นับตั้งแต่คืนที่ความรู้สึกของกันและกันถูกเปิดเผยก็ผ่านมาแล้วหนึ่งเดือน
ทุกอย่างดำเนินต่อไปอย่างเรียบง่ายบนความสัมพันธ์ที่ไม่หวือหวา
กว่าสามสิบวันที่ผ่านมา ผมกับเมย์ใช้เวลาจันทร์ถึงศุกร์ไปกับการเรียนหนังสือ นั่งกินข้าวข้างกันในโรงอาหาร คุยสัพเพเหระแลกเปลี่ยนเรื่องราวต่าง ๆ ของกันและกันบนชั้นดาดฟ้า บางครั้งก็เอาการบ้านไปนั่งทำ ณ มุมหนึ่งของห้องสมุดอันเงียบสงบ
ตอนเลิกเรียน...เราเดินจับมือกันไปตามฟุตบาธ เดินลัดเลาะบนเส้นทางคุ้นเคยขณะชมพระอาทิตย์คล้อยต่ำ หรือหากวันไหนสายฝนโปรยปราย...ผมกับเมย์มักจะเดินข้างกันใต้ร่มหนึ่งคัน ปล่อยให้หัวไหล่แนบชิดกันอย่างอบอุ่นท่ามกลางบรรยากาศหนาวเย็น
จริงว่าแทบทั้งหมดนั้นเคยเกิดขึ้นแล้วเมื่อครั้งที่เรายังเป็นเพื่อน แต่ในวันที่ความรู้สึกมันแปรเปลี่ยน การได้ใช้เวลาร่วมกันแบบนี้จึงเหมือนเป็นเรื่องแปลกใหม่สำหรับสองเราคน
ทว่าในความรู้สึกแปลกใหม่นี้มันก็เต็มไปด้วย
