู่นะฉันไม่ชอบให้ใครมายุ่งกับเรื่องส่วนตัว”
“อย่ามองพี่ในแง่ร้ายสิ ไว้ใจพี่ได้น่า”
“หึ! ไว้ใจคนอย่างพี่นี่นะ” ตลกละ! พี่ชายของเธอเป็นคนนิสัยยังไงทำไมจะไม่รู้ แล้วเพื่อนพี่ชายจะนิสัยต่างกันขนาดไหนเชียว ถ้าหากว่าพี่ไมโลไม่ใช่พี่ชายก็คงจะพูดได้เต็มปากว่าคนเหี้ยมาก แต่พอเป็นพี่ชายเลยพูดได้แค่นิสัยเสียเท่านั้น
“คนอย่างพี่นี่แหละไว้ใจได้สักวันหนูจะรู้เอง” ถึงเขาจะดูไม่น่าไว้ใจ แต่เวลาจริงจังกับใครนี่ไม่ต่างจากหมาเลยนะ
รู้ไหมว่าตอนนี้ปลายจมูกของเราแทบจะชนกันได้อยู่แล้วนะ ถ้าไม่ติดว่ากลัวเธอไม่ไว้ใจมากกว่านี้คงจะจูบปากเด็กให้เข้าใจความรู้สึกที่วุ่นวายในใจเพราะเธอคนเดียวแล้ว คำว่าอยากได้มันไม่ได้เกิดกับผู้หญิงทุกคนที่ผ่านเข้าในชีวิตหรอกนะ เธอคือคนแรกและเขาต้องได้ทั้งใจทั้งตัวด้วย
น้องมิลล์เป็นของเขาตั้งแต่ที่เราเจอกันแล้ว
“อืม เข้าไปทางหลังบ้านนะด้านหน้าบ้านผู้ชายมันเยอะ” ความจริงมันก็สามารถเข้าได้ทั้งสองทางแหละ แต่ว่าหน้าบ้านเพื่อนแม่งเมากันหมดแล้วไง คิดเอาง่ายๆเลยนะเขาหวงเธอแต่ถ้าพูดออกไปเดี๋ยวไก่ตื่นพอดีดิ
เธอรีบลงจากรถเดินเลี่ยงไปทางหลังบ้านตามที่พี่ยักษ์บอกทันที เมื่อกี้น่ะแค่เธอขยับหน้านิดเดียวเราจะจูบกันได้เลยมั้ง ดังนั้นต่อไปต้องระวังให้มากขึ้นกว่าเดิม แล้วอีกอย่างแววตาของเขาที่มองกันดูยังไงก็ไม่น่าไว้ใจสักนิดเลย
ทำไมเธอถึงได้เจอแต่คนแปลกๆด้วยนะ
ไม่อยากอยู่ที่นี่แล้ว
“คนแปลกที่น่ากลัวมาก หรือว่าเป็นโรคจิต! ฮึ๋ย!!”
- ผู้เขียน
